Για την 27η Απριλίου 2010 διεκόπη χθες η δίκη που ξεκίνησε ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων για την πολύκροτη υπόθεση της διάθεσης σε εξαρτημένα άτομα της Ρόδου του διαδερμικού ναρκωτικού επιθέματος Durogesic με κατηγορούμενους για τις πράξεις της κατάχρησης ιδιότητας ιατρού και της ανθρωποκτονίας από αμέλεια 4 ιατρούς.
Οπως ξανάγραψε η “δ” αφορμή για την επανεξέταση της υπόθεσης ενώπιον του κακουργιοδικείου αποτέλεσε απόφαση του Στ’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου να αναιρέσει μερικώς την υπ’ αρίθμ. 67/4.6.2007 απόφαση του ίδιου δικαστηρίου.
Με την υπ’ αρίθμ. 2379/2009 απόφαση του το Στ’ Τμήμα του Αρείου Πάγου έκρινε συγκεκριμένα ότι η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων που καταδίκασε 4 ιατρούς για το αδίκημα της κατάχρησης ιδιότητας ιατρού από αμέλεια (πλημμέλημα), με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και επέβαλε στον έναν ποινή φυλάκισης 2,5 ετών με 3ετή αναστολή και στους υπόλοιπους ποινή φυλάκισης 15 μηνών με 3ετή αναστολή περιέχει ασαφείς και αντιφατικές αιτιολογίες τόσον όσον αφορά την καταδικαστική κρίση του για την αξιόποινή πράξη της κατάχρησης της ιδιότητας ιατρού αλλά και σε ό,τι αφορά την αθωωτική κρίση του επί της αξιόποινης πράξης της ανθρωποκτονίας από αμέλεια των θανόντων Σταματίου Ορφανού και Παναγιώτη Χρυσοβαλάντη Σπανού.
Το ίδιο δικαστικό συμβούλιο έκρινε παραπέρα ότι η αθωωτική κρίση στην απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων για τον θάνατο από αμέλεια των Παναγιώτη Κεχαγιόγλου και Εμμανουήλ Σαρρή για την έλλειψη αιτιώδους σύνδεσμου μεταξύ της αμελούς ενέργειας των ιατρών και του επελθόντος θανατηφόρου αποτελέσματος ήταν επαρκής.
Το δικαστικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου έκρινε συγκεκριμένα, όσον αφορά την καταδικαστική κρίση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων για την αξιόποινή πράξη της κατάχρησης ιδιότητας ιατρού, ότι με την απόφασή του το δικαστήριο δέχεται όλως αντιφατικά ότι οι ιατροί από αμέλεια δεν προέβλεψαν το γεγονός ότι δεν υπήρχε πραγματική ένδειξη θεραπείας, που να δικαιολογούσε την έκδοση των συγκεκριμένων συνταγών και ότι το χορηγούμενο με βάση τις ίδιες συνταγές φάρμακο δεν θα χρησιμοποιείτο από τους τοξικομανείς για θεραπευτικούς σκοπούς αλλά για υποκατάσταση της ηρωίνης και των άλλων ναρκωτικών των οποίων έκαναν χρήση.
Για το σκέλος της απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων που αιτιολογείται η αθώωση τους από το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια των Σταμάτη Oρφανού και Παναγιώτη-Xρυσοβαλάντη Σπανού, που έχασαν την ζωή τους την 28-5-2002 και 5-10-2002 αντίστοιχα, ένεκα πνευμονικού οιδήματος, το δικαστικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου έκρινε ότι υπάρχει και στο σκέλος αυτό πρόβλημα στην αιτιολόγηση.
Εν πάση περιπτώσει η δίκη ξεκίνησε με την υποβολή ενστάσεως από πλευράς των συνηγόρων υπεράσπισης των κατηγορουμένων κ.κ. Μ. Κουτσούκου και Γ. Κακούρου για την αποβολή της πολιτικής αγωγής από την υπόθεση που εκπροσωπείται από τους δικηγόρους κ.κ. Μ. Βλάχο και Δ. Σακάλογλου.
