Αντέκρουσε τις απόψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τον ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ. το ΕΒΕΔ

Mε αμείωτη ένταση συνεχίζεται η προσπάθεια του Eπιμελητηρίου Δωδεκανήσου για να κηρυχθεί ως αντισυνταγματικός και ασύμβατoς με το ευρωπαϊκό δίκαιο ο δημοτικός φόρος και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η προσφυγή ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έγινε τον Οκτώβριο του 2012, λίγες μέρες μετά την συζήτηση ενώπιον του Β’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας σε 7μελή σύνθεση, των προσφυγών των εταιρειών “ΤΕΡΝΑ Α.Ε. – ΑΚΤΩΡ Α.Τ.Ε-ΕΜΠΕΔΟΣ Α.Ε. – J & P ABAΞ Α.Ε. – ΙΜΕC GMBH”, ως μετονομάσθηκε η κοινοπραξία με την επωνυμία «ΓΕΚ Α.Ε.-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ Α.Ε.-ΑΤΕ ΓΝΩΜΩΝ Α.Ε.-ΑΒΑΞ Α.Ε.-ΙMEC GMBH”, κατά του Δήμου Ροδίων.
Το Eπιμελητήριο Δωδεκανήσου εκπροσωπούμενο από τη δικηγορική εταιρεία “Ζέπος και Γιαννόπουλος”, που εκπροσωπεί και την ως άνω κοινοπραξία, υπέβαλε ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ολοκληρωμένο φάκελο συνοδευόμενο από διαμαρτυρία 40 σωματείων κατά του ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ..
Είχε προηγηθεί εξάλλου και κινητοποίηση κατοίκων της Καλύμνου, που διαμαρτυρήθηκαν για τις ανισότητες του φόρου.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προασπίζει τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως συνόλου. Υποβάλλει νομοσχέδια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μεριμνά για την ορθή εφαρμογή της νομοθεσίας της ΕΕ από τα κράτη μέλη.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει το δικαίωμα της πρωτοβουλίας, μπορεί δηλαδή να προτείνει νομοσχέδια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της ΕΕ (τους υπουργούς των κρατών μελών). Στις περισσότερες περιπτώσεις, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποβάλλει νομοθετικές προτάσεις είτε με σκοπό την εκπλήρωση υποχρεώσεων που ορίζονται στις Συνθήκες της ΕΕ είτε διότι ένα άλλο ευρωπαϊκό θεσμικό όργανο, ένα κράτος μέλος ή άλλοι ενδιαφερόμενοι τής ζήτησαν να καταρτίσει νομοθετική πρόταση.
Από τον Απρίλιο του 2012, οι πολίτες της ΕΕ έχουν επίσης το δικαίωμα να ζητούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτείνει νόμους (Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών). Προτού υποβάλει τις προτάσεις της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διενεργεί ευρείες διαβουλεύσεις, έτσι ώστε να λαμβάνονται υπόψη οι θέσεις των ενδιαφερόμενων μερών.
Συνήθως μαζί με την εκάστοτε πρόταση δημοσιεύεται και μια εκτίμηση του πιθανού οικονομικού, κοινωνικού και περιβαλλοντικού αντικτύπου που αναμένεται να έχει η προτεινόμενη νομοθετική πράξη.
Με βάση τις αρχές της επικουρικότητας και της αναλογικότητας, η ΕΕ νομοθετεί μόνον εφόσον η ανάληψη δράσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει καλύτερα αποτελέσματα απ’ ό,τι σε εθνικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο. Ακόμη και τότε όμως, η δράση της περιορίζεται σε ό,τι κρίνεται αναγκαίο για την επίτευξη των συμφωνηθέντων στόχων.
Μετά τη θέσπιση ενός νόμου της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μεριμνά για την ορθή εφαρμογή του απ’ όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης.
Εν πάση περιπτώσει η πρώτη μάχη του Eπιμελητηρίου ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Ήδη από τον Ιανουάριο του 2013 η διοίκηση του Eπιμελητηρίου προχώρησε σε νέες αναθέσεις στην ως άνω δικηγορική εταιρεία για την παροχή νομικών συμβουλών σε θέματα διοικητικής δικονομίας και τη σύνταξη σχεδίων επιστολών προς αντίκρουση των απόψεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το θέμα του ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ..
Όπως εξήγησε στη “δημοκρατική” ο κ. Γ. Πάππου, με τις επιστολές αυτές επιδιώκεται να γίνουν γνωστές στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή οι ιδιαιτερότητες και οι ανισότητες του συγκεκριμένου φόρου προκειμένου εν συνεχεία το θέμα να εισαχθεί προς συζήτηση και να ληφθεί απόφαση.
