Βασανιστικά είναι τα ερωτήματα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έκοψε το νήμα της ζωής του, μετά από χρήση κοκτέιλ ναρκωτικών, στο κελί που εκρατείτο στις φυλακές της Αλικαρνασσού, ο 31χρονος Αφαντενός Ευάγγελος Δημητριάδης, μηχανικός αυτοκινήτων.
Ήταν ένας νέος άνθρωπος, που κουβαλούσε το δικό του Γολγοθά και που χάρισε ζωή με τον θάνατό του.
Όταν η οικογένεια του 31χρονου ενημερώθηκε, πως ο γιος τους ήταν εγκεφαλικά νεκρός, πήραν την απόφαση να δωρίσουν τα όργανά του.
Επιδεικνύοντας γενναιότητα ψυχής και λεβεντιά, οι γονείς του 31χρονου συναίνεσαν στη δωρεά των οργάνων του γιου τους για να κερδίσουν τη ζωή, συνάνθρωποί μας. Αμέσως στήθηκε αερογέφυρα ζωής, που ολοκληρώθηκε την 29η Αυγούστου 2014.
Από νοσοκομείο της Αθήνας ελήφθησαν τα δύο νεφρά, από τη Θεσσαλονίκη το ήπαρ και οι κερατοειδείς ελήφθησαν από το «ΠΑΓΝΗ».
Η κ. Βιβή Δημητριάδου – Διακοσταματίου, άνοιξε την καρδιά της σε συντάκτη της «δημοκρατικής», αποκαλύπτοντας μεταξύ άλλων ότι ο 31χρονος λεβέντης, που είχε μπλέξει στα γρανάζια της χρήσης, είναι και θύμα της κρατικής αναλγησίας για τους κρατούμενους.
Ειρήστω εν παρόδω ότι η ιατροδικαστική έκθεση από την οποία προκύπτουν τα αίτια του θανάτου του, της παραδόθηκε μόλις πριν από μια εβδομάδα ενώ η ενημέρωσή της από τις φυλακές της Αλικαρνασσού ήταν σχεδόν μηδενική.
Πιθανολογεί μάλιστα ότι δεν έχει γίνει ουσιώδης έρευνα για να βρεθούν εκείνοι που τροφοδότησαν τον κρατούμενο γιό της με ναρκωτικά, ενώ θεωρεί βέβαιο ότι δεν του παρείχαν την απαιτούμενη ιατρική συνδρομή με το που διαπιστώθηκε ότι είχε χάσει τις αισθήσεις του το πρωί της 17ης Αυγούστου 2014.
«Οπως προκύπτει από τα ευρήματα της ιατροδικαστικής έκθεσης ο θάνατός του οφείλεται σε εγκολεασμό των αμυγδαλών της παρεγκεφαλίδας συνεπεία κυτταροτοξικού εγκεφαλικού οιδήματος, αποτέλεσμα προηγούμενης δηλητηρίασης με ναρκωτικές ουσίες» καταλήγει η ιατροδικαστική έρευνα.
Στην ίδια έρευνα αναφέρεται ότι είχε χάσει τις αισθήσεις του μέσα στο κελί του τις πρωινές ώρες της 17ης Αυγούστου 2014. Παρελήφθη από το ΕΚΑΒ σε ασυστολία και διακομίσθηκε στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου.
Στο ΤΕΠ του νοσοκομείου μετά από προσπάθεια καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης ανέκτησε την κυκλοφορία και μεταφέρθηκε στην ΜΕΘ. Νοσηλευόταν έκτοτε έως τις 29 Αυγούστου 2014 στη ΜΕΘ, διασωληνωμένος, ενώ από εργαστηριακές εξετάσεις διαπιστώθηκε, διάχυτο κυτταροτοξικό εγκεφαλικό οίδημα.
Διενεργήθηκαν δοκιμασίες εγκεφαλικού θανάτου που απέβησαν θετικές και κατόπιν δόθηκε συγκατάθεση από τους συγγενείς του για λήψη οργάνων με σκοπό τη μεταμόσχευση.
