Το πρώτο σχολείο στην Κάλυμνο, αν όχι στην Ελλάδα, που ενέταξε επίσημα το πρόγραμμα της αναρρίχησης «Φτάνω Ψηλά» στις δραστηριότητές του, αναδεικνύεται το Δημοτικό Σχολείο Πανόρμου, επιδιώκοντας να καλλιεργήσει στα παιδιά μια δεξιότητα που είναι στενά συνδεδεμένη με την ανάπτυξη του τόπου τους, με τον τελευταίο να φιγουράρει στην κορυφή της λίστας με τους δημοφιλέστερους αναρριχητικούς προορισμούς παγκοσμίως.
«Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι έρχονται στην Κάλυμνο άνθρωποι από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης για να αναρριχηθούν στα βουνά της και τα παιδιά του νησιού δεν γνωρίζουν τίποτα για το άθλημα που φέρνει στον τόπο τους όλον αυτόν τον κόσμο, αλλά και για τις ιδιαιτερότητες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του φυσικού περιβάλλοντος στο οποίο ζουν» λέει ο γυμναστής του σχολείου κ. Γιώργος Παπαγεωργίου.
Επειδή λοιπόν «όλα είναι θέμα παιδείας» επέλεξε να αξιοποιήσει προς την κατεύθυνση αυτή, τη δυνατότητα που του παρέχει η νομοθεσία σύμφωνα με την οποία ο κάθε εκπαιδευτικός μπορεί να αφιερώσει το 10% του ετήσιου διδακτικού χρόνου του μαθήματος που διδάσκει σε μια δραστηριότητα που καλλιεργείται και αναπτύσσεται στην περιοχή του κάθε σχολείου.
Ένας τεχνητός τοίχος -πίστα (με 6,5 μέτρα πλάτος και 2,5 μέτρα ύψος) στήθηκε στην αυλή του σχολείου με την αμέριστη συνδρομή του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και τη σύμφωνη γνώμη και ενθάρρυνση του Συλλόγου Διδασκόντων. Τα παιδιά επιμελήθηκαν τη ζωγραφική αναπαράσταση και από την ημέρα που τοποθετήθηκαν και τα πιασίματα (σε σχήμα ζώων, γραμμάτων και αριθμών), οι ουρές που σχηματίζουν οι μαθητές, όλων των τάξεων (ακόμη και των νηπίων του Νηπιαγωγείου Πανόρμου), επιδιώκοντας να σκαρφαλώσουν ξανά και ξανά και να φέρουν εις πέρας ολόκληρη τη διαδρομή, δεν μειώνονται ούτε στα διαλείμματα.
«Σαν μικρά παιδιά ήμασταν όλοι αναρριχητές… πρώτα σκαρφαλώνοντας στα έπιπλα, ύστερα στις σκάλες και αργότερα στα δέντρα. Ο τοίχος της αναρρίχησης προσκαλεί τους μαθητές να ξαναζωντανέψουν τις παιδικές τους μνήμες και να «αναρριχηθούν» στις νέες προκλήσεις του εκπαιδευτικού συστήματος» μας εξηγεί ο κ. Παπαγεωργίου και συνεχίζει:
«Η αναρρίχηση σε τεχνητούς τοίχους είναι μία δραστηριότητα που στο εξωτερικό, εδώ και πολλά χρόνια, έχει ενταχθεί στις αθλητικές δραστηριότητες των σχολείων. Η αναρρίχηση δεν γυμνάζει μόνο το σώμα αλλά και το πνεύμα, καθώς το παιδί μαθαίνει να πειθαρχεί και να συγκεντρώνεται σε αυτό που κάνει, δεξιότητες απαραίτητες και στη μαθησιακή διαδικασία, αφού η δραστηριότητα αυτή στηρίζεται στην ικανότητα του αθλητή να είναι ψύχραιμος και εύστροφος όταν βρίσκεται υπό πίεση και όχι απαραίτητα δυνατός».
Μιλώντας για τους σκοπούς του εν λόγω προγράμματος ο διευθυντής του σχολείου κ. Αντώνης Αλαχούζος επικαλείται την ενθάρρυνση της φυσικής, πνευματικής, κοινωνικής και συναισθηματικής ανάπτυξη των μαθητών αλλά κυρίως της ενίσχυσης της αυτοεκτίμησής τους, συμβάλλοντας παράλληλα στην μεταβολή της στάσης τους προς ένα πιο υγιεινό τρόπο ζωής μέσα από την γνωριμία και την επαφή με το φυσικό περιβάλλον (κυρίως βουνό) αλλά και με την καλλιέργεια μιας δεξιότητας που είναι στενά συνδεδεμένη με την ανάπτυξη του τόπου τους. «Σήμερα η αναρρίχηση αποτελεί τον σπουδαιότερο παράγοντα προβολής του νησιού μας».
Μια συναρπαστική και ασφαλής δραστηριότητα
Αν δεν έβλεπα τα παιδιά να σκαρφαλώνουν στην πίστα, δεν θα απέφευγα την πλέον κοινότοπη ερώτηση-απορία για το πόσο ασφαλής είναι μια τέτοια δραστηριότητα.
Οι μικροί και μεγαλύτεροι μαθητές εκπαιδεύονται στην πλάγια μετατόπιση (τραβέρσα) και εξοικειώνονται με τις δεξιότητες που περιλαμβάνει αυτή η δραστηριότητα. Επίσης η τοποθέτηση των πιασιμάτων (και κατά συνέπεια και η διαδρομή), αλλάζει κάθε φορά ανάλογα με την ηλικία των παιδιών που κάνουν εξάσκηση στην πίστα.
Ομαδικό πνεύμα και ανάπτυξη των δεξιοτήτων επικοινωνίας
kalymnosola.wordpress.com/
