Ανησυχώντας εντόνως για όσα συμβαίνουν γύρω μας, δύο συμπολίτες μας απέστειλαν προς τον δήμαρχρο Ροδίων κ. Χ. Χατζηευθυμίου, την ακόλουθη επιστολή:
Κύριε Δήμαρχε
Ορισμένες θετικές ενέργειες της Δημοτικής Αρχής, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα την επίλυση μερικών χρονιζόντων προβλημάτων, μας κάνουν να ελπίζουμε ότι, αν επισημάνουμε μερικά ακόμη, ίσως ασχοληθείτε με την αντιμετώπισή τους.
Ως πρώτα παραδείγματα αναφέρουμε τα σκουπίδια που δεσπόζουν παντού και τη βάναυση επέμβαση στο ανάγλυφο της πόλης και του νησιού.
Είμαστε θεατές της λειτουργίας παράνομων θερμοκηπίων δίπλα σε γεωτρήσεις της ΔΕΥΑΡ και επιχειρήσεων συγκέντρωσης παλαιών αυτοκινήτων που μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, την ώρα που όλοι μας σφυρίζουμε αδιάφορα.
Βλέπουμε την αλόγιστη παρέμβαση στο ανάγλυφο, τον αποκλεισμό κάθε φυσικής ροής νερού, το μπάζωμα κάθε κοιλάδας και ρέματος, την καταστροφή όσων κτισμάτων και κατασκευών μας θυμίζουν το (ομορφότερο και ισορροπημένο) παρελθόν του τόπου μας.
Αποδεχόμαστε την αυθαίρετη δόμηση, που είναι πιθανόν η χειρότερη πληγή μας. Μόνο στα πρώτα τρία χιλιόμετρα της λεωφόρου Ρόδου-Λίνδου υπάρχουν περισσότερο από 150.000τ.μ. αυθαιρέτων κτισμάτων, τα οποία αυξάνονται καθημερινά από το 1990 με τη βοήθεια όλων των δημοσίων και δημοτικών υπηρεσιών.
Αξίζει ένας περίπατος στη χαράδρα του Φυτωρίου, η οποία μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν ένας παράδεισος. Ηταν μία υπενθύμιση στον επισκέπτη για το πόσο ευγνώμων και τυχερός πρέπει να αισθάνεται.
Σκουπίδια, γεωργικά και κτηνοτροφκά απόβλητα, μπάζα που μεταφέρονται από εκατοντάδες ανατρεπόμενα φορτηγά όλο το εικοσιτετράωρο, χωματουργικά μηχανήματα που εργάζονται νυχθημερόν για την καταστροφή δέντρων και τη διαμόρφωση “οικοπέδων”.
Κανείς δεν θυμάται τις τρεις γεωτρήσεις της ΔΕΥΑΡ και τη μία του Δήμου Καλλιθέας που υπάρχουν εκεί.
Κανείς δεν έχει παρατηρήσει ότι το παλιό πετρόκτιστο ιταλικό γεφύρι και ο παλιός νερόμυλος έχουν σχεδόν πάψει να υπάρχουν. Τα υλικά τους έχουν γίνει μέρος της περίφραξης και της τοιχοποιίας των πέριξ οικοδομών.
Τα ίδια συμβαίνουν και στην έκταση που βρίσκεται από το κτήμα Διακομιχάλη προς τον Συνεταιρισμό Πολυτέκνων, στα κτήματα της ΚΑΙΡ, στο Ροδίνι, στο Καναμάτ, σε όλους τους χώρους που θα μπορούσαν να μας κρατήσουν στην ζωή και να μας θυμίζουν πως ήταν και πώς θα έπρεπε να είναι το περιβάλλον μας.
Φερόμαστε με την εγκληματική συμπεριφορά και αδιαφορία μίας κοινωνίας που θέλει να τιμωρήσει τα παιδιά της, καταδικάζοντάς τα σε μία ζωή μακριά από τη φύση, γεμάτη αρρώστιες, σε ένα περιβάλλον άσχημο και απάνθρωπο.
Καταστρέφουμε τη Ρόδο που περιγράφει έκπληκτος ο Λουκιανός.
Αποδείξαμε ότι είμαστε ανάξιοι κληρονόμοι αυτών που ο Αίλιος Αριστείδης χαρακτήριζε ως “μέγιστους των Ελλήνων”, κρίνοντάς τους από την πόλη που δημιούργησαν.
Αν υπήρχε μία αρμόδια υπερκόσμια αρχή, θα μας απέβαλλε από τον τόπο αυτό, τον οποίο τόσο ανάξια κατοικούμε, και, πιθανότατα, θα αποφάσιζε την προσάρτησή του στο Ιταλικό κράτος.
Θα αναγνώριζε στο πρόσωπό μας τον βιαστή και στο πρόσωπο των Ιταλών τον αφοσιωμένο και πρόθυμο εραστή.
Παρακαλούμε εκείνους που αρχίζουν να επιλέγουν επίθετα για να μας χαρακτηρίσουν (όπως “προδότης”, “ανθέλληνας”, “ξενόδουλος”, “ανιστόρητος”), να επιλέξουν και εκείνα που χαρακτηρίζουν τους ίδιους.
Προτείνουμε με αλφαβητική σειρά τα εξής, μερικά από τα οποία αρμόζουν σε απλούς πολίτες και μερικά σε δημόσιους λειτουργούς: αδιάφορος, άπληστος, άχρηστος, βάνδαλος, βρωμιάρης, δωρολήπτης, εγκληματίας, εγωιστής, επίορκος, καταστροφικός, κοντόφθαλμος, ψηφοθήρας.
Προτείνουμε επίσης να εκλέξουμε για ισόβιο Δήμαρχο Ροδίων εκείνον στον οποίο ταιριάζουν τα περισσότερα από τα παραπάνω.
Θα έχουμε τότε πραγματικά τον Δήμαρχο που μας αξίζει.
Είμαστε βέβαιοι ότι συμμερίζεσθε την αγωνία μας.
Είμαστε επίσης βέβαιοι ότι αισθάνεστε υποχρεωμένοι να αντιδράσετε σε όσα από τα γραφόμενά μας σας σκανδαλίζουν.
Σας παρακαλούμε, μη σπαταλήσετε χρόνο αντιδικώντας μαζί μας.
Ζητούμε μόνο να θέσετε την επιστολή μας υπόψη του Δημοτικού Συμβουλίου (όχι του Προέδρου του) με την ελπίδα ότι τα μέλη του, ενοχλούμενα από τις φωνασκίες μας, θα αφυπνισθούν.
Οι συνένοχοί σας
Θόδωρος και Πωλ-Φώτης Χρυσοβέργης