Κατά την εισαγωγή του στάλθηκαν βιολογικά υγρά για τοξικολογική ανάλυση (ούρα, αίμα, γαστρικό περιεχόμενο), η οποία απεκάλυψε την ύπαρξη στα ούρα μορφίνης και βενζοδιαζεπινών, καθώς και ηρωίνης στο γαστρικό περιεχόμενο.
Την 9η μέρα της νοσηλείας του στάλθηκε εκ νέου δείγμα αίματος για τοξικολογική ανάλυση, η οποία ήταν αρνητική για οποιούχα και βενζοδιαζεπίνες.
Στον 31χρονο, όπως ξανάγραψε η «δημοκρατική», είχε επιβληθεί ποινή κάθειρξης 13 ετών και χρηματική ποινή 20.000 ευρώ γιατί ενεπλάκη σε υπόθεση διακίνησης κοκαΐνης και κάνναβης.
Στην ίδια υπόθεση έχει επιβληθεί ποινή κάθειρξης 15 ετών και χρηματική ποινή 50.000 ευρώ σε έναν 28χρονο, αστυνομικό, που υπηρετούσε στην ομάδα ΔΙΑΣ.
Στην υπόθεση είχαν εμπλακεί και 9 ακόμη άτομα που κρίθηκαν αθώοι.
Η Δίωξη Ναρκωτικών είχε υποστηρίξει μεταξύ άλλων ότι ο 31χρονος προέβαινε στην αγορά ακαθόριστων ποσοτήτων ναρκωτικών ουσιών μέσω της εταιρείας «SPEEDEX» και προκειμένου, να αποφεύγει τη σύλληψή του, από τις διωκτικές αρχές, διέθετε το χρηματικό ποσό των 100 ευρώ, για κάθε παραλαβή ναρκωτικών, στον αστυνομικό.
Ο μηχανικός βρέθηκε να κατέχει στην οικία του, σε συνεργείο αυτοκινήτων στ’ Αφάντου, καθώς και σε έτερη οικία, που χρησιμοποιούσε ως κρύπτη, έξι ανισοβαρείς συσκευασίες, με ποσότητα ακατέργαστης κάνναβης συνολικού βάρους 56,6 γραμ., τέσσερις ανισοβαρείς συσκευασίες, με ποσότητα κοκαΐνης συνολικού βάρους 2,9 γραμ. και μία ζυγαριά ακριβείας.
Ο ίδιος και οι οικείοι του υποστήριξαν από την πρώτη στιγμή ότι ήταν εξαρτημένος από τα ναρκωτικά.
Η κ. Δημητριάδη εξήγησε ότι ο Βαγγέλης ήταν ένα υποδειγματικό παιδί, η «ψυχή της τάξης», όπως της έλεγαν οι καθηγητές του στο σχολείο, που επέλεξε να μην ακολουθήσει την σχολή βιολογικών καλλιεργειών που είχε πετύχει με εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και να φοιτήσει στη σχολή μηχανικών αυτοκινήτων του ΟΑΕΔ λόγω της αγάπης του για τα αυτοκίνητα και της παράλληλης ενασχόλησης του πατέρα του ως φανοποιού.
Φοίτησε μέχρι το 2007 και μετά εργάστηκε σε γνωστή εταιρεία πώλησης αυτοκινήτων του νησιού. Ξεκίνησε το δικό του συνεργείο στ’ Αφάντου και παράλληλα το διάστημα 2009 – 2010 εξαιτίας της μεγάλης σωματικής του διάπλασης, συνεπεία συστηματικής άσκησης σε γυμναστήρια, ξεκίνησε να εργάζεται ως «πορτιέρης» σε νυχτερινά κέντρα.
