Αντιμέτωπος με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης θα βρεθεί ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου ο οποίος θα καθίσει στο εδώλιο του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου που συγκροτείται ξανά μετά από 23 χρόνια. Την τελευταία φορά που συνεδρίασαν οι δικαστές “με τα γουνάκια” ήταν το 1991 δικάζοντας το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Μέσα σε 47 σελίδες, με το υπ’ αριθμόν 3/2014 βούλευμα του, το δικαστικό συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου στέλνει σε δίκη τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου για τα κακουργήματα της νόθευσης εγγράφου και της απόπειρας τέλεσης απιστίας στην υπηρεσία με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του νόμου περί καταχραστών του δημοσίου (1608/1950) που προβλέπουν μέχρι και ισόβια κάθειρξη. Οι δικαστές περιγράφουν όλες τις διαδρομές της λεγόμενης λίστας Λαγκάρντ από χέρι σε χέρι στα υψηλά κλιμάκια του κρατικού μηχανισμού επί μήνες χωρίς να γίνει στην ουσία κανένας έλεγχος. Αποδίδουν την εκκίνηση των ελέγχων, σχεδόν δυο χρόνια μετά την παραλαβή της λίστας, στην πίεση που ασκήθηκε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όταν αποκαλύφθηκε το περιεχόμενο της.
Όλα άρχισαν το Σεπτέμβριο του 2010 όταν το υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας απέστειλε στον πρεσβευτή της χώρας μας στο Παρίσι, Κωνσταντίνο Χαλαστάνη, “μέσα σε κλειστό φάκελο, ένα ψηφιακό δίσκο αποθήκευσης ηλεκτρονικών αρχείων CD…” Αυτό το CD περιείχε τα ονόματα άνω των 2000 ελλήνων καταθετών στο υποκατάστημα της τράπεζας HSBC στη Γενεύη. Αποτελούσε μέρος μιας μεγαλύτερης λίστας την οποία είχε υποκλέψει ο Falciani, πρώην υπάλληλος της τράπεζας και είχε ήδη αξιοποιηθεί από άλλα κράτη της Ευρώπης που είχαν επιβάλει πρόστιμα για φοροδιαφυγή. Η Ελλάδα όχι μόνο ήταν από τις τελευταίες χώρες που παρέλαβε τη λίστα αλλά, όπως προκύπτει από το Βούλευμα, δεν βιάστηκε να την αξιοποιήσει…
Νύχτα στο γραφείο είδε ο Παπακωνσταντίνου τη λίστα
Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2010, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου κάθισε στο γραφείο του στο υπουργείο και άνοιξε τον κλειστό φάκελο που του είχε δώσει νωρίτερα μια υπάλληλος. Ο φάκελος περιείχε ένα CD. Έβαλε το CD στον υπολογιστή του και έδωσε εντολή να ανοίξει το περιεχόμενο του. Για πρώτη φορά στην οθόνη του υπολογιστή του είδε το περιεχόμενο της λίστας που του είχε στείλει η Γαλλίδα ομόλογός του Κριστίν Λαγκάρντ. Ο κατηγορούμενος τότε, σύμφωνα με το βούλευμα, αντέγραψε το περιεχόμενο του CD σε USB Memory Stick: “Η παραλαβή του φακέλου ουδέποτε πρωτοκολλήθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών. Ο κατηγορούμενος Γ. Παπακωνσταντίνου, μόλις παρέλαβε τον κλειστό φάκελο, αποσύρθηκε στο γραφείο του, στο Υπουργείο, όπου, με τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή (Η/Υ) που υπήρχε εκεί και έφερε ως όνομα χρήστη τις λέξεις «windows user», αντέγραψε το σύνολο του περιεχομένου του ψηφιακού δίσκου CD, που μόλις είχε παραλάβει, σε φορητή μονάδα αποθήκευσης USB.”
