Στο «σφυρί» για την ικανοποίηση οφειλής ύψους 6.500 ευρώ, που με τους τόκους και τα έξοδα ανήλθε σε 9.642,72 ευρώ, βγαίνει μέσα στα Χριστούγεννα η κατοικία μιας χωρισμένης 34χρονης, μητέρας δύο ανήλικων παιδιών, που εργάζεται σε σούπερ μάρκετ.
Πρόκειται για την πρώτη κατοικία της γυναίκας που πασχίζει να εξασφαλίσει τα προς το ζειν για την ίδια και τα παιδιά της, η οποία βρέθηκε αντιμέτωπη με αυστηρή απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, που απέρριψε αίτημά της για την αναστολή του πλειστηριασμού.
Ο πατέρας της, ναυτικός εν ζωή, απεβίωσε το έτος 1996. Η μητέρα της, ηλικίας σήμερα 73 ετών είναι συνταξιούχος των 500 ευρώ.
Η μητέρα εξέθεσε με την αίτηση αναστολής ότι κατά του κύρους της έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης της κατοικίας της και της περίληψης εκθέσεως αναγκαστικής κατάσχεσης, έχει ασκήσει εμπρόθεσμα ανακοπή της οποίας πιθανολογεί την ευδοκίμηση.
Κατέστησε επίσης σαφές ότι η εκτέλεση θα προξενούσε στην ίδια ανεπανόρθωτη βλάβη.
Πιο συγκεκριμένα επεσήμανε ότι το ακίνητο αποτελεί την μία και μοναδική κατοικία στην οποία διαμένει η ίδια και τα δύο ανήλικα κορίτσια της, ηλικία 11 και 8 ετών, απουσία του πατρός τους, με τον οποίο ο γάμος τους έχει λυθεί δικαστικώς.
Ο πλειστηριασμός έχει προγραμματιστεί για την 17η Δεκεμβρίου 2014 και ώρα 16.00 στο Ειρηνοδικείο Ρόδου.
Η μητέρα προέβαλε και τον ισχυρισμό ότι η επισπευδόμενη αναγκαστική εκτέλεση τυγχάνει καταχρηστική λόγω προδήλου δυσαναλογίας της ωφέλειας του κατάσχοντος και της τεράστιας και ανεπανόρθωτης βλάβης της.
Κατά τον χρόνο έκδοσης της επιταγής των 6.500 ευρώ επί τη βάσει της οποίας εξεδόθη η διαταγή πληρωμής και συγκεκριμένα από το μήνα Αύγουστο του έτους 2009 σύστησε μία αφανή εταιρεία με την αδελφή της.
Η αφανής αυτή εταιρεία εκμεταλλευόταν μία ατομική επιχείρηση η οποία επισήμως βρισκόταν στο δικό της όνομα και δραστηριοποιούνταν στο χονδρικό εμπόριο παρασκευασμάτων για την περιποίηση των χεριών και των ποδιών ως κύρια δραστηριότητα και στο χονδρικό εμπόριο παρασκευασμάτων για μακιγιάζ χειλιών και ματιών και σαμπουάν, λακ μαλλιών, παρασκευασμάτων για μόνιμο κατσάρωμα ή ίσιωμα μαλλιών ως δευτερεύουσες δραστηριότητες.
Απευθύνθηκαν στον αντίδικο προκειμένου να του αναθέσουν έναντι αμοιβής ύψους 10.500 ευρώ την κατασκευή κάποιων ξύλινων κατασκευών και συγκεκριμένα ραφιών, όπου θα τοποθετούνταν τα πωλούμενα από την επιχείρηση είδη, όπερ και εγένετο.
Ο αντίδικος εκτέλεσε τις συμφωνημένες εργασίες και προς εξόφληση της ως άνω απαίτησής του εξέδωσε σε συνεννόηση με την αδελφή της δύο επιταγές. Η πρώτη ήταν ύψους 4.000 ευρώ, η οποία και εξοφλήθηκε.
Η δεύτερη ήταν η με ημερομηνία εκδόσεως 28.2.2010 τραπεζική επιταγή η οποία παρά την προσπάθειά της να καλυφθεί με διαθέσιμα κεφάλαια, δεν μπόρεσε.
Η επιχείρησή λειτούργησε μέχρι το μήνα Ιανουάριο του έτους 2011, οπότε και διέκοψε οριστικά τη λειτουργία της.
