Από τον κ. Πολυχρόνη Αληβάνη, συντονιστή – διευθυντή στο ΓΝΡ μας απεστάλη προς δημοσίευση η ακόλουθη επιστολή:
Κύριε Διευθυντά,
Σε απάντηση της καταγγελίας που δημοσιεύτηκε στην έγκριτο εφημερίδα σας στο φύλλο της 10/5/2012 σχετικά με το θάνατο νεφροπαθούς θα θέλαμε να σας επισημάνουμε ορισμένες ανακρίβειες που κατά τη γνώμη μας δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις αναφορικά με την περίθαλψη που έτυχε από τους γιατρούς και το λοιπό προσωπικό του Νεφρολογικού Τμήματος. Συγκεκριμένα στις 5/3 κατά την προσέλευση του ασθενή στη ΜΤΝ προκειμένου να υποβληθεί στην προγραμματισμένη συνεδρία αιμοκάθαρσης διαπιστώθηκε ότι η αρτηριοφλεβική του επικοινωνία είχε θρομβωθεί με αποτέλεσμα να υπάρχει αδυναμία διενέργειας της συνεδρίας. Παρόλο που η συνήθης πρακτική σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η άμεση τοποθέτηση κεντρικού καθετήρα και η προγραμματισμένη δημιουργία νέας επικοινωνίας επειδή στον συγκεκριμένο ασθενή θεωρήθηκε, λόγω του πρόσφατου της θρόμβωσης, ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί επαναλειτουργία αποφασίζεται να γίνει προσπάθεια λύσης του θρόμβου. Δυστυχώς τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή το νοσοκομείο λόγω έλλειψης πόρων διαθέτει περιορισμένη ποσότητα θρομβολυτικών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται κυρίως για τη θρομβόλυση οξέων εμφραγμάτων. Εν πάση περιπτώσει μετά από πιέσεις και παρακλήσεις καθίσταται δυνατό να εξασφαλιστεί μικρή ποσότητα φαρμάκου από το υπόλοιπο που περίσσεψε από θρομβόλυση εμφραγματία (μακάρι να υπήρχε και δεύτερο μπουκάλι έστω και σπασμένο) και έτσι επιχειρείται και τελικά επιτυγχάνεται η μερική απόφραξη της φίστουλα. Έτσι ο ασθενής υποβάλλεται την επομένη μέρα σε αιμοκάθαρση έστω και με σχετικά μειωμένη ροή αίματος. Δυστυχώς το αυτό δεν είναι δυνατό να επαναληφθεί και στη επόμενη προγραμματισμένη συνεδρία διότι η φίστουλα παρουσιάζει μη ικανοποιητική παροχή. ¶ρα καθίσταται επιτακτική η άμεση εξεύρεση τρόπου πρόσβασης του ασθενή στην αιμοκάθαρση διότι σε αντίθετη περίπτωση θα υπήρχε κίνδυνος για τη ζωή του λόγω συσσώρευσης υγρών και ουραιμικών τοξινών που είναι αδύνατο να αποβληθούν λόγω της νεφρικής δυσλειτουργίας. Και η μόνη μέθοδος που εφαρμόζεται παγκόσμια σήμερα είναι η τοποθέτηση καθετήρα σε κεντρική φλέβα (υποκλείδιο, σφαγιτιδα ή μηριαία). Η μέθοδος, όπως και όλες οι ιατρικές πράξεις, μπορεί να παρουσιάσει ανεπιθύμητα συμβάματα όπως επιμόλυνση, σύνδρομο άνω κοίλης φλέβας πνευμονοθώρακα (διάτρηση του υπεζωκότα και όχι του πνεύμονα όπως αναφέρεται) κ.α. Η μέθοδος εφαρμόζεται (στο νοσοκομείο μας τοποθετούνται πάνω από 10 συνολικά ανά μήνα κατά μέσο όρο) από γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων (χειρουργούς, αναισθησιολόγους, νεφρολόγους, καρδιολόγους κ.