Ο Παπακωνσταντίνου έψαχνε συγκεκριμένους κωδικούς
Όταν ξεδιπλώθηκαν μπροστά στην οθόνη περισσότερα από 2000 ονόματα Ελλήνων καταθετών στην τράπεζα HSBC της Γενεύης ο πρώην υπουργός άρχισε να ψάχνει, σύμφωνα με τους δικαστές, όχι γενικά και αόριστα αλλά πολύ συγκεκριμένα. Στην αναζήτηση πληκτρολόγησε το επώνυμό του, το επώνυμο του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και τη λέξη Κοζάνη. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι “κατά τις πρώτες ώρες της 30-9-2010 και συγκεκριμένα από ώρα 00:28:53 έως 00:54:10, μέσω του Η/Υ που έφερε ως όνομα χρήστη τις λέξεις «windows user», ανοίχθηκαν προς ανάγνωση και κλείσθηκαν χωρίς αποθήκευση 24 από τα αρχεία, που υπήρχαν γραμμένα στο CD. Το άνοιγμα των αρχείων αυτών δεν έγινε τυχαία, αλλά με εντολή αναζήτησης αρχείων δια της χρήσεως των λέξεων «Papandreou», «Papaconstantίn» και «Kozani», πράγμα το οποίο προκύπτει από το ότι στα αρχεία, που έχουν ανοιχθεί, απαντώνται οι λέξεις αυτές.”
Πακτωλός χρημάτων στη λίστα Λαγκάρντ
Όταν ο πρώην υπουργός ολοκλήρωσε τις δικές του “έρευνες” έδωσε το υλικό σε σύμβουλό του προκειμένου να καταρτιστεί νέα λίστα με τον απολογισμό των χρημάτων που βρίσκονταν στην Ελβετία. Ο σύμβουλος του πρώην υπουργού Γιώργος Αγγελόπουλος δημιούργησε μια νέα νέα λίστα από την οποία, σύμφωνα με το βούλευμα “προέκυπτε ότι το συνολικό ποσό των λογαριασμών ήταν περίπου 2 δισεκατομμύρια δολάρια και ότι το ήμισυ, περίπου, του ποσού αυτού ανήκε σε είκοσι, περίπου, πρόσωπα, τα στοιχεία των οποίων ο εν λόγω συνεργάτης καταχώρησε σε ιδιαίτερο σημείωμα.”
Ο Παπακωνσταντίνου «έχασε» το CD
Στη συνέχεια, σύμφωνα με το βούλευμα, το πρωτότυπο CD που είχε παραληφθεί από τις Γαλλικές αρχές, χάθηκε. Το μόνο που έμεινε να κυκλοφορεί ήταν το στικάκι που είχε αντιγράψει ο πρώην υπουργός:
“Μετά την επιστροφή του CD εκ μέρους του Γ. Αγγελόπουλου, ο κατηγορούμενος Γ. Παπακωνσταντίνου, όπως ο ίδιος αναφέρει, το παρέδωσε σε κάποιον από τους υπαλλήλους του γραφείου του, προκειμένου να το φυλάξει με ασφάλεια. Έκτοτε, όμως, αγνοείται ο συγκεκριμένος ψηφιακός δίσκος.”
Η λίστα “Αγγελόπουλου” στάλθηκε στον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ Γιώργο Καπελέρη προκειμένου να ερευνηθούν τα ονόματα που είχε επιλέξει ο σύμβουλος του πρώην υπουργού. Στους 9 μήνες που μεσολάβησαν δεν έγινε τίποτα μέχρι τον ανασχηματισμό και την αντικατάσταση τόσο του Γ. Παπακωνσταντίνου στο υπουργείο Οικονομικών από το νυν αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ευάγγελο Βενιζέλο, όσο και στο ΣΔΟΕ του Γιάννη Καπελέρη από τον πρώην εισαγγελέα Ιωάννη Διώτη.
“Περί τις αρχές Μαΐου 2011, στη θέση του Ειδικού Γραμματέα του ΣΔΟΕ τοποθετήθηκε ο Ιωάννης Διώτης. Περί τα μέσα Ιουνίου του ιδίου έτους, λόγω του επελθόντος κυβερνητικού ανασχηματισμού, ο κατηγορούμενος Γ. Παπακωνσταντίνου έπαυσε να έχει την ιδιότητα του Υπουργού Οικονομικών. Τότε, με πρόσωπο της εμπιστοσύνης του, απέστειλε προς τον Ι. Διώτη το USB, στο οποίο είχε αντιγράψει το περιεχόμενο του CD, αφήνοντας, σιωπηρώς, να εννοηθεί ότι πρόκειται για πιστό αντίγραφο του CD, το οποίο είχε παραλάβει από τους Γάλλους πριν από 9 περίπου μήνες και για το οποίο είχε προηγηθεί κάποια συζήτηση μεταξύ τους.”
