Την προσεχή Δευτέρα, εκτός απροόπτου θα γνωστοποιηθεί στο Δήμο Ρόδου από το γραφείο της Ολομέλειας των Δικαστών του Συμβουλίου της Επικρατείας, η κρίση τους για το μείζον θέμα της συνταγματικότητας του Δημοτικού Φόρου Δωδ/νήσου (ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ.).
Ασφαλείς πληροφορίες της «δημοκρατικής» αναφέρουν συγκεκριμένα ότι η Ολομέλεια διασκέφτηκε ήδη για το θέμα και έχει καταλήξει σε απόφαση, που αναμένεται να καθαρογραφεί και να παραδοθεί αρμοδίως προς δημοσίευση.
Το ανώτατο ακυρωτικό διοικητικό δικαστήριο με τις υπ΄αριθμ. 3930 και 3931/2013 αποφάσεις του Β’ Τμήματος του σε 7μελή σύνθεση έκρινε κατά πλειοψηφία αντισυνταγματικό τον φόρο.
Το Β’ Τμήμα εξέτασε την από 31η Ιουλίου 2006 αίτηση της Κοινοπραξίας με την επωνυμία “Κοινοπραξία Νοσοκομείου Ρόδου ΤΕΡΝΑ Α.Ε. – ΑΚΤΩΡ Α.Τ.Ε. – ΕΜΠΕΔΟΣ Α.Ε. – J & P ΑΒΑΞ Α.Ε. – IMEC GMBH” και το διακριτικό τίτλο «Κοινοπραξία Κατασκευής Νοσοκομείου Ρόδου», όπως μετονομάσθηκε η Κοινοπραξία με την επωνυμία «ΓΕΚ Α.Ε. – ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ Α.Ε. – Α.Τ.Ε. ΓΝΩΜΩΝ Α.Ε. – ΑΒΑΞ Α.Ε. – IMEC GMBH», η οποία παρέστη με τους δικηγόρους Σπυρίδωνα Μαράτο και Φιλιώ Μεντή κατά του Δήμου Ρόδου, ο οποίος παρέστη με τους δικηγόρους Θεόδωρο Παπαγεωργίου και Γλυκερία Σιούτη.
Σημειώνεται ότι ο πρόεδρος της Ολομέλειας των δικαστών του ΣτΕ, που εκδίκασε την υπόθεση, ήταν ο ίδιος που προήδρευσε στο Β’ Τμήμα, κρίνοντας αντισυνταγματικό το φόρο, γεγονός που δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας στο Δήμο Ρόδου.
Το Β’ Τμήμα του ΣτΕ έκρινε, ότι οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες του χρόνου επιβολής του φόρου, 50 περίπου χρόνια μετά την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, είναι «προφανώς διαφορετικές εκείνων που υπήρχαν κατά τα αμέσως επόμενα της ένωσης αυτής έτη και δικαιολογούσαν μια ειδική, έναντι άλλων περιοχών της χώρας με τα αυτά χαρακτηριστικά, μεταχείριση».
Γίνεται χρήση εκφράσεων και επίκληση συνθηκών που θα δικαιολογούσαν ενδεχομένως τη διαφοροποίηση με βάση γενικά και αντικειμενικά κριτήρια όχι όμως μόνης της Δωδεκανήσου, μη αρκώντας για την υποστήριξη του θεσμού «χωρίς συγκεκριμένη εξειδίκευση των λόγων που το επιβάλλουν» επίκληση των άρθρων 102 παρ. 6 και 101 και 106 του Συντάγματος για τις νησιωτικές παραμεθόριες περιοχές, ούτε του άρθρου 9 του Ν. 11850/198 περί κυρώσεως του Ευρωπαϊκού Χάρτη της Τοπικής Αυτονομίας, που ορίζει το δικαίωμα και την υποχρέωση των ΟΤΑ να έχουν επαρκείς ίδιους πόρους από τοπικούς φόρους.
