Γιατί αφέθηκαν ελεύθεροι οι 7 της Πολεοδομίας Ρόδου

Οι κατηγορούμενοι βρίσκονται πλέον εκτός υπηρεσίας, οι λογαριασμοί τους είναι δεσμευμένοι και η Δικαιοσύνη έχει μπροστά της ένα πολυσέλιδο παζλ για να διαλευκάνει – Πώς εισαγγελέας και ανακριτής επέβαλαν όρους, αλλά δεν προφυλάκισαν τους κατηγορούμενους

Από την περασμένη Παρασκευή, οι επτά εμπλεκόμενοι στην πολύκροτη υπόθεση της Υπηρεσίας Δόμησης Ρόδου τέθηκαν σε αναστολή καθηκόντων. Ανάμεσά τους και η ιδιώτης πολιτικός μηχανικός, παρότι δεν υπηρετούσε εντός της Πολεοδομίας. Επιπλέον, έχουν δεσμευτεί οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί, γεγονός που – σύμφωνα με τα επιχειρήματα της υπεράσπισης – τους καθιστά μη επικίνδυνους για φυγή ή τέλεση νέων αξιόποινων πράξεων.

Ωστόσο, η απόφαση της μη προφυλάκισης τους, αν και στηρίχθηκε νομικά, έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις και ερωτήματα στη Ρόδο και όχι μόνο. Οι φωνές που κάνουν λόγο για επιείκεια απέναντι σε κρατικούς λειτουργούς πληθαίνουν, ενώ στον αντίποδα, οι κατηγορούμενοι, μέσα από τις απολογίες τους, προσπαθούν να αντικρούσουν ένα ογκώδες κατηγορητήριο, κάνοντας λόγο για παρερμηνείες, ατεκμηρίωτες υποθέσεις και – σε ορισμένες περιπτώσεις – ακόμα και καταστρατήγηση των δικαιωμάτων τους. Σύμφωνα με νομικούς κύκλους που παρακολουθούν στενά την εξέλιξη της υπόθεσης, η δικογραφία στο σκέλος της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης παρουσιάζει εμφανή νομικά κενά, τα οποία φαίνεται πως βάρυναν στην κρίση του Ανακριτή και του Εισαγγελέα για τη μη προφυλάκιση των κατηγορουμένων.

Όπως εκτιμούν, από τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί μέχρι στιγμής, δεν προκύπτει η ύπαρξη ενός κεντρικού συντονιστή ή μιας οργανωμένης ιεραρχικής δομής, όπως απαιτείται από τη νομολογία για την τεκμηρίωση της συγκρότησης εγκληματικής ομάδας.

Αντιθέτως, φαίνεται ότι οι εμπλεκόμενοι υπάλληλοι λειτουργούσαν κατά μόνας, ενίοτε ακόμη και ανταγωνιστικά μεταξύ τους, επιδιώκοντας – σύμφωνα με το κατηγορητήριο – ίδιον όφελος χωρίς να ενημερώνουν ή να συντονίζονται με συναδέλφους τους. Οι πράξεις που καταγράφονται δεν δείχνουν ενιαίο σχέδιο ή συνεχή δράση με διακριτούς ρόλους, αλλά περισσότερο μεμονωμένες ενέργειες, οι οποίες ενδέχεται να ήταν ανεξάρτητες και χωρίς κοινή στρατηγική.

Αυτή η απουσία οργανωτικού πυρήνα, σε συνδυασμό με τη μη ανεύρεση επικοινωνιακού μηχανισμού (π.χ. μηνύματα, συναντήσεις, ιεραρχικές εντολές) μεταξύ των φερόμενων μελών, αποδυνάμωσε το επιχείρημα της ύπαρξης εγκληματικής οργάνωσης, οδηγώντας σε πιο επιφυλακτική στάση τα δικαστικά όργανα κατά την αξιολόγηση των προσωρινών μέτρων.

Αντιδράσεις

Η απόφαση να αφεθούν ελεύθεροι οι επτά κατηγορούμενοι για εμπλοκή στο φερόμενο πολεοδομικό κύκλωμα της Ρόδου, χωρίς την επιβολή προφυλάκισης ή περιοριστικών όρων, έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και ένα κύμα αμφισβήτησης στην τοπική κοινωνία.

Παρότι νομικά τεκμηριωμένη, η απόφαση του Ανακριτή και του Εισαγγελέα ερμηνεύτηκε από αρκετούς Ροδίτες ως «επιεικής» και, για κάποιους, ως ένα ακόμα επεισόδιο στην ιστορία της ατιμωρησίας δημοσίων λειτουργών.

Κάτοικοι, πολίτες και επαγγελματίες που έχουν επί χρόνια βιώσει τις συνέπειες της γραφειοκρατίας και της κακοδιοίκησης στο πολεοδομικό σύστημα του νησιού, μιλούν – αν και όχι πάντα δημόσια – για «πληγωμένη εμπιστοσύνη» και «αίσθηση ατιμωρησίας». Άλλοι, πιο συγκρατημένοι, σημειώνουν ότι η Δικαιοσύνη οφείλει να κάνει τη δουλειά της χωρίς κοινωνικές πιέσεις και να φτάσει μέχρι τέλους με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία.

Ιδιώτες μηχανικοί και πολίτες με χρόνια μπλοκαρισμένες υποθέσεις εκφράζουν πικρία, ενώ στα καφενεία και τις επαγγελματικές ενώσεις του νησιού κυριαρχεί ένα κοινό ερώτημα: «Αν δεν προφυλακίζονται ούτε σε τέτοιες υποθέσεις, τότε πότε προφυλακίζεται κάποιος;»

Αντιθέτως, μια μικρή μερίδα, κυρίως στον τεχνικό κόσμο, υπενθυμίζει πως «το τεκμήριο αθωότητας ισχύει για όλους» και πως η Δικαιοσύνη δεν λειτουργεί με βάση τον θυμό του κόσμου αλλά με βάση το αποδεικτικό υλικό.

Πηγἠ: protothema.gr