Ιδιοκτήτες σκαφών αναλαμβάνουν ολοένα συχνότερα το δύσκολο έργο της διάσωσης προσφύγων και οικονομικών μεταναστών που κινδυνεύουν στα ανοιχτά της Ιταλίας. Το βάρος της επιχείρησης «Τρίτων» που διαδέχθηκε πρόσφατα την επιχείρηση «Mare Nostrum», πέφτει σχεδόν εξ ολοκλήρου στη φύλαξη των ακτών και όχι των προσφύγων στα ανοιχτά. Το πεδίο δράσης της επιχείρησης «Τρίτων» είναι πολύ συγκεκριμένο, δήλωσε ο ιταλός υπουργός Εσωτερικών Αντζελίνο Αλφάνο:«30 ναυτικά μίλια από τις ιταλικές ακτές τελειώνουν τα σύνορα της Ευρώπης. Μέχρι εκεί βοηθάμε. Από εκεί και πέρα ξεκινούν τα διεθνή χωρικά ύδατα και ισχύει το δίκαιο της θάλασσας».
Από το δίκαιο της θάλασσας απορρέουν υποχρεώσεις και για τα ιδιωτικά σκάφη ή πλοία, λέει η υπουργός Άμυνας Ρενάτα Πολέτι και τονίζει ότι «κάθε σκάφος στα ανοιχτά που λαμβάνει σήμα κινδύνου θα πρέπει να βοηθά. Κατά συνέπεια αλλάζουν οι κανόνες της επιχείρησης «Τρίτων». Σκάφη κοντά στο σημείο όπου υπάρχει ανάγκη είναι υποχρεωμένα να βοηθούν, χωρίς εξαίρεση».
«ΕΕ και Ιταλία εξοικονομούν το 60% του κόστους διάσωσης»
Οι κανόνες ισχύουν για όλα τα πλοία, φέρι μποτ και τάνκερ, αλλά και ιδιωτικά ρυμουλκά, που πολύ συχνά πλέον επωμίζονται την ευθύνη να βοηθήσουν κάθε λογής σαπιοκάραβα που φθάνουν ακυβέρνητα ή σε κακή κατάσταση στα ανοιχτά των ιταλικών ακτών. Ο Βιτόριο Αλεσάντρο Σεκόντο, ιδιοκτήτης ρυμουλκού, το οποίο στα μέσα Δεκεμβρίου βοήθησε στη διάσωση του πλοίου «Sandy» στις ακτές της Καλαβρίας, θεωρεί ότι ΕΕ και Ιταλία εξοικονομούν το 60% του κόστους διάσωσης και το μετακυλίουν σε άλλους: «Μόνο για την επιχείρηση διάσωσης του “Sandy“ έδωσα 600 ευρώ για πετρέλαιο. Συν τις υπερωρίες του πληρώματος. Εμένα ποιος θα με αποζημιώσει;»
Δυστυχώς κάποιες φορές το τίμημα για τα πληρώματα των ρυμουλκών είναι πολύ μεγαλύτερο. Στην προσπάθεια ρυμούλκησης του οχηματαγωγού Norman Atlantic δύο Aλβανοί ναυτικοί έχασαν τη ζωή τους όταν έσπασαν οι κάβοι. Ευτυχώς, που την επιχείρηση διάσωσης του Ezadeen, ανέλαβε ισλανδικό πλοίο που συμμετείχε στην επιχείρηση «Τρίτων». Όταν το πλοίο όμως έφθασε στην Καλαβρία πάλι ο Βιτόριο Αλεσάντρο Σεκόντο και οι συνάδελφοί του ήταν εκεί για να κατευθύνουν το πλοίο μέσα στο λιμάνι, χωρίς φυσικά να πληρωθούν. «Ούτως ή άλλως η διάσωση μιας ανθρώπινης ζωής δεν αποτιμάται σε χρήμα», λέει στωικά ο Iταλός ναυτικός.
Πηγή: Dw.de
