Αλυτα παραμένουν τα προβλήματα με τις μισθώσεις και τον ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ.

Την ώρα που ορισμένοι αυτοδιοικητικοί επιχαίρουν και συνεχίζουν να επιδιώκουν τη διατήρηση του ενιαίου Δήμου στο νησί της Ρόδου και τη ματαίωση της εισαγωγής της συγκεκριμένης πρόβλεψης στο νομοσχέδιο, που προγραμματίζει να φέρει μέχρι το τέλος του χρόνου στη Βουλή ο υπουργός Εσωτερικών κ. Γιάννης Μιχελάκης, απαρατήρητο πέρασε το γεγονός ότι δεν τηρήθηκαν τα υπεσχημένα για την αντιμετώπιση του μείζονος προβλήματος των μισθώσεων των δημοτικών ακινήτων στη Νέα Αγορά αλλά και της βελτίωσης του ΔΗΦΟΔΩ!!
Οι μισθώσεις στη Νέα Αγορά βρίσκονται στην κυριολεξία στο αέρα, ενώ μείζονα προβλήματα θα αντιμετωπίσει και η δημοτική αρχή με τους μισθωτές, που δεν έχουν καταβάλει τα μισθώματά τους, αναμένοντας τη ρύθμιση “ανάσα” του υπουργείου Εσωτερικών.
Με τις διατάξεις του άρθρου 15 του Ν. 4013/2011 αντιμετωπίσθηκαν τα θέματα αφενός μεν της παράτασης ή ανανέωσης μέχρι 12 χρόνια από τη λήξη τους μισθώσεων σε ακίνητα με εκμισθωτή το Δημόσιο, νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, Ο.Τ.Α. ή φορέα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, συμπεριλαμβανομένων αυτών που έχουν παραταθεί ή ανανεωθεί, σε ύψος όχι κατώτερο του 4,8% της εκάστοτε ισχύουσας αντικειμενικής ή αγοραίας αξίας.
Αφετέρου δε της μειώσεως μέχρι του παραπάνω ύψους 4,8% των μισθωμάτων για τα οποία κατ’ εφαρμογή προγενέστερων διατάξεων παράτασης των μισθώσεων το μίσθωμα είχε συμφωνηθεί ίσο ή μεγαλύτερο του 6%.
Πλην όμως οι παραπάνω διατάξεις αφορούν μόνο μισθώσεις ακινήτων στα οποία στεγάζονται τουριστικές επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα κατ’ άνιση μεταχείριση να μην υπάγονται άλλες χρήσεις εμπορικών μισθώσεων.
Συνέπεια αυτού είναι, εκατοντάδες μισθώσεις δημοτικών και δημόσιων ακινήτων στη Ρόδο (Νέα Αγορά, μισθώσεις Τ.Α.Π.Α. στη Μεσαιωνική Πόλη κ.λ.π.) να μην μπορούν να υπαχθούν στις παραπάνω ρυθμίσεις και καθώς το 2012 έληξαν, υπό τις σημερινές αντίξοες περιστάσεις, οι μισθωτές να βρίσκονται στον αέρα.
Για τους παραπάνω λόγους η δημοτική αρχή είχε προτείνει και ο υπουργός Εσωτερικών είχε αποδεχτεί τα ακόλουθα:
α) Η τροποποίηση της παραγράφου 12 του άρθρου 15 του Ν, 4013/2011 ως εξής: «12. Μισθώσεις ακινήτων, που υπάγονται στο π.δ. 34/1995, οι οποίες αφορούν σε ακίνητα με εκμισθωτή το Δημόσιο, νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, Ο.Τ.Α. ή φορέα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, συμπεριλαμβανομένων αυτών που έχουν παραταθεί ή ανανεωθεί, εφόσον δεν υπάρχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές μισθωμάτων ή άλλες οφειλές προς τον οικείο φορέα, μπορούν να παρατείνονται μέχρι δώδεκα (12) χρόνια από τη λήξη τους με απόφαση του αρμόδιου οργάνου και με απευθείας σύναψη σύμβασης παράτασης της μίσθωσης με τον εγκατεστημένο στο μίσθιο μισθωτή. Το ίδιο ισχύει και για μισθώσεις των παραπάνω ακινήτων που έχουν λήξει και των οποίων το μίσθιο δεν έχει αποδοθεί».