«Η επαφή με τον κόσμο της νύχτας οδήγησε το παιδί μου στη χρήση της κοκαΐνης» εκμυστηρεύεται η κ. Δημητριάδη, που εξήγησε ότι δεν είχε ποτέ δείξει στην οικογένεια του ότι έκανε χρήση. Η συμπεριφορά του και η εικόνα του παρέμεινε η ίδια και δεν υπήρχαν κάν υπόνοιες ότι είχε πέσει στη χρήση ναρκωτικών.
Από το 2010, όπως αναφέρει η κ. Δημητριάδη, ξεκίνησαν οι πρώτες ενδείξεις, όταν ο 27χρονος τότε γιός της άρχισε να φεύγει από το σπίτι.
Ακολούθησε η σύλληψη του από τη Δίωξη Ναρκωτικών. Κρίθηκε προσωρινά κρατούμενος την 11η Ιουνίου 2011 και μεταφέρθηκε στις φυλακές της Κω.
Εκεί πέραν ενός επεισοδίου με κάποιους Ρώσους κρατούμενους, που όπως ενημερώθηκε η κ. Δημητριάδη, του είχαν καταφέρει χτυπήματα με αυτοσχέδιο μαχαίρι, για άγνωστο σ’ αυτήν λόγο, η διαγωγή του τους είχε ενθαρρύνει.
Η κ. Δημητριάδη περιγράφει ότι εργαζόταν αρχικά στα πλυντήρια και εν συνεχεία είχε αναλάβει την τροφοδοσία των κρατουμένων.
Στη δίκη που ακολούθησε όπως τονίζει, τα πήρε όλα πάνω του, τονίζοντας ότι ήταν χρήστης. Η δίκη έγινε την 5η Ιουλίου 2012 και μετά εξαιτίας της ποινής του μεταφέρθηκε στις φυλακές της Αλικαρνασσού, την 11η Οκτωβρίου 2013.
Η μητέρα του τον επισκέφθηκε για πρώτη φορά την 8η Νοεμβρίου 2013 και εντυπωσιάστηκε από τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, που τίποτε δεν θύμιζαν τις φυλακές της Κω. Δεν την είχαν αφήσει καν να του δώσει ψωμί που είχε μαζί της.
Στις φυλακές της Αλικαρνασσού εργάστηκε στο κυλικείο το πρωί, ενώ τα απογεύματα συνέχισε να αθλείται, κάνοντας μπόξ και βάρη. Φρόντιζε για τη σωματική του διάπλαση και την υγεία του και μάλιστα ελάμβανε πρωτεϊνες και αμινοξέα.
Την 9η Απριλίου 2014 πήρε την πρώτη του άδεια από τις φυλακές για πέντε μέρες και ήλθε στη Ρόδο. Η εικόνα του και η συμπεριφορά του ήταν άψογη. Η κ. Δημητριάδη ήταν ιδιαίτερα χαρούμενη, διαισθανόμενη ότι η περιπέτεια του παιδιού της με τα ναρκωτικά είχε τελειώσει και ότι η φυλακή παρά τη στέρηση της ελευθερίας του, τον είχε βοηθήσει να απομακρυνθεί από τις ουσίες.
Την 7η Ιουνίου 2014 με μεταγωγή μεταφέρθηκε από την Κρήτη στη Ρόδο προκειμένου να δικαστεί σε δεύτερο βαθμό ενώπιον του Πενταμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, την 10η Ιουνίου 2014. Η δίκη αναβλήθηκε για την 9η Οκτωβρίου 2014 εξαιτίας απόφασης της ολομέλειας των δικηγορικών συλλόγων που δεν επιτρέπει την παράσταση των δικηγόρων σε διακοπείσα συνεδρίαση μετά τη δεύτερη μέρα της δικασίμου.
Το δικαστήριο απέρριψε εξάλλου το αίτημά του, να του ανασταλεί η ποινή του και να αφεθεί προσωρινά ελεύθερος με όρους.
