Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που σε καλούν να επιλέξεις όχι μόνο έναν νέο τόπο, αλλά και μια νέα ζωή. Η Μαρία, μητέρα τριών παιδιών, επιστήμονας και γυναίκα με όνειρα, πήρε πριν από 13 χρόνια μία τέτοια απόφαση. Μεσούσης της οικονομικής κρίσης, άφησε πίσω της τη Ρόδο, μία μόνιμη θέση στο Δημόσιο, την οικογένεια, τον ήλιο και τη θάλασσα — για να ξεκινήσει από την αρχή στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας.
Όχι γιατί της ήταν εύκολο, αλλά γιατί πίστεψε πως άξιζε να προσπαθήσει για κάτι καλύτερο. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, πάλεψε με τη γλώσσα, τις διαλέκτους, τις νέες συνθήκες εργασίας, την καθημερινότητα ενός άλλου πολιτισμού. Μα πάνω απ’ όλα, πάλεψε με την απόσταση από τους δικούς της ανθρώπους, με τα δάκρυα των αποχαιρετισμών, με την ανάγκη να κρατήσει ζωντανές τις ελληνικές παραδόσεις για τα παιδιά της.
Από μία θυγατρική της BASF, μέχρι την υπεύθυνη στρατηγικού μάρκετινγκ της Merck, η Μαρία δεν έχασε ποτέ την ταυτότητά της. Φέτος, για πρώτη φορά μετά από δεκατρία ολόκληρα χρόνια, κάνει Πάσχα στη Ρόδο. Στο νησί της, εκεί όπου μυρίζει πασχαλινές ευωδιές, ανθίζουν οι λεμονιές και η αγκαλιά της γιαγιάς είναι ακόμα η πιο ζεστή. Και μαζί της φέρνει και κάτι ακόμη πιο σημαντικό: μία ιστορία δύναμης, ρεαλισμού, πίστης και αγάπης. Μία ιστορία που αποδεικνύει πως ο Έλληνας, όπου κι αν βρεθεί, κουβαλά πάντα μαζί του τη ρίζα και την ελπίδα.
Με τη Μαρία μας συνδέει μία πολύχρονη φιλία και λόγω της προσωπικής σχέσης, η συνέντευξη γίνεται σε πρώτο ενικό.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
• Μαρία, έχεις ήδη συμπληρώσει 13 χρόνια στην «ξενιτιά», αφού το 2012 μέσα στην οικονομική κρίση της χώρας μας και τα μνημόνια, αποφασίσατε με την οικογένειά σου να φύγετε από τη Ρόδο στο εξωτερικό, όπως και πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας τότε, αναζητώντας μία καλύτερη προοπτική στο εξωτερικό. Πόσο εύκολη ήταν η προσαρμογή από τη Ρόδο στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας; Είχες βεβαίως το προτέρημα ότι μιλούσες τη γερμανική γλώσσα.
Περάσανε κιόλας 13 χρόνια! Πώς περνάνε τα χρόνια. Η προσαρμογή στη Γερμανία ήταν εύκολη για μένα, γιατί έπρεπε να είναι εύκολη. Τα παιδιά λίγο δυσκολεύτηκαν, αλλά συνήθισαν με τον καιρό. Τους έλειπαν η γιαγιά, ο παππούς και ο ήλιος. Η Χαϊδελβέργη είναι μία πανέμορφη πόλη, γεμάτη τουρίστες και με ένα υπέροχο κάστρο, όπως επίσης έχει το στοιχείο του νερού, τον ποταμό. Που σημαίνει γνώριμες εικόνες για μένα. Όταν έχεις συνηθίσει να ζεις μέσα σε αυτή την ομορφιά της Ρόδου, βοηθάει πολύ όταν το μέρος που πας είναι και αυτό όμορφο. Η Χαϊδελβέργη είναι πολυπολιτισμική πόλη λόγω του πανεπιστημίου, κόσμος από όλες τις χώρες του πλανήτη και αυτό βοηθάει πολύ. Οι Γερμανοί μας αγκάλιασαν και ενταχθήκαμε πολύ γρήγορα στην κοινωνία της. Έχει και σχετικά καλό καιρό για γερμανικά δεδομένα πάντα….Το ό,τι ήξερα γερμανικά με βοήθησε πολύ στην καθημερινότητα, στην αρχή. Οι γνώσεις μου όμως ήταν βασικές. Για να μπορέσω να χρησιμοποιήσω τα γερμανικά με άνεση στην εργασία μου, όπου χρησιμοποιούμε τεχνικούς όρους και για την επικοινωνία με κρατικούς φορείς πχ εφορία, πέρασε καιρός. Το πιο δύσκολο όμως ήταν να καταλάβω τις διάφορες γερμανικές διαλέκτους, όπως και να καταλάβω το χιούμορ. Τώρα όμως τα καταφέρνω. Όταν παίρνεις την απόφαση να φύγεις, πρέπει να αποδεχτείς το γεγονός το ό,τι εκεί που πας θα είναι πολύ διαφορετικά από ό,τι έχεις συνηθίσει, να είσαι ανοιχτός στη διαφορετικότητα, να προσαρμοστείς σε κάτι νέο και να δεις τη ζωή με καινούρια γυαλιά. Πχ δεν πειράζει που βρέχει, θα πάμε τη βόλτα μας με αδιάβροχο… και τι έγινε…
• Πολλοί δεν θα έπαιρναν εύκολα αυτή την απόφαση, δεδομένου ότι εσύ τότε ήσουν μόνιμη υπάλληλος της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου ως χημικός-μηχανικός και παραιτήθηκες από τη θέση για να πας στο εξωτερικό. Τη στιγμή που χιλιάδες θα παρακαλούσαν να έχουν μία μονιμότητα στο δημόσιο, εσύ δεν το σκέφτηκες έτσι;
Σε όλο αυτό το πιο δύσκολο από όλα ήταν οι αποχαιρετισμοί στο αεροδρόμιο. Όταν αποχαιρετάς την μητέρα σου και τον πατέρα σου και τα παιδιά σου τη γιαγιά και τον παππού τους. Αυτό δεν το συνηθίζεις ποτέ και με τίποτα.
Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού…Ο καθένας μας διαλέγει ποιες μάχες αξίζει να δώσει ή όχι. Τη δουλειά μου την αγαπάω πολύ και η θέση μου στην Περιφέρεια δε με γέμιζε, ούτε το αντικείμενο, ούτε οι απολαβές μετά τη γερή μείωση μισθού. Έχοντας επενδύσει στις σπουδές μου, ένιωσα ότι αυτή τη μάχη την είχα ήδη χάσει και δεν έβλεπα λύση στο απώτερο μέλλον. Ήταν μία δύσκολη απόφαση που έπρεπε να πάρουμε πριν πάει ο Μάνος τότε σχολείο. Φύγαμε τον Ιούλιο του 2012 και τον Σεπτέμβριο πήγε στην Α’ δημοτικού. Πολλοί πιστεύουν ότι το να φύγεις είναι εύκολο πράγμα και ότι τα βρίσκουμε όλα έτοιμα, λες και υπάρχει επιτροπή υποδοχής με κόκκινο χαλί «κυρία Μάχλη, Καλώς ήρθατε». Όχι, δεν είναι έτσι. Είναι δύσκολα και θέλει αγώνα. Προτίμησα λοιπόν να δώσω αυτή τη μάχη. Ήταν μία διέξοδος για να μπορέσω να κάνω τα δικά μου, αλλά και μετέπειτα τα όνειρα των παιδιών μου, πραγματικότητα.
• Η πρώτη σου δουλειά ήταν σε μία θυγατρική της BASF. Ποιο ήταν το αντικείμενο;
Εξαιτίας της συνεργασίας μου με το πανεπιστήμιο του Μονάχου κατά τη διάρκεια του διδακτορικού βρήκα την πρώτη μου εργασία και εκεί σχεδίαζα μονάδες για πειράματα για την έρευνα και την τεχνολογία. Έπρεπε όμως να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο και ήταν δύσκολο με 2 μικρά παιδιά. Ήταν μία καταπληκτική εμπειρία και μία εξαιρετική εισαγωγή στη γερμανική αγορά εργασίας.
• Εδώ και 8 χρόνια εργάζεσαι στη Merck στο στρατηγικό μάρκετινγκ! Μπήκες σε άλλα νερά τώρα;
Στη Μerck είμαι στο στρατηγικό μάρκετινγκ της εταιρείας, όπου λαμβάνονται καίριες αποφάσεις για τον σχεδιασμό των στόχων και τη χάραξη της στρατηγικής για την επίτευξή τους. Είμαι υπεύθυνη για τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται σε φάρμακα παγκοσμίως και έχει πολύ ενδιαφέρον. Μπορώ και δουλεύω και από το σπίτι. Εφαρμόζουμε ένα υβριδικό μοντέλο σπίτι/γραφείο που βολεύει πολύ, ειδικά όταν έχεις μικρά παιδιά.
• Τι σου λείπει περισσότερο από τη Ρόδο;
Μου λείπουν περισσότερο η οικογένεια και οι φίλοι. Να, χτες που μαζευτήκαμε στης θείας μου της Σέβας για να κρατήσουμε το έθιμο και κάναμε κουλούρια ήταν υπέροχα. Επίσης, η θάλασσα και να πάω σε ένα ουζερί. Και φυσικά οι συναυλίες με Έλληνες καλλιτέχνες και οι θεατρικές παραστάσεις στη γλώσσα μου.
• Έχεις αναθεωρήσει καθόλου για την απόφαση που πήρες το 2012 να φύγεις από την πατρίδα σου; Είπες ποτέ θα τα παρατήσω και θα επιστρέψω πίσω;
Όχι δεν το έχω αναθεωρήσει και δεν το έχω πει.
• Οι δύο γιοι σου, ο Μάνος και ο Αλέξανδρος, που μεγάλωσαν στη Γερμανία (δεν ρωτώ για τον Φίλιππο-Ραφαήλ γιατί είναι μωρό), θέλουν να επιστρέψουν κάποια στιγμή στην Ελλάδα;
Τους ρώτησα και δεν το αποκλείουν. Μου είπαν ότι αν έχουν ενδιαφέρουσες επιλογές γιατί όχι. Ο Μάνος σπουδάζει μουσική τεχνολογία και ο Αλέξανδρος σχολείο και φουλ ποδόσφαιρο. Την Ελλάδα πάντως την έχουν στην καρδιά τους, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
• Σε τι παραδέχεσαι τους Γερμανούς ως λαό; Και αντιθέτως τι απεχθάνεσαι στη νοοτροπία τους;
Τους Γερμανούς τους παραδέχομαι για την οργάνωση και για την τάξη τους κυρίως όσον αφορά στο κράτος. Έχω κάνει Γερμανούς φίλους και στο μεταξύ είναι φίλοι πραγματικοί, καρδιακοί. Δεν υπάρχει κάτι που να απεχθάνομαι συγκεκριμένα για τους Γερμανούς. Είναι ο κόσμος που βοηθήσατε όταν χρειάστηκε πέρσι στη φωτιά, ο γιατρός μου, η δασκάλα των παιδιών μου, ο φούρναρής μου, και φυσικά με κάνατε τόσο περήφανη!