Ο Βενιζέλος κράτησε το υλικό για 15 μήνες στο συρτάρι
Ο Ιωάννης Διώτης όταν παρέλαβε το USB του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, σύμφωνα με το βούλευμα, το αντέγραψε σε νέο USB και κατέστρεψε το προηγούμενο. Ο ίδιος είπε ότι το έκανε αυτό προκειμένου να μη διαρρεύσει το υλικό. Η περιπλάνηση της λίστας Λαγκάρντ συνεχίστηκε με αποδέκτη το νέο υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο από τον Ιωάννη Διώτη: “Το αντίγραφο που κατασκεύασε, σε χρόνο που δεν διαπιστώθηκε ακριβώς… το παρέδωσε στον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος ήταν ήδη Υπουργός Οικονομικών και, με την ιδιότητα αυτή, πολιτικώς προϊστάμενός του. Ο τελευταίος το διατήρησε στην κατοχή του για περίπου 15 μήνες, οπότε, μετά από δημοσιογραφικό θόρυβο, που δημιουργήθηκε κατά το Σεπτέμβριο του επομένου έτους, παρέδωσε το «Π1-USB» στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Αυτό συνέβη την 2-10-2012 και την ίδια μέρα, με επίσημη, σχετική αλληλογραφία, το «Π1-USB» απεστάλη από το γραφείο του Πρωθυπουργού στο Στυλιανό Στασινόπουλο, που είχε τοποθετηθεί ήδη στη θέση του Ειδικού Γραμματέα του ΣΔΟΕ, «για τις δικές του ενέργειες».”
Από τη νέα λίστα προέκυψε η νόθευση
Τότε η κυβέρνηση διαπιστώνοντας ότι έχει στα χέρια της ένα αντίγραφο και όχι το πρωτότυπο υλικό αναγκάστηκε να ζητήσει ξανά τη λίστα από τη Γαλλία: “Λόγω του ότι ο πρωτότυπος, ψηφιακός δίσκος αποθήκευσης CD, που είχε περιέλθει στην κατοχή του κατηγορουμένου Γ. Παπακωνσταντίνου από το Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας, δεν μπορούσε να βρεθεί, την 12-10-2012, ο τότε Υπουργός Οικονομικών, Ιωάννης Στουρνάρας, κίνησε επίσημη διαδικασία λήψεως δευτέρου «πρωτοτύπου», από την ίδια πηγή.”
Μόλις το νέο υλικό έφτασε στην Ελλάδα διαπιστώθηκε ότι έλειπαν τα ονόματα των συγγενών του Γιώργου Παπακωνσταντίνου:
“Τότε, διαπιστώθηκε ότι στο «Π2-CD_RW» υπάρχουν αποθηκευμένα δύο χιλιάδες εξήντα δύο (2.062) αρχεία ηλεκτρονικών λογιστικών φύλλων, ενώ στο «Π1-USB» υπάρχουν δύο χιλιάδες πενήντα εννέα (2.059). Τα τρία, επί πλέον, αρχεία, που υπάρχουν στο «Π2-CD_RW», φέρουν τις ονομασίες αποθήκευσης (file names) α) «B9010138503.xls», β) «B9010140694.xls» και γ) «B9010140695.xls» και αφορούν, αντίστοιχα, στους α) Ανδρέα Ρωσσώνη του Ιωάννη, σύζυγο της Μαρίνας Παπακωνσταντίνου του Μιχαήλ, πρώτης εξαδέλφης του κατηγορουμένου Γ. Παπακωνσταντίνου, β) Συμεών Σικιαρίδη του Ιωάννη, σύζυγο της Ελένης Παπακωνσταντίνου του Μιχαήλ, πρώτης εξαδέλφης του κατηγορουμένου Γ. Παπακωνσταντίνου και γ) Ελένη Παπακωνσταντίνου του Μιχαήλ, σύζυγο Συμεών Σικιαρίδη, πρώτη εξαδέλφη του κατηγορουμένου Γ. Παπακωνσταντίνου. Η απουσία των εν λόγω τριών αρχείων από το «Π1-USB» υποδηλώνει ότι αυτά διαγράφηκαν μετά την αντιγραφή του περιεχομένου του πρώτου CD στο USB που δημιούργησε ο κατηγορούμενος Γ. Παπακωνσταντίνου.”
