Με ομόφωνη απόφαση που εξέδωσε χθες το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Δωδεκανήσου απορρίφθηκε το αίτημα της Δέσποινα Καβάλο του Μιχαήλ, 37 ετών, που είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως κατά πλειοψηφία σε ποινή ισόβιας κάθειρξης έχοντας κριθεί ένοχη του αδικήματος της ηθικής αυτουργίας στη δολοφονία το βράδυ της 29ης Aπριλίου 2006 του συζύγου της, 38χρονου Παστιδενού Γ. Κούλλαρου, να της επιδικαστεί αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία και την ηθική βλάβη που υπέστη από την κράτηση της στις δικαστικές φυλακές της Θήβας.
Η κ. Καβάλλο που δεν διαμένει πλέον στη Ρόδο, είχε κριθεί ομοφώνως αθώα τέλεσης του αδικήματος σε δεύτερο βαθμό την 4η Φεβρουαρίου 2010 ενώ το δικαστήριο διατήρησε την ποινή της ισόβιας κάθειρξης στον πρώην ερωτικό της σύντροφο και αυτουργό του ειδεχθούς εγκλήματος, Ιωάννη Κόττορο του Εμμανουήλ, 38 ετών, που κρίθηκε ομοφώνως, ένοχος ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση.
Υπέβαλε ακολούθως αίτηση ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου αξιώνοντας αποζημίωση από το Ελληνικό Δημόσιο που κυμαίνεται από 8 έως 28 ευρώ ημερησίως για κάθε ημέρα κράτησης της στη γυναικεία πτέρυγα των δικαστικών φυλακών Θήβας και για το χρονικό διάστημα από 18 Ιουλίου 2007 έως 4 Φεβρουαρίου 2009.
Υπενθυμίζουμε ότι ο ισχυρισμός του Κόττορου ότι ο φόνος, που είχε συγκλονίσει την κοινή γνώμη, έγινε στην οικία του Κούλλαρου με δράστες την Καβάλο που τον έριξε από τη σκάλα, παρουσία μάλιστα του γιου της αλλά και του ενδιαμέσως εκλιπόντος Βασιλάκη δεν είχε “ευδοκιμήσει” ενώ την ίδια τύχη είχε και η προσπάθεια του να περιορίσει το βαθμό της δικής του συμμετοχής στο έγκλημα μόνο στην ταφή του πτώματος.
Εν πάση περιπτώσει το δευτεροβάθμιο δικαστήριο είχε κρίνει ότι ο Κόττορος στις 29-4-2006 αφού προηγουμένως ο ίδιος είχε ειδοποιήσει τηλεφωνικά τον Kούλλαρο ώστε να συναντηθούν, δήθεν για επαγγελματικό ζήτημα, σε ερημική τοποθεσία στη Δαματριά της Pόδου παραποιώντας τη φωνή του ώστε ο τελευταίος να μην αντιληφθεί με ποιον συνομιλούσε, όταν συναντήθηκαν στον τόπο αυτό του επιτέθηκε μαζί με τον Γεώργιο Bασιλάκη του Eμμανουήλ, που απεβίωσε κατά την διάρκεια της προσωρινής του κράτησης στο νοσοκομείο των φυλακών Kορυδαλλού, καταφέροντας του ισχυρά πλήγματα στο πρόσωπο με γροθιές και με τη χρήση ενός ξύλινου και ενός μεταλλικού ρόπαλου με αποτέλεσμα να τον σκοτώσουν.
Στη συνέχεια δε, αφού έσφιξαν στο λαιμό του θύματος ένα σχοινί εν είδει θηλιάς, τύλιξαν το πτώμα σε μια λινάτσα, το τοποθέτησαν στο πίσω μέρος αγροτικού αυτοκινήτου του θύματος και ο Κόττορος το μετέφερε στην περιοχή Aσγούρου Pόδου, σε ακίνητο (χωράφι) ιδιοκτησίας της εταιρείας στην οποία εργαζόταν και έθαψε το πτώμα σε λάκκο, τον οποίο άνοιξε χρησιμοποιώντας χωματουργικό μηχάνημα, προκειμένου να το αποκρύψει και να εξαφανίσει τα ίχνη της πράξης του.
H Kαβάλο απολογούμενη είχε περιγράψει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνήψε εξωσυζυγική σχέση με τον Κόττορο αναφέροντας ότι παλινδρομούσε μεταξύ δύο σχέσεων εκείνης με το σύζυγό της με τον οποίο δεν είχε πάρει διαζύγιο και εκείνης με τον Κόττορο ο οποίος δεν είχε χωρίσει ομοίως με τη σύζυγό του.
Είχε αναφέρει ακόμα ότι όταν επέστεψε στο σύζυγό της ο Κόττορος συνέχισε να της τηλεφωνεί και εκείνη του απέρριπτε τις κλήσεις ενώ όταν έχασε έναν 15χρονο ανιψιό της και δεν βρήκε τη στήριξη που περίμενε από το σύζυγό της τότε άρχισε εκ νέου να συναντά τον Κόττορο.
Επεσήμανε παραπέρα ότι την ημέρα του φόνου η ίδια είχε τηλεφωνήσει κατ’ επανάληψη στο τηλέφωνο του συζύγου της τον οποίο αναζητούσε και αντί απάντησης δεχόταν γείωση των κλήσεων της γεγονός που την έκανε να πιστέψει ότι ο Κούλλαρος βρισκόταν κάπου και δεν ήθελε να της απαντήσει.