Εκτοτε λαμβάνει μισθό από 522,48 ευρώ έως 860,05 ευρώ. Ο μισθός αυτός αφαιρουμένων των κρατήσεων υπέρ του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ και του φόρου, μαζί με τα 250 ευρώ που λαμβάνει μηνιαίως ως διατροφή από τον πρώην σύζυγό της είναι και τα μοναδικά εισοδήματα με τα οποία καλείται να επιβιώσει η ίδια και η οικογένειά της και να αναθρέψει τα δύο ανήλικα κοριτσάκια της.
Τόνισε ότι ουδέποτε αρνήθηκε ότι οφείλει το ποσό της μεταχρονολογημένης επιταγής και διατείνεται ότι πρότεινε να καλύψει την οφειλή σε μηνιαίες δόσεις των 300 ευρώ, πράγμα, που όπως ισχυρίστηκε, δεν δέχεται ο αντίδικος.
Σημειώνεται ότι το δικαστήριο έχει δεχτεί ότι το κατασχεθέν ακίνητο είναι επιβαρυμένο με προσημείωση υποθήκης υπέρ τραπεζικού ιδρύματος για το ποσό των 384.000 ευρώ, που προηγείται της απαίτησης του πιστωτή της 34χρονης, ο οποίος ούτως ή άλλως δεν θα ικανοποιηθεί από το τυχόν επιτευχθέν εκπλειστηρίασμα. Σημειώνεται ακόμη ότι η τιμή πρώτης προσφοράς για το ακίνητο προσδιορίστηκε στα 140.000 ευρώ.
Το δικαστήριο πιθανολόγησε ότι ο συγκεκριμένος λόγος ανακοπής θα απορριφθεί γιατί μόνη η επιδίωξη της απαίτησης του πιστωτή παρά το γενονός ότι υφίστανται και άλλοι δανειστές της οφειλέτιδας του, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπερβαίνει και μάλιστα προφανώς, τα όρια που θέτουν η καλή πίστη, τα συναλλακτικά ήθη και ο οικονομικός σκοπός του δικαιώματός του.
Τονίζεται μάλιστα ότι δεν αποκλείεται (τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο) η ικανοποίηση τινός εκ των πιστωτών ή και του συνόλου αυτών μέχρι την περαίωση της αναγκαστικής εκτέλεσης.
Στην απόφαση επισημαίνεται ακόμη ότι η απαίτηση του πιστωτή επισπεύδεται από το έτος 2011 και μέχρι σήμερα η 34χρονη δεν έχει καταβάλει τίποτε έναντι της οφειλής.
Τονίζεται ότι το κατασχεθέν ακίνητο αποτελεί το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο της και η επίσπευση της δια αναγκαστικής εκποιήσεως ικανοποίηση της απαίτησης του δανειστή κρίνεται ως η μόνη δυνατότητά του για την ικανοποίηση της απαιτήσεως του.
Δέχεται εξάλλου το δικαστήριο ότι η αξία του ακινήτου ανερχόταν τον Οκτώβριο του 2007 σε 211.490,65 ευρώ και σήμερα στο ποσό των 140.000 ευρώ, ενώ τονίζεται στην απόφαση ότι «παρά το γεγονός ότι το προς πλειστηριασμό ακίνητο είναι πολλαπλάσιας αξίας σε σχέση με την απαίτηση του επισπεύδοντος η οποία ανέρχεται σε 9.642,72 ευρώ (κεφάλαιο, τόκοι και έξοδα), η επιβολή της κατάσχεσης πιθανολογείται ότι δεν υπερβαίνει προφανώς τα όρια τα επιβαλλόμενα από την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη, αλλά και από τον κοινωνικό και οικονομικό σκοπό του δικαιώματος, στοιχεία που κρίνονται in concreto σε κάθε περίπτωση, καθόσον δεν πιθανολογείται ότι είναι έκδηλη η δυσαναλογία μεταξύ του μέσου εκτελέσεως και του σκοπού, για τον οποίο επιβάλλεται, κατά παραβίαση της αρχής αναλογικότητας και της περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεως του μέσου κοινωνικού ανθρώπου, ενόψει της ύπαρξης ενυπόθηκου δανειστή και των εξόδων της εκτελέσεως, που θα ικανοποιηθούν προνομοιακά από το επιτευχθέν πλειστηρίασμα, καθώς και του ό,τι το κατασχεθέν αποτελεί το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο της καθ’ ης η εκτέλεση».
