«Ασαφής και αντιφατική» η απόφαση για τα “τσιρότα”!

Μια νέα κατάσταση πραγμάτων στη δικαστική αξιολόγηση της πολύκροτης υπόθεσης της συνταγογράφησης σε τοξικομανείς του διαδερμικού ναρκωτικού επιθέματος Durogesic προκάλεσε η απόφαση του Στ’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου να αναιρέσει μερικώς την υπ’ αρίθμ. 67/4.6.2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων και να παραπέμψει την υπόθεση προς επανεξέταση ενώπιον του ίδιου δικαστηρίου, με νέα σύνθεση.
Όπως αποκαλύπτει σήμερα η “δ” με την υπ’ αρίθμ. 2379/2009 απόφαση του το Στ΄ Τμήμα του Αρείου Πάγου έκρινε συγκεκριμένα ότι η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων που καταδίκασε 4 ιατρούς για το αδίκημα της κατάχρησης ιδιότητας ιατρού από αμέλεια (πλημμέλημα), με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και επέβαλε στον πρώτο ποινή φυλάκισης 2,5 ετών με 3ετή αναστολή και στους υπόλοιπους ποινή φυλάκισης 15 μηνών με 3ετή αναστολή περιέχει ασαφείς και αντιφατικές αιτιολογίες τόσο όσον αφορά την καταδικαστική κρίση του για την αξιόποινή πράξη της κατάχρησης της ιδιότητας ιατρού όσο και σε ότι αφορά την αθωωτική κρίση του επί της αξιόποινης πράξης της ανθρωποκτονίας από αμέλεια των θανόντων Σταματίου Ορφανού και Παναγιώτη Χρυσοβαλάντη Σπανού.
Το ίδιο δικαστικό συμβούλιο έκρινε παραπέρα ότι η αθωωτική κρίση στην απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων για τον θάνατο από αμέλεια των Παναγιώτη Κεχαγιόγλου και Εμμανουήλ Σαρρή για την έλλειψη αιτιώδους σύνδεσμου μεταξύ της αμελούς ενέργειας των ιατρών και τους επέλθοντος θανατηφόρου αποτελέσματος ήταν επαρκής.
Το δικαστικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου έκρινε συγκεκριμένα, όσον αφορά την καταδικαστική κρίση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων για την αξιόποινή πράξη της κατάχρησης ιδιότητας ιατρού, ότι με την απόφαση του το δικαστήριο δέχεται όλως αντιφατικά ότι οι ιατροί από αμέλεια δεν προέβλεψαν το γεγονός ότι δεν υπήρχε πραγματική ένδειξη θεραπείας, που να δικαιολογούσε την έκδοση των συγκεκριμένων συνταγών και ότι το χορηγούμενο με βάση τις ίδιες συνταγές φάρμακο δεν θα χρησιμοποιείτο από τους τοξικομανείς για θεραπευτικούς σκοπούς αλλά για υποκατάσταση της ηρωίνης και των άλλων ναρκωτικών των οποίων έκαναν χρήση.
Για το σκέλος της απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων που αιτιολογείται η αθώωση τους από το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια των Σταμάτη Oρφανού και Παναγιώτη – Xρυσοβαλάντη Σπανού, που έχασαν την ζωή τους την 28-5-2002 και 5-10-2002 αντίστοιχα, ένεκα πνευμονικού οιδήματος, το δικαστικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου έκρινε ότι υπάρχει και στο σκέλος αυτό πρόβλημα στην αιτιολόγηση.
Τονίζεται συγκεκριμένα στο 29σέλιδο βούλευμα του Αρείου Πάγου ότι η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων σε ότι αφορά τους θανάτους των Σταματίου Ορφανού και Παναγιώτη Χρυσοβαλάντη Σπανού είναι ασαφής και αντιφατική.
Εξειδικεύοντας τη συγκεκριμένη κρίση του το δικαστικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου επισημαίνει ότι ενώ η απόφαση του κακουργιοδικείου δέχεται ότι οι περισσότεροι τοξικομανείς στους οποίους οι κατηγορούμενοι ιατροί χορήγησαν συνταγές για το διαδερμικό έμπλαστρο δεν το χρησιμοποίησαν σύμφωνα με τον προορισμό του, που συνίστατο στην εφαρμογή επί του δέρματος, αλλά προέβαιναν είτε στο κάψιμο του και την εισπνοή των παραγομένων αερίων είτε έκαναν ενδοφλέβια χρήση του περιεχομένου του, ήτοι της φαιντανύλη με κυριότερη συνέπεια την καταστολή της αναπνοής αλλά και ότι η φαιντανύλη, όταν συνδυαστεί με ουσίες κατασταλτικές του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος είναι δυνατόν να προκαλέσει καταστολή των κέντρων αναπνοής, δέχεται παράλληλα ότι δεν μπορεί να συναχθεί ασφαλές συμπέρασμα για τα αίτια του θανάτου των ανωτέρω.
Όπως τονίζεται παραπέρα το Durogesic είχε χρησιμοποιηθεί από τον Ορφανό με καπνιστή χρήση ενώ ο Παναγιώτης Χρυσοβαλάντης Σπανός είχε προβεί ομοίως σε χρήση με άλλες ουσίες.
Επισημαίνεται ακόμη ότι ο πρώτος κατηγορούμενος ιατρός είχε εκδώσει 1351 συνταγές, ο δεύτερος 728, ο τρίτος 361 και ο τέταρτος 110 και ότι καθημερινά ή ακόμη και περισσότερες φορές την ίδια ημέρα εξέδιδαν συνταγές για τα ίδια πρόσωπα. Εγκαλεί το δικαστικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου την απόφαση του κακουργιοδικείου και για το γεγονός αυτό επισημαίνοντας ότι το δικαστήριο δέχτηκε ότι η πράξη της συνταγογράφησης αυτής δεν θα μπορούσε κατά την κοινή αντίληψη να προκαλέσει το θάνατο των ανωτέρω και τελικά τον προκάλεσε επειδή δεν συνταγογράφησαν το φάρμακο στους παθόντες αλλά σε δύο τρίτους, κατονομαζόμενους, από τους οποίους το προμηθεύτηκαν οι εκλιπόντες.