β) Η τροποποίηση της παραγράφου 14 του άρθρου 15 του ν. 4013/2011 ως εξής: «14. Μισθώσεις ακινήτων, που καταρτίσθηκαν κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 19 του άρθρου 7 του ν. 2741/1999 «Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων, άλλες ρυθμίσεις θεμάτων αρμοδιότητας του Υπουργείου Ανάπτυξης και Λοιπές διατάξεις» (Α’ 199), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 9 του ν. 3517/2006 (Α’ 271), με ετήσιο μίσθωμα ίσο ή μεγαλύτερο από το 6% της εκάστοτε αντικειμενικής ή της αγοραίας αξίας του μισθίου στις περιοχές που δεν ισχύει το σύστημα προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων με αντικειμενικά κριτήρια, εφόσον δεν υπάρχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές μισθωμάτων ή άλλες οφειλές προς τον οικείο φορέα, μπορούν να τροποποιηθούν ως προς τον όρο αυτόν με συμφωνία των συμβαλλομένων μερών. Στην περίπτωση αυτή, το συμφωνηθέν μίσθωμα δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το 4,8% της εκάστοτε ισχύουσας αντικειμενικής αξίας ή της αγοραίας αξίας του μισθίου, κατά την παραπάνω διάκριση».
Με τις διατάξεις του άρθρου 15 του Ν. 4013/2011 αντιμετωπίσθηκαν τα θέματα αφενός μεν της παράτασης ή ανανέωσης μέχρι 12 χρόνια από τη λήξη τους μισθώσεων σε ακίνητα με εκμισθωτή το Δημόσιο , νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, Ο.Τ.Α. ή φορέα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, συμπεριλαμβανομένων αυτών που έχουν παραταθεί ή ανανεωθεί, σε ύψος όχι κατώτερο του 4,8% της εκάστοτε ισχύουσας αντικειμενικής ή αγοραίας αξίας. Αφετέρου δε της μειώσεως μέχρι του παραπάνω ύψους 4,8% των μισθωμάτων για τα οποία κατ’ εφαρμογή προγενέστερων διατάξεων παράτασης των μισθώσεων το μίσθωμα είχε συμφωνηθεί ίσο ή μεγαλύτερο του 6%.
Πλην όμως οι παραπάνω διατάξεις αφορούν μόνο μισθώσεις ακινήτων στα οποία στεγάζονται απροσδιόριστες κατά έννοια τουριστικές επιχειρήσεις, ενώ μάλιστα στη εισηγητική έκθεση του νόμου αναφέρονται μόνο οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.
Αυτό έχει ως συνέπεια να μην προκύπτει ότι υπάγονται άλλες χρήσεις εμπορικών μισθώσεων, δημιουργώντας άνιση μεταχείριση διότι π.χ. αν και ολόκληρη η νήσος της Ρόδου έχει ανακηρυχθεί τουριστική περιοχή (Π.Δ. 899/1976) και είναι πασίδηλο ότι στους τουριστικούς τόπους όλη κατά βάση η οικονομική ζωή είναι εξαρτημένη από τον τουρισμό, δεν μπορούν να εφαρμοσθούν οι παραπάνω διατάξεις και για τις λοιπές επαγγελματικές χρήσεις.
Ειδικότερα επί του προκειμένου στη Ρόδο, λόγω της παραπάνω μη πληρότητας του νόμου, συνέπεια είναι εκατοντάδες μισθώσεις δημοτικών και δημόσιων ακινήτων (Νέα Αγορά, μισθώσεις Τ.Α.Π.Α. στη Μεσσαιωνική Πόλη κ.λ.π.) να μην μπορούν να υπαχθούν στις παραπάνω ρυθμίσεις και καθώς σύμφωνα με το προγενέστερο νομοθετικό καθεστώς από το 2012 έληξαν, υπό τις σημερινές αντίξοες περιστάσεις οι μισθωτές και οι επιχειρήσεις τους να βρίσκονται στον αέρα.
Για τους παραπάνω λόγους προτείνεται:
α) Η τροποποίηση της παραγράφου 12 του άρθρου 15 του Ν. 4013/2011 ως εξής:
«12. Μισθώσεις ακινήτων σε χαρακτηρισμένους τουριστικούς τόπους, που υπάγονται στο π.δ. 34/1995, οι οποίες αφορούν σε ακίνητα με εκμισθωτή το Δημόσιο, νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, Ο.Τ.Α ή φορέα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, συμπεριλαμβανομένων αυτών που έχουν παραταθεί ή ανανεωθεί, εφόσον δεν υπάρχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές μισθωμάτων ή άλλες οφειλές προς τον οικείο φορέα, μπορούν να παρατείνονται μέχρι δώδεκα (12) χρόνια από τη λήξη τους με απόφαση του αρμόδιου οργάνου και με απευθείας σύναψη σύμβασης παράτασης της μίσθωσης με τον εγκατεστημένο στο μίσθιο μισθωτή. Το ίδιο ισχύει και για μισθώσεις των παραπάνω ακινήτων που έχουν λήξει και των οποίων το μίσθιο δεν έχει αποδοθεί».
