Αποτίμηση των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής

Οι πρόεδροι του Οικονομικού Επιμελητηρίου και του ΤΕΕ τμ. Δωδεκανήσου κκ Λάζαρος Κασέκας και Πάνος Βενέρης και ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ρόδου κ. Σάββας Χατζησάββας, σχολιάζουν στη «δ» τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που ανακοίνωσε η κυβέρνηση.
Επιβεβλημένη χαρακτηρίζουν τη λήψη μέτρων για να αποτραπεί η χρεοκοπία της χώρας, εκπρόσωποι των παραγωγικών φορέων της Ρόδου, οι οποίοι προβαίνουν σε μια πρώτη αποτίμηση του πακέτου μέτρων που ανακοίνωσε και ψήφισε η κυβέρνηση.
Είναι αξιοσημείωτο ότι τόσο ο πρόεδρος του ΕΚΡ κ. Σάββας Χατζησάββας, όσο και ο πρόεδρος του ΤΕΕ Δωδ/σου κ. Πάνος Βενέρης, και οι δύο στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τοποθετούνται περισσότερο αρνητικά απέναντι στις επιλογές της κυβέρνησης, χαρακτηρίζοντας τα μέτρα σκληρά, άδικα, μονόπλευρα. Πιο συναινετικός εμφανίζεται ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου κ. Λάζαρος Κασέκας.
Όλοι όμως συμφωνούν ότι από μόνα τους τα μέτρα αυτά, θα επιδεινώσουν την οικονομική κατάσταση των Ελλήνων πολιτών, θα επιτείνουν την ύφεση, θα οδηγήσουν σε συρρίκνωση της επιχειρηματικότητας, ανεργία και κοινωνική αναταραχή, αν δεν συνοδευτούν το συντομότερο δυνατό από τολμηρές πολιτικές ανάπτυξης και διαρθρωτικές αλλαγές που θα αναθερμάνουν την αγορά και θα ενισχύσουν σε βάθος χρόνου την παραγωγικότητα.
ΛΑζαρος ΚασΕκας: «Αναγκαία
και επιβεβλημένα τα μέτρα»
Αρκετά έχουν ειπωθεί για τα αίτια και τους υπαίτιους της κρίσης που διανύουμε. Η Κυβέρνησή μας, αναμφισβήτητα καθυστερημένα, πήρε τις αποφάσεις της και από χθες έχουμε τα τελευταία μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης, τουλάχιστον όσο αφορά τη περιστολή του ελλείμματος και την ικανοποίηση των Ευρωπαίων εταίρων μας.
Τα μέτρα είναι σκληρά. Είναι όμως αναγκαία και επιβαλλόμενα από τις ανάγκες του παρόντος και τις προοπτικές του μέλλοντος. ¶δικα? Οπωσδήποτε ναι. Πολλά είναι άδικα για τους χαμηλόμισθους. Κάποια άλλα είναι άδικα για τους δημόσιους υπαλλήλους. Ακόμη και για τους έχοντες και κατέχοντες περιλαμβάνονται άδικες διατάξεις. Όμως, ένα είναι σίγουρο: ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ και πρέπει να τα στηρίξουμε. Χρειάζεται υπομονή, ανοχή και αλληλεγγύη. Οι συμπεριφορές μας επηρεάζουν και επηρεάζονται από το κόσμο γύρω μας.
Πιστεύω ακράδαντα ότι λίγο έως πολύ, όποια Κυβέρνηση και να είχαμε σήμερα, περίπου τα ίδια μέτρα θα έπαιρνε παρά τις ρητορικές περί του αντιθέτου από τις αντιπολιτεύσεις, εσωτερικές και εξωτερικές. Το κομβικό σημείο της όλης προσπάθειας έγκειται στο αν τα μέτρα αυτά είναι τα τελευταία, εάν πετύχουν να δαμάσουν το δημόσιο χρέος και εάν οι θυσίες του ελληνικού λαού θα αποτελέσουν όχημα ανάκαμψης, προόδου, κατοχύρωσης του μέλλοντος και ανάκτησης της εθνικής μας αξιοπρέπειας.
Αμφιβολίες υπάρχουν αν θα πετύχουν τα μέτρα αυτά. Πιστεύω ότι στο ξεκίνημα ναι. Τα μεν μέτρα περιορισμού των δημοσίων δαπανών θα έχουν άμεσο αποτέλεσμα, απλά οι περικοπές θα έπρεπε να είναι πολύ πιο δραστικές, ιδιαίτερα στον τομέα της σπατάλης και του κόστους διακυβέρνησης. Δυστυχώς τα μέτρα αύξησης των δημοσίων εσόδων προκαλούν αβεβαιότητα και πιθανόν ή αύξηση φόρων να οδηγήσει σε συρρίκνωση της επιχειρηματικότητας, ύφεση, ανεργία και κοινωνική αναταραχή.
Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω ότι, εάν τα παραπάνω μέτρα συνοδευτούν, ΑΜΕΣΑ, από τολμηρές πολιτικές ανάπτυξης, διαρθρωτικές αλλαγές, κατάργηση της γραφειοκρατίας, κίνητρα επαναπατρισμού κεφαλαίων, αύξηση της ανταγωνιστικότητας και ορθή εκμετάλλευση του Δημόσιου πλούτου, μπορεί να πετύχουμε το θαύμα.
Η ημέρα ανακοίνωσης των μέτρων, σε κάθε περίπτωση αποτελεί ορόσημο. Προσδιορίζει το τέλος μιας περιόδου περισυλλογής και αποφάσεων αλλά και ταυτόχρονα την έναρξη μιας εθνικής προσπάθειας εθνικής ανασυγκρότησης αλλά και αβεβαιότητας.
ΠΑνος ΒενΕρης: «Πληρώνουμε την
επίπλαστη ευμάρεια, τη γκλαμουριά…»
Μια φορά κι΄ ένα καιρό, ήταν ένα κότσυφας που τον λέγαν Σταύρο.
Απέκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα και τόσο περήφανος αισθάνθηκε,
που βγήκε και κάθονταν στο κλαρί καμαρωτός – καμαρωτός.
Κι από μακρά, έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους,
μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγώνια,
από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε:
– Γειά σου Σταύρο!
– Δεν με λένε Σταύρο, μον’ με λένε Σταύρο και κυρ’ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη.
Αλλάζει όμως ο καιρός, να βροχές, να χαλάζια, να χιόνια, να κεραυνοί,
πάει η φωλιά, παν’ τα κοτσυφόπουλα, παν’ όλα,
βγήκε και κάθονταν στο κλαρί μοναχός.
Κι από μακριά, έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους,
μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγώνια,
από μακριά τον χαιρετάνε και από κοντά του λένε:
– Γειά σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη!
– Δεν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη, μόνο Σταύρο με λένε, μόνο Σταύρo…
Τα παραπάνω λόγια του Διονύση Σαββόπουλου αντικατοπτρίζουν τη ζοφερή πραγματικότητα του νεοελληνικού τοπίου. Η επίπλαστη ευμάρεια, η γκλαμουριά, το φαίνεσθαι και το θεαθήναι, εναλλάσσονται με εσωστρέφεια, αυτοκαταστροφή και κινήσεις πανικού υποθηκεύοντας ακόμα – ακόμα κι’ ότι πιο πολύτιμο μας απέμεινε. Την εθνική μας υπερηφάνεια. Κι΄ έρχεται ο ξένος να σου πει ποιος είσαι.
Αισθάνομαι οργή και παράλληλα αμήχανα ως Έλλην. Γιατί ακόμα αισθάνομαι Έλλην.
Τούτος ο κατήφορος πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνει.
Τι να σχολιάσω επομένως για τα νέα «μέτρα». Είναι σαν τη λόγχη στον Εσταυρωμένο, μέρες πού’ ρχονται. Και φαντασθείτε ότι για τους τρίτους αποτελούν προϋπόθεση για ευνοϊκή μεταχείριση στο δανεισμό!.. Δηλαδή ότι τα χειρότερα έπονται, αφού το χρέος της χώρας θα το κουβαλάν στην πλάτη τους πολλές γενιές Ελλήνων ακόμη.
Λυπάμαι που για μια ακόμη φορά καλούνται αδίκως να πληρώσουν το μάρμαρο οι ίδιοι και οι ίδιοι. Τα εύκολα θύματα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι και εν γένει οι μισθωτοί. Λυπάμαι επίσης που η πολυπόθητη ανάπτυξη πάει περίπατο αφού η αγορά έχει ήδη στεγνώσει και στο τέλος θα τρωγόμαστε μεταξύ μας. Λυπάμαι τέλος που θύματα όλης αυτής της κατάστασης είναι και οι συνάδελφοί μου μηχανικοί, δημόσιοι υπάλληλοι και ελεύθεροι επαγγελματίες, ίσως η τάξη που ευθύνεται λιγότερο έως καθόλου για τους ανείσπρακτους φόρους του δύσμοιρου Ελληνικού κράτους. Διότι απλά και να θέλουν να φοροδιαφύγουν, με το σύστημα αμοιβών που ισχύει, δεν μπορούν. Ανάπτυξη χωρίς μηχανικούς και αντίστροφα, δεν υπάρχει. Αν συνεχίσουμε έτσι, το επάγγελμα βαίνει προς αφανισμό συμπαρασύροντας και μια σειρά άλλα συναφή επαγγέλματα – δραστηριότητες.
Ανακοινώθηκε πάντως και κάτι καλό. Διατηρούνται οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά. Λέτε να μπορέσουμε να πάρουμε κάποια στιγμή στα σοβαρά τις πολυπόθητες νησιωτικές πολιτικές;
ΣΑββας ΧατζησΑββας:
«Να πληρώσουν την κρίση αυτοί
που τη δημιούργησαν»
Τα μέτρα με τα οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να αντιμετωπίσει το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας είναι άδικα και μονόπλευρα. Έγινε αυτό που φοβόμασταν ότι θα γίνει. Για μια ακόμη φορά καλούνται οι εργαζόμενοι να πληρώσουν την κρίση και όχι εκείνοι που την δημιούργησαν. Οι εύκολες λύσεις προτιμήθηκαν και πάλι. Μας έχουν δέσει πισθάγκωνα, μας έχουν στήσει στον τοίχο και έχουν βάλει το χέρι στην τσέπη μας.
