Ωρα 7 π.μ. Οι γυναίκες έχουν ήδη αρχίσει να στριμώχνονται στον πάγκο του Αρη Γεωργίου, στη λαϊκή Αλίμου. Οι σακούλες με τα μεταχειρισμένα ρούχα αδειάζουν. Το κυνήγι του ενδυματολογικού θησαυρού ξεκινάει. «Ερχομαι και βρίσκω κόσμο να με περιμένει. Θέλουν να τα δουν την ώρα που τα ανοίγω, να πάρουν τα φρέσκα», λέει ο κ. Γεωργίου, έμπορος. «Μέχρι από τη Ν.Ερυθραία έχω πελάτισσα. Σταμάτησε τυχαία και “κόλλησε”. Χαμός γίνεται».
Ανάλογη κατάσταση αντιμετωπίζουν και οι αδελφοί Λουκόπουλοι, ο Δημήτρης και ο Μάκης, που ξεκίνησαν πριν από δυόμισι χρόνια να πωλούν μεταχειρισμένα ρούχα στη λαϊκή: «Είχαμε βιοτεχνία με φόρμες, την κλείσαμε όμως γιατί δεν θα αντέχαμε τον ανταγωνισμό της Βουλγαρίας – οι περισσότερες ελληνικές εταιρείες πήγαν εκεί. Τότε περάσαμε στο “δεύτερο χέρι”. Σήμερα, έχει υποχωρήσει σε μεγάλο βαθμό η διστακτικότητα του πελάτη».
Χωρίς αμφιβολία, τα ρούχα με το κιλό έχουν εδραιωθεί ως τάση – σε λαϊκές, σε καταστήματα, παντού. Ποια διαδρομή ακολουθούν μέχρι να φτάσουν στους πάγκους ή στις κρεμάστρες; Η κ. Εβελίνα Ευθύμοβα, από τη Βουλγαρία, η πρώτη που ξεκίνησε το εμπόριο ρούχων με το κιλό στην Ελλάδα πριν από έξι χρόνια, συστήνοντας στη συνέχεια την εταιρεία χονδρικής EcoTex στο Μενίδι, αναφέρει: «Οταν ακούμε μεταχειρισμένα, συνήθως τρομάζουμε, αν και πρόκειται για παγκόσμια τάση εδώ και χρόνια. Το μότο μας, οικολογικό: δίνουμε “δεύτερη ζωή” στα ρούχα. Κυκλοφορεί η φήμη ότι προέρχονται από την Εκκλησία ή από…πεθαμένους – λάθος! Πρόκειται για μεταχειρισμένα ρούχα κυρίως – τα καινούργια είναι στοκ. Προέρχονται από έξι κράτη με υψηλό επίπεδο: Ελβετία, Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Αμερική, Ιταλία. Ανθρωποι με οικονομική επιφάνεια, που έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν επώνυμα ρούχα, συχνά επιθυμούν να ανανεωθούν. Θέλοντας να βοηθήσουν συνανθρώπους τους, προσφέρουν ρούχα σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. Οι μεγάλες οργανώσεις συγκεντρώνουν περίπου 40 τόνους ρούχα τον μήνα – τεράστιες ποσότητες. Αφού διαθέσουν μεγάλο μέρος τους στην Αφρική κυρίως, ώστε να καλύψουν κι άλλες ανάγκες –τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, φάρμακα, σχολικά– εξασφαλίζουν χρήματα πουλώντας ρούχα από το πλεόνασμά τους σε προμηθευτές απ’ όλο τον κόσμο. Ο δικός μου είναι στη Βουλγαρία. Τα ρούχα μπαίνουν σε 70 βαθμούς στεγνό κλίβανο και μετά απολυμαίνονται με ειδικό φάρμακο. Ακολουθεί η διαλογή – καθημερινά 6-7 τόνοι ρούχα, τοποθετούνται ανά είδος, διπλωμένα σε σακούλες των 15 κιλών. Κάθε φορτίο που μας φέρνει η νταλίκα συνοδεύεται από πιστοποιητικό απολύμανσης – υποχρεωτικό από τον νόμο για όλα τα κράτη».
Ποια είναι τα κριτήρια διαλογής; Σύμφωνα με την κ. Ευθύμοβα, «εμείς λέμε τι θέλουμε. Για την Ελλάδα, τα ρούχα μπαίνουν σε τρεις κατηγορίες –υψηλή, μεσαία, χαμηλή– όταν εξάγουμε σε Αφρική και Πακιστάν δουλεύουμε πέντε κατηγορίες. Ελέγχονται κουμπιά, τσέπες, φερμουάρ, λαιμός, καθαριότητα, ένα, ένα επάνω σε τραπέζια».