Η ένσταση έγινε μερικώς δεκτή και το δικαστήριο επέτρεψε την παράσταση της πολιτικής αγωγής μόνο για τους δύο εκ των τεσσάρων κατηγορούμενων ιατρών του ΕΣΥ και μόνο για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων υπέβαλαν εν συνεχεία ένσταση για απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας και της κλήσεως σε δίκη των κατηγορουμένων με το επιχείρημα ότι για την ίδια πράξη εκκρεμεί ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου η εξέταση της εφέσεώς τους. Οπως επεσήμαναν το ένδικο μέσο της εφέσεως που έχουν υποβάλει δεν δύναται να καταργηθεί τονίζοντας παραπέρα ότι η αναίρεση που ασκήθηκε έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το νόμο αλλά και με το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ.
Η πλευρά των συνηγόρων της πολιτικής αγωγής επεσήμανε ωστόσο ότι το θέμα αυτό έχει προβληθεί και ως ένσταση ενώπιον του Συμβουλίου του Αρείου Πάγου και έχει απορριφθεί με την αιτιολογία να είναι πλήρης στο σχετικό βούλευμα.
Το δικαστήριο μετά και από εισήγηση του Εισαγγελέα της έδρας απέρριψε την ένσταση.
Εν συνεχεία οι συνήγοροι υπεράσπισης υπέβαλαν ένσταση για ακύρωση του κλητηρίου θεσπίσματος λόγω αοριστίας. Επεσήμαναν συγκεκριμένα ότι με το κλητήριο θέσπισμα δεν εξειδικεύεται και δεν προσδιορίζεται ποιος από τους τέσσερις κατηγορούμενους ιατρούς και με ποια συνταγή ευθύνεται για το θάνατο των εξαρτημένων και πότε τους είχε χορηγήσει το σκεύασμα. Επιπλέον τόνισαν ότι οι δίγραμμες συνταγές ναρκωτικών για τη χορήγηση του φαρμάκου τις οποίες είχαν εκδώσει και οι οποίες είχαν θεωρηθεί από το Τμήμα Υγείας της Νομαρχίας εμφανίζονται στο κλητήριο θέσπισμα ως “μη προσήκουσες” παρότι έχουν όλα τα στοιχεία της προσήκουσας συνταγής που προβλέπει ο νόμος.
Τόνισαν δε ότι δεν εξειδικεύεται στο κλητήριο θέσπισμα για ποιό λόγο δεν θεωρούνται προσήκουσες οι επίδικες συνταγές.
Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής επεσήμαναν από την άλλη ότι οι συνταγές έφεραν την ένδειξη 304 που αφορά εξαρτημένα άτομα επισημαίνοντας ότι δεν είχαν δικαίωμα να συνταγογραφούν το συγκεκριμένο σκεύασμα σε τοξικομανείς καθώς πρόκειται για ναρκωτικό.
Η θέση αυτή των συνηγόρων πολιτικής αγωγής προκάλεσε αντιδράσεις από τους συνηγόρους υπεράσπισης που κατέστησαν σαφές ότι το σκεύασμα έχει χαρακτηριστεί από τον ΕΟΦ ως ισχυρό αναλγητικό και όχι ναρκωτικό και ότι οι ιατροί έχουν δικαίωμα συνταγογράφησης με την ένδειξη 304.
Εν πάση περιπτώσει και η ένσταση αυτή απορρίφθηκε από το δικαστήριο πράγμα για το οποίο οι συνήγοροι υπεράσπισης αντέδρασαν προαναγγέλλοντας ότι δεν θα υποβάλουν στο δικαστήριο άλλες ενστάσεις καθώς όπως τόνισαν θεωρούν εκ προοιμίου ότι θα απορριφθούν.
Η δίκη κύλησε με τη λήψη κατάθεσης από τα μέλη της οικογένειας Κεχαγιόγλου.
https://www.dimokratiki.gr/arxeio/archise-sto-efetio-i-diki-gia-tin-polikroti-ipothesi-ton-tsiroton/