Τα μέτρα αυτά ξεπερνούν και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις μας. Και δεν είναι τυχαίο ότι ακολούθησαν μετά από ένα καταιγισμό δημοσιευμάτων και δηλώσεων για την κρίση, μια πλύση εγκεφάλου, που είχε σαν στόχο την κατατρομοκράτηση των εργαζομένων και τη μείωση των αντιστάσεών τους.
Με τα μέτρα αυτά εξακολουθούν να μένουν έξω από την στόχευση της κυβέρνησης οι έχοντες και κατέχοντες και την κρίση καλούνται να πληρώσουν πάλι οι συνήθεις ύποπτοι, δηλαδή οι εργαζόμενοι. Τα μέτρα είναι καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα και δεν έχουν καμία αναπτυξιακή διάσταση, που θα μας έδινε την ελπίδα ότι οι θυσίες μας δεν θα πάνε χαμένες.
• Γίνεται περικοπή όχι μόνο του 14ου (δώρο Πάσχα και επίδομα αδείας), αλλά και του 13ου μισθού (δώρο Χριστουγέννων), στέλνοντας έτσι η κυβέρνηση μήνυμα στους εργαζόμενους ότι τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο απ’ όσα ίσχυαν μέχρι σήμερα και ήταν κατοχυρωμένα με νόμους και συλλογικές συμβάσεις. Λέει έτσι καθαρά ότι μπορεί να κινδυνεύσει και ο δωδέκατος και ο ενδέκατος μισθός.
• Αυξάνει τους συντελεστές του ΦΠΑ, τους φόρους στα είδη πλατιάς κατανάλωσης και στα καύσιμα και μετακυλύει όλο το κόστος για την αντιμετώπιση της κρίσης στο σύνολο των εργαζομένων και του ελληνικού λαού.
• Περιορίζει το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, κατά 500 εκατ. ευρώ, μέσα από το οποίο θα μπορούσε να λυθεί εν μέρει το πρόβλημα της ανεργίας.
• Περικόπτει τις πιστώσεις από το Υπουργείο Παιδείας, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ο οικογενειακός προϋπολογισμός με πρόσθετα βάρη για την εκπαίδευση των νέων.
• Μειώνει τις επιχορηγήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, τα αποθεματικά των οποίων καταληστεύθηκαν όλα αυτά τα χρόνια με χαριστικές πράξεις προς τους ιδιώτες επενδυτές μέσα από εθελούσιες εξόδους, οδηγώντας τα με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία, ενώ το κράτος έχει υποχρέωση να καλύπτει τα όποια ελλείμματά δημιουργήθηκαν με τις πολιτικές τους.
Όταν η εισφοροδιαφυγή είναι στα ύψη, όταν για παράδειγμα το ΙΚΑ χρωστά το κράτος δισεκατομμύρια, όταν τα μεγάλα αθηναϊκά κανάλια χρωστούν στο ΙΚΑ υπέρογκα ποσά, είναι δυνατόν να λες ότι καταρρέει το ασφαλιστικό σύστημα κα να καλείς να πληρώσουν γι αυτό αυτοί που το έχουν ήδη πληρώσει; Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι κρύβουν τα έσοδα που διαφεύγουν από τη χώρα. Επιπλέον, κάποιοι «ποντάρουν» στη χρεοκοπία της Ελλάδας. Η κυβέρνηση είναι φανερό ότι έχει εγκλωβιστεί σε μια λογική διαπραγμάτευσης, εφόσον χρωστάμε και θα πρέπει να δανειστούμε. Προσπαθεί να στείλει ένα αξιόπιστο μήνυμα στους δανειστές μας να σταματήσουν να κερδοσκοπούν σε βάρος της χώρας. Χωρίς να θέλω να τη δικαιολογήσω, ευρισκόμενη με την πλάτη στον τοίχο, καταφεύγει σε μέτρα άμεσης απόδοσης, εισπρακτικού χαρακτήρα, αφού όλα τα υπόλοιπα χρειάζονται χρόνο για να αποδώσουν και ίσως δεν πείθουν την ΕΕ και τις αγορές.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εμείς θα τα αποδεχθούμε και δεν θα τα καταγγείλουμε. Ούτε η αντίδρασή μας σημαίνει ότι θέλουμε να αφήσουμε τη χώρα να χρεοκοπήσει. Μακριά από μας αυτή η λογική. Μέτρα είναι επιβεβλημένο να ληφθούν, αλλά όχι μέτρα μονόπλευρα και άδικα, όχι εύκολες λύσεις. Η κυβέρνηση θα πρέπει να αναθεωρήσει την πολιτική της και να πάρει μέτρα που να απευθύνονται σ’ αυτούς που πραγματικά δημιούργησαν την κρίση και κερδοσκόπησαν απ’ αυτήν.