Πού εντοπίζονται τα «φάουλ» στην όλη διαδικασία; «Οταν οι έμποροι δεν ενημερώνουν τον καταναλωτή ότι πρόκειται για μεταχειρισμένα ρούχα. Ορισμένοι, μάλιστα, παραπλανούν τον καταναλωτή πουλώντας σαν στοκ σε υψηλή τιμή ένα μεταχειρισμένο τζιν Αρμάνι, για παράδειγμα, που το έχουν αγοράσει 2,60 ευρώ. Αλλοι, ανακατεύουν τις ποιότητες, βάζουν μαζί απολυμασμένα και μη. Αν δεν μυρίζουν φάρμακο ή έχουν τρίχες, σημαίνει ότι δεν έχουν απολυμανθεί. Ο πελάτης δικαιούται να ζητήσει το πιστοποιητικό από τον έμπορο, αλλιώς μπορεί να απευθυνθεί στο Ινστιτούτο Καταναλωτή».
Οι πελάτες
Πώς καταγράφει η ίδια το προφίλ των πελατών της; «Την τελευταία τριετία, ο πελάτης έχει αλλάξει πολύ. Λίγοι τολμούσαν να δουλέψουν μεταχειρισμένα – σε μαγαζί ή λαϊκή. Κάποιοι θέλησαν να ανεβάσουν τις εισπράξεις βάζοντας β΄ χέρι, όπως σε καταστήματα που χρεοκόπησαν ή δεν άντεχαν τον ανταγωνισμό με τα κινέζικα». Το ίδιο συνέβη και στον τελικό καταναλωτή, όπως επισημαίνει ο κ. Γεωργίου. «Εχω πελάτισσες που δίνουν 30 ευρώ στο κομμωτήριο και έρχονται μετά σε μένα για μεταχειρισμένα. Με την κρίση ο κόσμος κατέβασε τη μύτη».
Από 0,40 έως 7 ευρώ το κομμάτι
Τα νούμερα στο χονδρεμπόριο μεταχειρισμένων ρούχων, εντυπωσιακά. Οπως αναφέρει η κ. Εβελίνα Ευθύμοβα της EcoTex: «Τα ρούχα πωλούνται σε προ-ζυγισμένες συσκευασίες των 15 κιλών. Κάθε τσουβάλι στοιχίζει 180 ευρώ (μαζί με τον ΦΠΑ), δηλαδή 12 ευρώ το κιλό ενώ το κομμάτι 1,60-1,80 ευρώ, ανάλογα με το είδος. Σε μία τέτοια συσκευασία με πουκάμισα, για παράδειγμα, αντιστοιχούν 180 με 190 κομμάτια. Στην Ελλάδα, σαν εταιρεία πουλάω γύρω στους 65 τόνους ρούχα τον μήνα. Κάθε μία ή δύο εβδομάδες, φθάνουν νταλίκες από τον προμηθευτή στη Βουλγαρία. Μία νταλίκα χωράει 14-17 τόνους ρούχα, που κατανέμονται περίπου σε 4.300 τσουβάλια. Διαθέτω –αποκλειστικά σε χονδρική– ρούχα σε 62 μαγαζιά πανελλαδικά, λαϊκές, παζάρια – συνολική πελατεία 1.300 άτομα. Αποθηκεύονται σε χώρο 650 τ.μ συνολικά, ενώ για τη διευκόλυνση του πελάτη είναι όλα χωρισμένα σε είδη και αναγράφεται το περιεχόμενο των συσκευασιών ανά κωδικό και κατηγορία. Είδη του υψηλού κοστολογίου κοστίζουν 6-7 ευρώ το κομμάτι, το πολύ. Μπλουζάκι 1,5 ευρώ, κασκόλ 0,60-0,80 λεπτά. Γιλέκο 1,40. Φούτερ 1,30. Πουλόβερ από 0,40-2,20 το κομμάτι. Γυναικείο πουκάμισο 0,60-1,60. Παντελόνι, φούστα, φόρεμα 0,40-0,80 λεπτά ή μέχρι 2 ευρώ. Καλό μπουφάν ή γούνα 6-7 ευρώ αν είναι υψηλής ποιότητας, αλλιώς 3, για να πουληθεί στη λαϊκή 5 ευρώ».
Καθημερινή