Δικαστές: “Ο Παπακωνσταντίνου νόθευσε τη λίστα”
Οι δικαστές που με ψήφους 4-1 παραπέμπουν τον πρώην υπουργό στο ειδικό δικαστήριο θεωρούν ότι ο ίδιος διέγραψε τα ονόματα των συγγενών του: “Το περιεχόμενο του USB που δημιούργησε ο κατηγορούμενος Γ. Παπακωνσταντίνου νοθεύθηκε από πρόσωπο, το οποίο είχε λόγο να μην υπάρχουν τα ως άνω τρία αρχεία μεταξύ αυτών, που είχαν υποκλαπεί από την τράπεζα «ΗSBC» και είχαν περιέλθει στις ελληνικές αρχές, ως περιεχόμενο του πρώτου CD…Το πρόσωπο, που επέφερε τη νόθευση, είναι ο κατηγορούμενος Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος, με την ενέργειά του, αφ’ ενός απέβλεπε στην αποφυγή βλάβης της πολιτικής του εικόνας, ως Υπουργού Οικονομικών, η οποία θα μπορούσε να επέλθει με την αποκάλυψη ότι συγγενείς του αναφέρονταν ως δικαιούχοι λογαριασμών στη «λίστα Falciani» και αφ’ ετέρου επιδίωκε την εξυπηρέτηση των εν λόγω συγγενών του, με την αποτροπή φορολογικού ελέγχου εις βάρος τους.”
Το δικαστικό συμβούλιο εξηγεί γιατί ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου “εξαφάνισε” τα ονόματα των συγγενών του:
“Με τη νόθευση, ο κατηγορούμενος σκόπευε αφ’ ενός να αποκρύψει το γεγονός ότι τα ονόματα των συγκεκριμένων συγγενών του περιέχονταν στον προαναφερθέντα ψηφιακό δίσκο CD (που αποτελούσε μέρος καταλόγου γνωστού διεθνώς ως «λίστα Falciani») και, με τον τρόπο αυτό, να αποφύγει βλάβη της πολιτικής του εικόνας ως Υπουργού Οικονομικών και αφ’ ετέρου να προσφέρει παράνομο περιουσιακό όφελος στους εν λόγω συγγενείς του, αφού, με την ίδια ενέργεια, αυτοί θα απέφευγαν τον φορολογικό έλεγχο.”
Οι συγγενείς και η φοροδιαφυγή ύψους 1,9 εκατ. ευρώ
Οι δικαστές αποδίδουν στον πρώην υπουργό Οικονομικών τη ζημιά σε βάρος του ελληνικού δημοσίου από τους “ελβετικούς” λογαριασμούς των συγγενών του στα 1,9 εκατ. ευρώ. Στο βούλευμα επικαλούνται τον έλεγχο του ΣΔΟΕ “μετά την αποκάλυψη της νόθευσης” κατά τον οποίο διαπιστώθηκε ότι “κατά το χρονικό διάστημα από 1-1-1997 έως 31-12-2011, είχε αποκρυβεί φορολογητέα ύλη από εισοδήματα, που ανέρχονταν ως προς
α) τον Ανδρέα Ρωσσώνη του Ιωάννη, στο ποσό των 1.457.210,48 ευρώ,
β) τον Συμεών Σικιαρίδη του Ιωάννη, στο ποσό των 1.666.318,05 ευρώ και γ) την Ελένη Παπακωνσταντίνου του Μιχαήλ, στο ποσό των 2.987.660,08 ευρώ.