Μάλιστα επεσήμανε ότι τον ανέμενε πριν αρχίσει να τον αναζητεί στην Παστίδα και στα Μαριτσά να επιστρέψει στο σπίτι για να τσακωθεί μαζί του.
Η Καβάλο υπέδειξε τον Κόττορο ως τον άνθρωπο που διέπραξε το έγκλημα, διότι όπως ισχυρίστηκε ήταν ο μόνος που μισούσε τον αδικοχαμένο Κούλλαρο.
Στην αίτηση αποζημίωσης που υπέβαλε στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο δια των πληρεξουσίων της δικηγόρων κ.κ. Μ. Βλάχου και Λ. Παπαμιχαήλ η κ. Καβάλο αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής:
«…Επειδή η παντελώς άδικη ενοχοποίηση και κράτησή μου επέφερε θετική και αποθετική ζημία στην περιουσία μου, με την έννοια ότι για δεκαοκτώ και πλέον ολόκληρους μήνες, ήτοι δύο ολόκληρες θερινές περιόδους (σεζόν) δεν μπορούσα να εργαστώ ως σερβιτόρα ΑΆ (Captain), που είναι από Μάρτιο έως και Νοέμβριο κατΆ έτος η απασχόλησή μου σε Ξενοδοχείο ΑΆ κατηγορίας με μηνιαίο μισθό 1.500 ευρώ (εκτός των φιλοδωρημάτων), καθώς επίσης απώλεσα την είσπραξη του επιδόματος ανεργίας του ΟΑΕΔ που καταβάλλεται από Νοέμβριο έως Μάρτιο κάθε χρόνο, ύψους 500 ευρώ, καθώς επίσης και την είσπραξη του οικογενειακού επιδόματος για τα δύο χρόνια της κράτησής μου, ύψους 700 ευρώ για έκαστο χρόνο.
Το σημαντικότερο όμως όλων είναι ο ανεπανόρθωτος κλονισμός της ψυχικής μου υγείας από τον άδικο εγκλεισμό μου στην Φυλακή, καθώς σήμερα παρακολουθούμαι από Ειδικούς Ψυχιάτρους και λαμβάνω βαριά καθημερινή φαρμακευτική αγωγή (1 Hypnostedon του 1mg, 2 Zanax των 2mg και 2 Ladose των 20mg).
Αφόρητος και καταστροφικός ήταν ο διασυρμός που υπέστην όχι μόνο στην κλειστή κοινωνία της Ρόδου, αλλά και σε ολόκληρο το Πανελλήνιο μέσω τηλεοπτικών εκπομπών που αναφερόντουσαν στο όνομά μου, λόγω της άδικης και όλως αναίτιας καταδίκης μου. Επλήγη δε ανεπανόρθωτα η τιμή και η υπόληψή μου και έχει καταστεί αδύνατη πλέον η μόνιμη διαμονή μου στον τόπο όπου αγάπησα, μεγάλωσα και ανατράφηκα, την Ρόδο.
Επειδή είμαι μητέρα δύο τέκνων, ηλικίας 8 και 19 ετών, την παρουσία και φροντίδα μου στερήθηκαν καθΆ όλο το διάστημα της άδικης κράτησής μου.
Επειδή, η αποζημίωση των αδίκως προσωρινά κρατηθέντων προβλέπεται, τόσο από το Σύνταγμα (άρθρο 7 παρ. 4), όσο και από σειρά διεθνών συμβάσεων που έχουν επικυρωθεί από την Χώρα μας (άρθρο 5 παρ. 5 Ε.Σ.Δ.Α., 9 παρ. 5 και 14 παρ. 6. Διεθνής Συμφωνία Ο.Η.Ε. για τα ατομικά δικαιώματα) και η Χώρα μας καταδικάζεται συνεχώς από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παράβαση των ανωτέρω διατάξεων.
Επειδή, ρητά προβλέπεται η ως άνω αποζημίωση από τις διατάξεις των άρθρων 533 επ. ΚΠ.Δ., όπως τροποποιήθηκαν από το Ν. 2915/2001 και ισχύουν σήμερα.
Επειδή, πρέπει να μου δοθεί το ανώτερο προβλεπόμενο ποσό ημερησίως, διότι από την παντελώς άδικη και πρωτοφανή κράτησή μου, υπέστην τεράστια περιουσιακή ζημία και ηθική βλάβη και κλονισμό της υγείας μου, αφού για όλο το παραπάνω χρονικό διάστημα της κρατήσεώς μου δεν εργάστηκα και δεν ήταν δυνατόν, όπως είναι αυτονόητο, να εργαστώ, και αφού ο διασυρμός και ο στιγματισμός, τόσο του δικού μου ονόματος, όσο και των παιδιών μου είναι πρωτοφανής και ανυπολόγιστος.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ ΕΞΑΙΤΟΥΜΑΙ
Να γίνει δεκτή η παρούσα αίτησή μου και να μου επιδικαστεί κατΆ αποκοπή η ανώτερη προβλεπόμενη ημερήσια αποζημίωση για την τεκμαρτή περιουσιακή ζημία και για την ηθική μου βλάβη ποσού 29 ευρώ ημερησίως και επί 18 μήνες και 19 ημέρες (συνολικά 570 ημέρες κράτησης), ήτοι συνολικό ποσό 16.530 ευρώ…».