α.) και ο συγκεκριμένος γιατρός που το επιχείρησε (με πιστοποίηση για την τοποθέτησή τους από τη Μεγάλη Βρετανία) έχει τοποθετήσει πληθώρα και στη Ελλάδα και στο εξωτερικό χωρίς κανένα πρόβλημα. Ατυχώς παρουσιάζεται η προαναφερόμενη ανεπιθύμητη ενέργεια και έτσι καλούνται οι θωρακοχειρουργοί και αντιμετωπίζουν τον ασθενή με τοποθέτηση Bylaw. Το επόμενο σημείο της επιστολής που αναφέρεται σε ηρεμιστική ένεση και χορήγηση αναισθησίας δεν είναι σαφώς κατανοητό γιατί εξ όσων γνωρίζουμε δεν χορηγήθηκε κάποιου είδους αναισθησία στον ασθενή. Πάντως ο ιατρικός πραγματογνώμονας της συντάξασας την επιστολή θα πρέπει να γνωρίζει ότι το ηρεμιστικό σκεύασμα που χορηγήθηκε στον ασθενή και το οποίο κατά τη γνώμη του έπρεπε να αποβληθεί με την αιμοκάθαρση δυστυχώς δεν απομακρύνεται με αυτή τη μέθοδο και επομένως η έκτακτη συνεδρία αιμοκάθαρσης που υποδεικνύει μάλλον θα επιδείνωνε παρά θα βοηθούσε την εν γένει κατάστασή του. Επίσης στην επιστολή δεν αναφέρεται καθόλου ότι ακολούθως η εισαγωγή του ασθενή στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας κρίθηκε αναγκαία λόγω πνευμονίας από εισρόφηση όντας σε καταστολή τροφής και γαστρικού περιεχομένου. Το ότι ο επιπολασμός των ΜΕΘ από ανθεκτικά μικρόβια είναι ένα τεράστιο πρόβλημα και ότι πολλοί από τους ασθενείς εποικίζονται από αυτά είναι γνωστό και στους μη γιατρούς. Το ότι ο συγκεκριμένος ασθενής εποικίσθηκε επειδή έμεινε ένα διήμερο περισσότερο από αυτό που κάποιοι γιατροί εκτίμησαν ότι χρειαζόταν νομίζουμε ότι είναι προς τεκμηρίωση. Θα αντιπαρέλθουμε τα ειρωνικά, προσβλητικά έως και υβριστικά σχόλια της κόρης του εκλιπόντος γιατί κατανοούμε τον ανθρώπινο πόνο από την απώλεια του αγαπημένου της πατέρα αλλά νομίζουμε ότι έτυχε ελλιπούς πληροφόρησης για τις συνθήκες της περίθαλψης και του θανάτου του καταλογίζοντας μας ευθύνες που δεν μας ανήκουν. Θεωρούμε ότι μέσα στις άθλιες συνθήκες περίθαλψης που επικρατούν το τελευταίο διάστημα λόγω έλλειψης φαρμάκων και υλικών και εξάντλησης κάθε ψυχικής και φυσικής αντοχής του προσωπικού, και που και εμείς οι ίδιοι επανειλημμένα καταγγείλαμε, έγινε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να διατηρηθεί εν ζωή ο ασθενής. Δυστυχώς όμως αυτή η συμπεριφορά και ο αντίστοιχος φόβος των όποιων συνεπειών το μόνο που τελικά επιτυγχάνουν είναι το να αποτρέπουν στο μέλλον όποιους γιατρούς θέλουν να προσφέρουν και να τους αναγκάζουν να περιχαρακώνονται εξασκώντας μια αμυντική ιατρική με τελικό ζημιωμένο τον ίδιο τον ασθενή. Επιφυλασσόμενοι παντός νομίμου δικαιώματός μας προκειμένου να διαφυλάξουμε το όνομά μας και την επαγγελματική και επιστημονική μας υπόληψη. Για το Νεφρολογικό Τμήμα του Γ.Ν. Ρόδου
Με εκτίμηση,
Πολυχρόνης Αληβάνης MD, PhD Συντονιστής Διευθυντής
