Δεν διώκονται ιδέες, διώκονται πράξεις

Είχε μόλις συμπληρωθεί ένας μήνας από το «μαύρο στην ΕΡΤ» όταν από αυτή εδώ τη στήλη προειδοποιούσαμε ότι «εφόσον η κυβέρνηση Σαμαρά συνεχίσει σε αυτόν τον δρόμο, κινδυνεύει να καταλήξει με μόνο συνοδοιπόρο τη Χρυσή Αυγή» και πως σε μια τέτοια περίπτωση «πιθανότατα θα απομονωθεί από τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις» οδηγώντας τη χώρα εκτός ευρωπαϊκής οικογένειας. Τελικά στο Μαξίμου φαίνεται να επικρατούν οι απόψεις της καραμανλικής Κεντροδεξιάς, παραμερίζοντας τη σκληρή δεξιά γραμμή που παραδοσιακά εξέφραζε ο Σαμαράς στο εσωτερικό της ΝΔ.
Το πρώτο δείγμα δόθηκε στην απεργία των καθηγητών, όπου η κυβέρνηση εγκατέλειψε την πρακτική της επιστράτευσης και μετωπικής αντιπαράθεσης. Βγήκε δικαιωμένη, καθώς η απεργία σταμάτησε μετά από μερικές ημέρες, με απόφαση της ίδιας της ΟΛΜΕ. Το δεύτερο δείγμα δόθηκε με την αλλαγή στάσης απέναντι στη Χρυσή Αυγή. Στην περίπτωση αυτή δικαιωμένα βγαίνουν τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς, που επί σειρά ετών υποστήριζαν ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα ακόμα πολιτικό κόμμα (με το οποίο κάποιοι σύμβουλοι του Σαμαρά πρότειναν ακόμα και κυβερνητική συνεργασία) αλλά μια εγκληματική συμμορία, με διασυνδέσεις στον κρατικό μηχανισμό. Πρόκειται για την πρώτη σημαντική νίκη της Αριστεράς μετά τις εκλογές του 2012.
Ακόμα και την επαύριο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, η κυβέρνηση προτίμησε να αντιμετωπίσει με πρωτοφανή καταστολή τις διαδηλώσεις που οργανώθηκαν αυτοσχέδια από δεκάδες χιλιάδες αντιφασίστες, στις γειτονιές του Πειραιά αλλά και την υπόλοιπη χώρα. Η άμεση και μαζική αντίδραση του κόσμου, σε συνδυασμό με τις έντονες πιέσεις από το εξωτερικό, οδήγησαν σε αναδίπλωση, πρώτα τα ΜΜΕ (που αρχικά απέδιδαν τον φόνο στο ποδόσφαιρο και στη συνέχεια πρόβαλαν τις σπασμένες βιτρίνες στις διαδηλώσεις) και στη συνέχεια την κυβέρνηση. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ.
Σημασία έχει η αποφασιστική στάση των τελευταίων ημερών να συνεχιστεί, ακριβώς στη γραμμή που περιέγραψε ο πρωθυπουργός: Δεν διώκεται το φρόνημα αλλά οι πράξεις. Αυτή είναι η βάση στην οποία όλος ο πολιτικός κόσμος μπορεί να συσπειρωθεί κατά του φασισμού. Μια προσπάθεια που θεσμικά πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική, βασιζόμενη στους κανόνες και τις βασικές αρχές της Δημοκρατίας, που οι φασίστες θέλουν να καταλύσουν. Κανόνες που προβλέπουν ότι κανείς δεν είναι ένοχος προτού αποφανθεί τελεσίδικα η Δικαιοσύνη ή ότι η λαϊκή κυριαρχία εκφράζεται μέσω ελεύθερων εκλογών, ακόμα και αν αυτές προσπαθούν να τις εκμεταλλευτούν οι φασίστες.
Το «στραμπούληγμα» των κανόνων της Δημοκρατίας δικαιώνει τους φασίστες. Η Χρυσή Αυγή πρέπει να διωχθεί για τις πράξεις της, σύμφωνα με τους υφιστάμενους κανόνες. Για τις ιδέες της απαιτούνται πολιτικές πρωτοβουλίες, που θα αποκαθιστούν την εικόνα της δημοκρατικής πολιτείας σε όλες τις εκφάνσεις της. Σε επίπεδο εκτελεστικής εξουσίας, είναι επιτακτική ανάγκη να διαλυθούν όλοι οι φασιστικοί θύλακες, ξεκινώντας από τα σώματα ασφαλείας. Στη νομοθετική εξουσία, η κυβέρνηση πρέπει να πάψει να παρακάμπτει το Κοινοβούλιο (προεδρικά διατάγματα) ή να το αντιμετωπίζει ως αναγκαίο κακό (κατάχρηση της διαδικασίας του κατ’ επείγοντος, σπάνια παρουσία πρωθυπουργού και κορυφαίων υπουργών στη Βουλή). Στη δικαστική εξουσία, τέλος, πρέπει να διαλυθούν όλες οι «σκιές» συγκάλυψης. Αλήθεια, με την έρευνα για τη λίστα Λαγκάρντ, τι εξελίξεις υπήρξαν το τελευταίο 12μηνο, πέραν της παραπομπής Παπακωνσταντίνου για τη μη αξιοποίησή της;