β) Η τροποποίηση της παραγράφου 14 του άρθρου 15 του ν. 4013/2011 ως εξής:
«14. Μισθώσεις ακινήτων σε χαρακτηρισμένους τουριστικούς τόπους , που καταρτίσθηκαν κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 19 του άρθρου 7 του ν. 2741/1999 «Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων, άλλες ρυθμίσεις θεμάτων αρμοδιότητας του Υπουργείου Ανάπτυξης και Λοιπές διατάξεις» (Α’ 199), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 9 του ν. 3517/2006 (Α’ 271), με ετήσιο μίσθωμα ίσο ή μεγαλύτερο από το 6% της εκάστοτε αντικειμενικής ή της αγοραίας αξίας του μισθίου στις περιοχές που δεν ισχύει το σύστημα προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων με αντικειμενικά κριτήρια, εφόσον δεν υπάρχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές μισθωμάτων ή άλλες οφειλές προς τον οικείο φορέα, μπορούν να τροποποιηθούν ως προς τον όρο αυτόν με συμφωνία των συμβαλλομένων μερών. Στην περίπτωση αυτή, το συμφωνηθέν μίσθωμα δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το 4,8% της εκάστοτε ισχύουσας αντικειμενικής αξίας ή της αγοραίας αξίας του μισθίου, κατά την παραπάνω διάκριση».
Σε ό,τι αφορά τη βελτίωση του ΔΗΦΟΔΩ είχαν υπάρξει ανάλογες δεσμεύσεις για τη βελτίωση του νόμου.
Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με την διάταξη της παραγρ. 8 αρθρ. 60 ν.2214/94 τα θέματα που αφορούν τις προσαυξήσεις και τα πρόστιμα ρυθμίζονται από τις διατάξεις που ισχύουν κάθε φορά στον Κώδικα Προσόδων Δήμων και Κοινοτήτων (Β.Δ. της 24-09-1958, ΦΕΚ 171/20-10-1958 Α΄).
Οι διατάξεις αυτές προβλέπουν τα εξής πρόστιμα και προσαυξήσεις:
α) πρόστιμο 100% για μη υποβολή δηλώσεων,
β) πρόστιμο 60% για ανακριβείς δηλώσεις,
γ) προσαύξηση εκπροθέσμου 5% για κάθε μήνα καθυστέρησης, μη δυνάμενη να υπερβεί το 50% του οφειλόμενου φόρου.
Η εφαρμογή των παραπάνω διατάξεων έχει οδηγήσει στην πράξη σε ανεπιεική αποτελέσματα αφού οδηγεί σε υπερδιόγκωση των οφειλών του δημοτικού φόρου και στην αναποτελεσματική είσπραξή τους.
Προτάθηκε έτσι η ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων της φορολογικής νομοθεσίας (ν.2523/1997), με αναδρομική μάλιστα ισχύ, πράγμα που θα συντελέσει στον εξορθολογισμό της διαδικασίας χρέωσης και είσπραξης του δημοτικού φόρου Δωδεκανήσου αλλά και στην ευκολότερη είσπραξη των ανείσπραχτων φόρων από προηγούμενες χρήσεις.
Συγκεκριμένα προτάθηκε η ακόλουθη διάταξη σε αντικατάσταση της διάταξης της παραγρ. 8 άρθρου 60 ν.2214/1994:
«Όλα τα θέματα που αναφέρονται στην υποβολή και στην επαλήθευση της δήλωσης, στην βεβαίωση και στην είσπραξη του φόρου, στην παραγραφή του δικαιώματος των Ο.Τ.Α., στην άσκηση προσφυγών και ενδίκων μέσων και γενικά στη διαδικασία βεβαίωσης του φόρου, διέπονται από τις διατάξεις που ισχύουν κάθε φορά στον Κώδικα Προσόδων Δήμων και Κοινοτήτων. Ειδικά για τις κυρώσεις επί μη υποβολής δήλωσης ή υποβολής ανακριβούς δήλωσης ή εκπρόθεσμης υποβολής δήλωσης εφαρμόζονται ανάλογα οι αντίστοιχες διατάξεις κυρώσεων και πρόσθετων φόρων της φορολογικής νομοθεσίας (ν.2523/1997, αρθρ. 1 παρ. 1, όπως εκάστοτε ισχύει), μη δυναμένων όμως να υπερβούν το 50% του οφειλόμενου κύριου φόρου. Η διάταξη αυτή ισχύει και για τις βεβαιωθείσες ή μη οφειλές φόρων που δεν έχουν καταβληθεί έως τη δημοσίευση του παρόντος νόμου. Τυχόν καταβληθέντα πρόστιμα και προσαυξήσεις δεν αναζητούνται».