Χρηματική αποζημίωση συνολικού ύψους 186.000 ευρώ διατάσσονται να καταβάλουν εις ολόκληρον σε ακόμη ένα θύμα του σκανδάλου που εκτυλίχθηκε στην ασφαλιστική εταιρεία Scoplife στη Ρόδο η εταιρεία Commercial Value και ο πρώην ασφαλιστής κ. Γεώργιος Σβύνος.
Με την υπ’ αρίθμ. 277/2009 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου που θεωρήθηκε χθες κηρύσσεται η ίδια απόφαση προσωρινά εκτελεστή για το ποσό των 75.000 ευρώ ενώ απαγγέλλεται σε βάρος του ασφαλιστή προσωπική κράτηση διαρκείας 10 μηνών. Με την ίδια απόφαση δεν έγιναν δεκτοί οι αγωγικοί ισχυρισμοί του θύματος κατά του πρώην διευθυντή της ασφαλιστικής εταιρείας κ. Π. Χατζηπέτρου.
Σύμφωνα με την απόφαση στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων που είχαν ανατεθεί στους εναγόμενους ήταν και η διαμεσολάβηση για την επένδυση τρίτων στο πρόγραμμα αυτής με τον τίτλο “Bonus Portofolio” το οποίο ήταν ασφαλιστήριο ζωής ισόβιας διάρκειας, με εφάπαξ πληρωμή των ασφαλίστρων, κατά το οποίο το ασφαλιζόμενο κεφάλαιο ήταν ίσο με Μονάδες Επενδυτικού Κεφαλαίου συνδεδεμένων με Εταιρικά Μερίδια Επενδυτικού Κεφαλαίου.
Ο ενάγων επισκέφθηκε την 23-12-1996 τα γραφεία της εναγόμενης εταιρείας προκειμένου να επενδύσει στο ως άνω επενδυτικό-ασφαλιστικό πρόγραμμα “Bonus Portofolio” το ποσό των 15.800.000 δρχ., ήδη 46.368,30 ευρώ, ποσό που θα μετατρέπετο από την εταιρεία σε μάρκα Γερμανίας με την ισοτιμία δραχμής-μάρκου της ημέρας εκείνης.
Το χρηματικό αυτό ποσό ο ενάγων εκταμίευσε από τηρούμενο από αυτόν λογαριασμό καταθέσεως συναλλάγματος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος την ίδια ημέρα και το παρέδωσε στον κ. Χατζηπέτρο. Ο τελευταίος, όμως, παρέδωσε το ανωτέρω ποσό στον κ. Σβύνο για να μεσολαβήσει ο τελευταίος στη σύναψη των συμβολαίων.
Εν συνεχεία, πράγματι καταρτίστηκε το ασφαλιστήριο συμβόλαιο ζωής της παραπάνω ασφαλιστικής εταιρείας με ασφαλιζόμενους τον ενάγοντα και τη σύζυγό του, σε έντυπο που έφερε τη φίρμα της με εφάπαξ πληρωμή ασφαλίστρων του παραπάνω ποσού 15.800.000 δρχ. που αντιστοιχούσε κατά το χρόνο εκείνο στο ποσό των 100.000 γερμανικών μάρκων.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, επειδή ο τρίτος εναγόμενος είχε πλέον κερδίσει απόλυτα την εμπιστοσύνη του ενάγοντος λόγω και συγγενικής σχέσης που τους συνέδεε, ο ενάγων την 26-5-1997 πείστηκε να συνάψει και νέα ασφάλεια ζωής δυνάμει ασφαλιστηρίου συμβολαίου σε έντυπο που έφερε τη φίρμα της εταιρείας με εφάπαξ πληρωμή ασφαλίστρων ποσού 300.541 γερμανικών μάρκων, που αντιστοιχούσε κατά το χρόνο εκείνο στο ποσό των 47.579.547 δραχμών, ήδη 139.631,82 ευρώ του οποίου το ασφαλιζόμενο κεφάλαιο συνδέεται με επενδύσεις Διεθνών Αμοιβαίων Κεφαλαίων “Bonus Portofolio” με ασφαλιζόμενους τον ενάγοντα και τη σύζυγό του.
