Το Εφετείο Δωδεκανήσου απέρριψε την Έφεση του Ελληνικού Δημοσίου λόγω αοριστίας – Οριστική δικαίωση της Ιεράς Μονής Πάτμου και ιδιώτη
Σε μία καθοριστική απόφαση για τις ιδιοκτησιακές διεκδικήσεις στη Δωδεκάνησο, το Μονομελές Εφετείο Δωδεκανήσου με την υπ’ αριθμ. 69/2025 απόφασή του, απέρριψε την έφεση του Ελληνικού Δημοσίου, επικυρώνοντας ουσιαστικά την πρωτόδικη απόφαση που είχε δικαιώσει την Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και τον ιδιώτη.
Το Εφετείο έκρινε ότι η τριτανακοπή και η σωρευθείσα αγωγή του Ελληνικού Δημοσίου ήταν αόριστες, γεγονός που στέρησε από το Δημόσιο τη δυνατότητα να αντικρούσει αποτελεσματικά τους ισχυρισμούς των αντιδίκων του. Η απόφαση αυτή σηματοδοτεί μια σημαντική δικαστική ήττα για το Δημόσιο και ενδεχομένως δημιουργεί προηγούμενο για παρόμοιες υποθέσεις στην περιοχή.
Σημειώνεται ότι στο διατακτικό της απόφασης και στα οικεία βιβλία του Εφετείου αναφερόταν το εξής: “ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ ουσία την έφεση” γεγονός που προκάλεσε “μπέρδεμα” σε διαδίκους και προφανώς θα αποκατασταθεί.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Η δικαστική διαμάχη ξεκίνησε όταν ο ιδιώτης, επικαλούμενος έκτακτη χρησικτησία, άσκησε αγωγή κατά της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, διεκδικώντας την κυριότητα έκτασης στην περιοχή Διακόφτι της Πάτμου.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Κω, με την υπ’ αριθμ. 464/2022 απόφασή του, αποδέχθηκε την αγωγή του και διέταξε τη διόρθωση των κτηματολογικών εγγραφών που κατέγραφαν την Ιερά Μονή ως δικαιούχο κυριότητας.
Το Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο δεν είχε συμμετάσχει στην πρωτόδικη δίκη, άσκησε τριτανακοπή και σωρευμένη αγωγή αναγνώρισης κυριότητας, υποστηρίζοντας ότι το ακίνητο ήταν δημόσια γη τύπου “αρζί μιρί”, η οποία είχε περιέλθει στο ελληνικό κράτος μέσω της Συνθήκης της Λωζάνης (1923) και της Συνθήκης των Παρισίων (1947). Ωστόσο, το Πρωτοδικείο απέρριψε την τριτανακοπή και την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμες, θεωρώντας ότι το Δημόσιο δεν κατόρθωσε να αποδείξει την κυριότητά του.
Αντιδρώντας στην απόφαση αυτή, το Δημόσιο άσκησε έφεση, επιδιώκοντας την ανατροπή της πρωτόδικης κρίσης. Όμως, το Μονομελές Εφετείο Δωδεκανήσου έκρινε ότι το Δημόσιο δεν τεκμηρίωσε επαρκώς την αξίωσή του, οδηγώντας στην απόρριψη της έφεσης και στην οριστική ήττα του στη δικαστική διαμάχη.
Η απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Δωδεκανήσου
Το Εφετείο, στην απόφασή του, με παραπομπή στο σκεπτικό και όχι στο διατακτικό της απόφασης, έκανε τις εξής κρίσεις:
-Απέρριψε την έφεση του Ελληνικού Δημοσίου ως αβάσιμη, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση που είχε κρίνει ότι το ακίνητο ανήκει στην Ιερά Μονή και στον ιδιώτη.
-Έκρινε αόριστη την τριτανακοπή και την αγωγή του Ελληνικού Δημοσίου, καθώς δεν προσδιοριζόταν επαρκώς η φύση του ακινήτου και η νομική βάση της κυριότητας που προέβαλε το Δημόσιο.
-Επιβεβαίωσε ότι το Δημόσιο δεν είχε επαρκή τεκμηρίωση για να στηρίξει τη διεκδίκησή του, καθώς η απλή αναφορά στον χαρακτηρισμό του ακινήτου ως “αρζί μιρί” δεν ήταν αρκετή για να στοιχειοθετήσει την κυριότητα.
Συμψήφισε τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων λόγω της πολυπλοκότητας των νομικών ζητημάτων που τέθηκαν.
Η Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου εκπροσωπήθηκε από την δικηγόρο Αθηνών κ. Μαρία – Πηνελόπη Λιακόγκονα και ο ιδιώτης από τον δικηγόρο Κω κ. Ιωάννη Κασιώτη.