Ακόμη, ο έλεγχος εμφάνισε ότι το όφελος, που θα αποκόμιζαν οι εν λόγω συγγενείς του κατηγορουμένου και η αντίστοιχη ζημία, η οποία απειλήθηκε σε βάρος του Δημοσίου και η οποία συνίστατο στο ποσό των αναλογούντων στα ως άνω εισοδήματα φόρων… Με βάση τους μικρότερους για τα εν λόγω εισοδήματα φορολογικούς συντελεστές (30% για τους δύο πρώτους και 40% για την τρίτη), το ποσό αυτό δεν μπορούσε να είναι κατώτερο των τετρακοσίων τριάντα χιλιάδων (430.000) ευρώ για τον Ανδρέα Ρωσσώνη, των πεντακοσίων χιλιάδων (500.000) ευρώ για τον Συμεών Σικιαρίδη και του ενός εκατομμυρίου (1.000.000) ευρώ για την Ελένη Παπακωνσταντίνου και, συνολικά, του ενός εκατομμυρίου εννιακοσίων τριάντα χιλιάδων (1.930.000) ευρώ και για τους τρεις μαζί. Έτσι, η ζημία, που απειλήθηκε σε βάρος του Δημοσίου, λόγω του ύψους της και της σημασίας, την οποία το ως άνω, συνολικό ποσό έχει, αντικειμενικά, στις συναλλαγές, θεωρείται, ευλόγως, ιδιαίτερα μεγάλη.”
Πολλές οι “συμπτώσεις” στους ισχυρισμούς Παπακωνσταντίνου
Οι δικαστές απορρίπτουν τους ισχυρισμούς του πρώην υπουργού Οικονομικών αφήνοντας να εννοηθεί ότι θεωρούν πως θα μπορούσε να αποτελεί σενάριο ευφάνταστης ταινίας η στοιχειοθέτηση του επιχειρήματος ότι κάποιος προσπάθησε να ανοχοποιήσει τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Οι δικαστές θεωρούν ότι για να “δέσουν” αυτό τον ισχυρισμό θα έπρεπε να ισχύουν “πέντε απίθανες συμπτώσεις”:
“α) Της συμπτώσεως: να μην ενθυμείται ο κατηγορούμενος σε ποιον υπάλληλο του γραφείου του παρέδωσε τον απολεσθέντα ψηφιακό δίσκο CD, παρόλο που για την απόκτησή του είχε προηγηθεί η εντελώς ασυνήθης και περίπλοκη διαδικασία, η οποία προαναφέρθηκε και στην οποία ανεμίχθησαν υπουργοί, μυστικές υπηρεσίες, διπλωμάτες και διοικητικοί υπάλληλοι.
β) Της συμπτώσεως: κανένας υπάλληλος του γραφείου του κατηγορουμένου να μην ενθυμείται οτιδήποτε για την τύχη του εν λόγω ψηφιακού δίσκου και, κυρίως, εκείνος εξ αυτών, στον οποίο υποτίθεται ότι δόθηκε για να τον φυλάξει με ασφάλεια, ο τελευταίος δε να επέδειξε τόση αδιαφορία περί αυτού, ώστε να τον απολέσει και να μην ενδιαφερθεί να τον αναζητήσει, ως εάν επρόκειτο για πράγμα ασήμαντο ή άχρηστο.
γ) Της συμπτώσεως: ένα άλλο πρόσωπο να συνέλαβε ως ιδέα και να υλοποίησε στη συνέχεια εγκληματικό σχέδιο με στόχο να εκθέσει τον κατηγορούμενο και συγκεκριμένα να προβεί στη νόθευση της παραχθείσης (με βάση το CD) φορητής μονάδας αποθήκευσης USB, με την απάλειψη εξ αυτής των σχετικών με τους τρεις συγγενείς αυτού στοιχείων.
δ) Της συμπτώσεως: το υποτιθέμενο αυτό πρόσωπο να θεώρησε δεδομένο ότι, όταν θα αποκαλυπτόταν η νόθευση και θα φαινόταν εκτεθειμένος ο κατηγορούμενος, ο τελευταίος δεν θα μπορούσε να αποδείξει την εις βάρος του εγκληματική ενέργεια συγκρίνοντας το ανόθευτο CD με το νοθευμένο USB. Και
ε) Της συμπτώσεως: αυτή η παράξενη και παρακινδυνευμένη υπόθεση του περίεργου αυτού δράστη να επιβεβαιωθεί στη συνέχεια πλήρως λόγω απωλείας του CD στο γραφείο του κατηγορουμένου.”
Thetoc.gr