«Είχε καλή συμπεριφορά στις φυλακές, μόνιμη κατοικία και είχε την πεποίθηση ότι θα τον άφηναν ελεύθερο μέχρι να αποφανθεί το Πενταμελές», τονίζει η κ. Δημητριάδη προσθέτοντας ότι η συγκεκριμένη απόφαση του δικαστηρίου τον… «τσάκισε».
Το ίδιο βράδυ, όπως υποστηρίζει και όπως ενημερώθηκε στην πορεία, έκανε χρήση ναρκωτικών στα κρατητήρια της Ρόδου και φίλοι του της είπαν ότι συνέχισε την περιστασιακή χρήση και στις φυλακές της Αλικαρνασσού.
Πήρε ακόμη μια πενθήμερη άδεια την 3η Ιουλίου 2014 και όπως φαίνεται, η επιστροφή του στις φυλακές είχε κάνει τη ζωή του ανυπόφορη.
Την 16η Αυγούστου 2014 τηλεφώνησε στους γονείς του και το πρωί και το απόγευμα. Την ίδια ημέρα, όπως ενημερώθηκε η μητέρα του, είχε επικοινωνήσει και με έναν φίλο του από τον οποίο ζήτησε να καταβάλει σε λογαριασμό που θα του υπεδείκνυε κάποιο χρηματικό ποσό προκειμένου να τον τροφοδοτήσουν κάποιοι Πακιστανοί κρατούμενοι με ναρκωτικά.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας επικοινώνησε μαζί με τον φίλο του και του είπε ότι πήρε τα ναρκωτικά, λέγοντάς του ότι την Δευτέρα (ήταν Σάββατο) θα έπρεπε να καταθέσει τα χρήματα για τα ναρκωτικά που αγόρασε με πίστωση.
Την 17η Αυγούστου 2014, το πρωί, η κ. Δημητριάδη δέχτηκε το πρώτο τηλεφώνημα από τις φυλακές που την ενημέρωσε ότι ο γιός της ήταν σε σοβαρή κατάσταση και ότι είχε μεταφερθεί στο “Βενιζέλειο”. Ακολούθησε, λίγα λεπτά μετά, δεύτερο τηλεφώνημα από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας που την ενημέρωνε ότι ήταν διασωληνωμένος.
Μαζί με τον σύζυγο της έφτασαν στην Κρήτη το ίδιο βράδυ.
«Αργησαν να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο, ενώ το νοσοκομειακό δεν είχε απιδινωτή για να επαναφέρουν το παιδί γρήγορα», λέει η κ. Δημητριάδη προσθέτοντας ότι παρέμεινε σε κώμα για 13 μέρες μέχρι που διαπιστώθηκε ότι ήταν εγκεφαλικά νεκρός και αποφάσισαν να δωρίσουν τα όργανά του για να δώσουν ζωή σε συνανθρώπους μας.
Η κ. Δημητριάδη δεν έχει καμία ενημέρωση για το αν έγινε έρευνα γύρω από τις συνθήκες θανάτου του παιδιού του, για το αν βρέθηκαν εκείνοι που διακινούν ουσίες στις φυλακές, για το πως πέρασαν οι ουσίες αυτές από τον έλεγχο και για το αν έγινε ό,τι ήταν δυνατόν για να τύχει γρήγορης μεταφοράς στο νοσοκομείο από το κελί του.
Η τραγική αυτή ιστορία δεν τελειώνει όμως με την αφήγηση της κ. Δημητριάδη καθώς έχει ήδη ανατεθεί στη δικηγόρο κ. Βάσια Παπαγεωργίου η υποβολή αγωγής σε βάρος του δημοσίου για τον άδικο θάνατο του 31χρονου κρατούμενου.
«Είναι χρέος μου, πιστεύω, να εξασφαλίσω ότι δεν θα επαναληφθεί παρόμοιο περιστατικό σε κρατούμενο και ότι θα αναλάβει η πολιτεία τα μέτρα της», δηλώνει η κ. Δημητριάδη.