Πρόκειται ουσιαστικά, όπως εξηγήθηκε, για έναν προπαρασκευαστικό έλεγχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ενώπιον της οποίας δεν ευδοκίμησαν ακόμη οι θέσεις του Eπιμελητηρίου.
Σε κάθε περίπτωση η διοίκηση του Επιμελητηρίου θεωρεί ότι οι εξελίξεις σε επίπεδο χώρας και συγκεκριμένα ενώπιον του ΣτΕ, προδιαγράφονται θετικές μετά την έκδοση των υπ ́αριθμ. 3930 και 3931/2013 αποφάσεων του Β’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, σε 7μελή σύνθεση, με τις οποίες αποφασίζεται η παραπομπή του θέματος της συνταγματικότητας του Δημοτικού Φόρου στην Oλομέλεια του δικαστηρίου λόγω μείζονος σπουδαιότητας και αρμοδιότητας.
Με τις αποφάσεις αυτές, όπως απεκάλυψε η “δημοκρατική”, κρίνεται κατά πλειοψηφία αντισυνταγματικός ο συγκεκριμένος φόρος αν και η τελική απόφαση θα ληφθεί από την Ολομέλεια, που αναμένεται να εξετάσει το θέμα μέχρι τον Μάρτιο του 2014.
Θυμίζουμε ότι οι αποφάσεις του ΣτΕ δεν είναι αμετάκλητες, δεν παράγουν δεδικασμένο και φυσικά δεν έχουν έννομα αποτελέσματα. Το γεγονός ότι το δικαστήριο κατά πλειοψηφία και μάλιστα συντριπτική (6-1) έκρινε υπέρ των θέσεων της αντισυνταγματικότητας του νόμου και συγκεκριμένα της ασυμφωνίας του με την αρχή της καθολικότητας, αποτελεί αναμφίβολα θετική εξέλιξη στις προσπάθειες για την ακύρωση του νόμου.
Η κρίση όμως του δικαστηρίου δεν δεσμεύει την Ολομέλεια, δεν αποτελεί θέσφατο και ουσιαστικά η εκδίκαση της υπόθεσης επαναλαμβάνεται και η δημοτική αρχή θα έχει την δυνατότητα να ενισχύσει την επιχειρηματολογία της υπέρ της διατήρησης του φόρου με ντοκουμέντα και πραγματικά στοιχεία, που θα τεκμηριώνουν την ύπαρξη ειδικών συνθηκών στη Δωδεκάνησο, που χωρίς διακοπή παραμένουν σε ισχύ και καθιστούν υποχρεωτικό τον πόρο αυτό για την αυτοδιοίκηση ώστε να ανταποκριθεί στα καθήκοντά της.
Όπως είναι γνωστό με πάγια νομολογία του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου και του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, έχουν απορριφθεί μέχρι σήμερα όλα τα ένδικα βοηθήματα και μέσα κατά βεβαιωτικών πράξεων του ΔΗΦΟΔΩ, ο οποίος θεωρείται απόλυτα συμβατός με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και το Σύνταγμα, σύμφωνα και με την επικαλούμενη στις δίκες από το 1994 Γνωμοδότηση του Καθηγητή Διοικητικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών κ. Σπ. Φλογαϊτη.
Το ΣτΕ έκρινε ωστόσο με την παραπεμπτική σε άλλο δικαστήριο απόφαση του, ότι οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες του χρόνου επιβολής του φόρου 50 περίπου χρόνια μετά την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, είναι «προφανώς διαφορετικές εκείνων που υπήρχαν κατά τα αμέσως επόμενα της ένωσης αυτής έτη και δικαιολογούσαν μια ειδική, έναντι άλλων περιοχών της χώρας με τα αυτά χαρακτηριστικά, μεταχείριση». Γίνεται χρήση εκφράσεων και επίκληση συνθηκών που θα δικαιολογούσαν ενδεχομένως τη διαφοροποίηση με βάση γενικά και αντικειμενικά κριτήρια όχι όμως μόνης της Δωδεκανήσου, μη αρκώντας για την υποστήριξη του θεσμού «χωρίς συγκεκριμένη εξειδίκευση των λόγων που το επιβάλλουν» επίκληση των άρθρων 102 παρ. 6 και 101 και 106 του Συντάγματος για τις νησιωτικές παραμεθόριες περιοχές, ούτε του άρθρου 9 του Ν. 11850/198 περί κυρώσεως του Ευρωπαϊκού Χάρτη της Τοπικής Αυτονομίας, που ορίζει το δικαίωμα και την υποχρέωση των ΟΤΑ να έχουν επαρκείς ίδιους πόρους από τοπικούς φόρους.