Οταν δε ο ενάγων κατέβαλε τα ανωτέρω ποσά για αμφότερα τα συμβόλαια δεν του χορηγήθηκαν σχετικές αποδείξεις είσπραξης με σφραγίδα που αναγραφόταν με κόκκινο μελάνι “ΠΡΟΣΟΧΗ!” Η απόδειξη ισχύει μόνο αν συνοδεύεται από φωτοτυπία της τραπεζικής επιταγής σε διαταγή της “Scoplife” ή της απόδειξης κατάθεσης σε Τράπεζα σε λογαριασμό της “Scoplife”. Εν συνεχεία, την 23-12-1997 ημέρα λήξης του πρώτου ασφαλιστηρίου συμβολαίου, ο ενάγων προέβη σε ανανέωση του συμβολαίου αυτού για ένα ακόμη χρόνο δηλαδή μέχρι την 23-12-1998 με την διαβεβαίωση ότι θα του απεδίδετο το ποσό των 141.251 γερμανικών μάρκων. Την 23-12-1998 προέβη ξανά σε ανανέωση του αρχικού συμβολαίου για ένα ακόμη έτος, ήτοι μέχρι την 23-12-1999 με την διαβεβαίωση ότι θα του απεδίδετο το ποσό των 161.027 γερμανικών μάρκων. Παράλληλα, την 26-5-1998 προέβη στην ανανέωση και του δεύτερου ασφαλιστηρίου συμβολαίου για ένα ακόμη έτος, ήτοι μέχρι την 26-5-1999 με την διαβεβαίωση ότι θα του απεδίδετο το ποσό των 392.298 γερμανικών μάρκων.
Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι, ο κ. Σβύνος, ο οποίος παρέλαβε από τον ενάγοντα, το συνολικό ποσό των 400.541 γερμανικών μάρκων τα οποία αντιστοιχούν σε 63.379.547 δραχμές, ουδέποτε απέδωσε το ποσό αυτό στην ασφαλιστική εταιρεία, προκειμένου να καταρτισθούν και να εκδοθούν τα αντίστοιχα συμβόλαια, αντίθετα δε αυτός με πρόθεση το ιδιοποιήθηκε παράνομα.
Επίσης, αποδείχθηκε ότι μετά τον Ιούνιο του 1999, οπότε και πληροφορήθηκε ο ενάγων για το σκάνδαλο με τα πλαστά συμβόλαια της πρώτης εναγόμενης, όχι μόνο του ιδίου αλλά και πολλών ακόμη ασφαλισμένων-επενδυτών, ο ενάγων αναζήτησε τα συμβόλαια, πλην όμως αυτά ουδέποτε βρέθηκαν στα αρχεία της πρώτης εναγόμενης, τα δε παραδοθέντα στον ενάγοντα ήταν προφανώς πλαστά, καθόσον ανήκουν σε άλλους ασφαλισμένους αυτής.
Από όλα τα ανωτέρω συνάγεται ότι και η πρώτη εναγόμενη ευθύνεται έναντι του ενάγοντος, εφόσον ο τρίτος εναγόμενος προστηθείς αυτής, τελούσε κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του υπό τις οδηγίες και διαταγές της, κατά το χρόνο εκείνο, η δε κατά ως άνω παράνομη και υπαίτια πράξη του τελέστηκε κατά κατάχρηση της υπηρεσίας, που είχε ανατεθεί σε αυτόν, εξ αφορμής της υπηρεσίας αυτής και εξαιτίας της ευκαιρίας που του δόθηκε από την ίδια την πρώτη εναγόμενη.
