Oποιος ισχυρισθεί ότι περίμενε τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τόσο σε εθνικό όσο και σε δωδ/κό επίπεδο, το ολιγότερο που μπορεί να του καταλογίσει κανείς είναι, ότι ψεύδεται.
Ότι μιλά εκ του ασφαλούς μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων. Οι «παντογνώστες» θα έπρεπε να κάνουν τις εκτιμήσεις τους προεκλογικά και μάλιστα εγγράφως (scripta manent).
Εμείς στην εφημερίδα αυτή διαφέρουμε απ’ αυτούς. Τα γράφουμε σε ανύποπτο χρόνο γιατί είμαστε Προμηθείς και όχι Επιμηθείς. Γι’ αυτό και ΔΕΝ πέφτουμε ΠΟΤΕ έξω στις εκτιμήσεις μας εδώ και τριάντα χρόνια. Υπάρχει η εμπειρία, η γνώση, η διαίσθηση και η «όσφρηση». Δεν επηρεαζόμαστε από συναισθηματισμούς, αλλά υποτασσόμεθα στην ψυχρή λογική.
Και στις εκλογές αυτές πέσαμε «διάνα» και δεν παρασυρθήκαμε ούτε από τις Κασσάνδρες ούτε από συναισθηματισμούς. Γράφαμε αυτό που βλέπαμε και όχι αυτό που ενδεχομένως «θέλαμε».
Π.χ. με τον κ. Γ. Νικητιάδη μας χωρίζει χάος στην πολιτική σκέψη και πράξη. Και όμως δεν φτάσαμε στο ανήθικο σημείο να ισχυριστούμε ότι… καταποντίζεται. Ορθά – κοφτά γράψαμε ότι με εντυπωσιακό φίνις «καπάρωσε» την δεύτερη θέση στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, για την σειρά κατάταξης των υποψήφιων βουλευτών του οποίου, επίσης πέσαμε «διάνα».
Με αίσθημα ευθύνης και γνώσης από καιρό συνειδητοποιούσαμε ότι η ΝΔ στα Δωδ/νησα θα υποστεί πανωλεθρία με την διαφορά από το ΠΑΣΟΚ να υπερβαίνει τις 15 εκατοστιαίες μονάδες. Ποτέ, φυσικά, δεν πιστέψαμε ότι η διαφορά αυτή θα έφτανε στις 25 μονάδες, πράγμα το οποίο ούτε στον ύπνο τους έβλεπαν και οι πιο αισιόδοξοι του ΠΑΣΟΚ.
Αυτός είναι και ο λόγος που «βλέπαμε» να κατανέμονται οι έδρες 3 προς 2. Γιατί πιστεύαμε ότι η διαφορά θα ήταν πάνω από 15 μονάδες και κάτω από είκοσι. Προβλέψαμε την πρώτη θέση του Κρεμαστινού στο ΠΑΣΟΚ (όταν οι περισσότεροι κάτι άλλο «έβλεπαν») και την πρώτη θέση της Μίκας Ιατρίδη στη Νέα Δημοκρατία, αλλά με δεύτερο τον Τάσο Καραμάριο. Επ’ αυτού χρειάζονται «εξηγήσεις».
Από καιρό η «δ» και μόνο η «δ», έβλεπε καταποντισμό του κ. Γ. Βαληνάκη, γιατί το 2007 εξελέγη από «σπόντα», παρασύροντας το εκλογικό σώμα λόγω της «φιλίας» του με τον Πρόεδρο της Ν.Δ.
Διάφορα «παραμάγαζα» και «παπαγαλάκια» για να αποφύγουμε τη λέξη «κυκλώματα», καθοδηγούμενα από συγκεκριμένο κέντρο διέδιδαν ότι τάχατες ήταν «επιθυμία του προέδρου η εκλογή του»! Το ίδιο τέχνασμα χρησιμοποιήθηκε και σ’ αυτές τις εκλογές αλλά πέρασε μόνο στην Κάλυμνο, όπου έδρασαν «Θεοί και Δαίμονες», άνωθεν κατευθυνόμενοι. Αν δεν ήταν η Κάλυμνος θα κατελάμβανε την 4η θέση.
Δεν κατέλαβε τελικά την δεύτερη θέση ο κ. Τάσος Καραμάριος (ουδείς εκ των τριών βουλευτών της Ν.Δ. θα είναι στο Νέο Κοινοβούλιο) λόγω Βαληνάκη και Παυλίδη (ο οποίος πήρε γενικώς την εκδίκησή του και δικαιώθηκε 100%).
Ο πρώτος, μέσω των μηχανισμών του και των επικλήσεων της «Ρηγίλλης» αποσπούσε παντού μονοσταυρίες και έδινε εντολή να «μαυρισθεί» ο Καραμάριος γιατί απ’ εκεί διέβλεπε τον πραγματικό κίνδυνο για την «σίγουρη» δεύτερη θέση. Από την άλλη, οι μηχανισμοί του Αρ. Παυλίδη, οι πιο καλά οργανωμένοι και συμπαγείς στο νομό Δωδ/νήσου, πήραν «εκδίκηση» δίνοντας το σύνθημα: «Οχι ψήφο στον Βαληνάκη και στον Καραμάριο, ψήφο στην Μίκα Ιατρίδη και στον Βασίλη Υψηλάντη». Και πέτυχαν το στόχο τους, αν και ήταν ρίσκο η δισταυρία (διάχυση ψήφων) πράγμα το οποίο και αποδείχθηκε. Οι μονοσταυρίες και η Κάλυμνος έδωσαν τελικά την δεύτερη θέση στον κ. Γ. Βαληνάκη.
Σε ό,τι αφορά τα αίτια της πανωλεθρίας της Ν.Δ. στα Δωδ/νησα είναι πολλά και αναπτύχθηκαν διεξοδικώς από την «δημοκρατική», τα τελευταία δύο χρόνια.
Τα νησιά εγκαταλείφθηκαν στο «έλεος του Θεού», με αποτέλεσμα να βρει γόνιμο έδαφος η καλά σχεδιασμένη προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ, την ώρα μάλιστα που η ΝΔ ήταν και επικοινωνιακά ανύπαρκτη, ενώ αρκετοί, δήθεν «δικοί της» έτρωγαν τις σάρκες της και έδιωχναν κόσμο προς τους αντιπάλους. Είναι προφανές ότι αν δεν ήταν ο Παυλίδης, να συγκρατήσει τους ελεγχόμενους απ’ αυτόν ψηφοφόρους, την τέταρτη έδρα θα κέρδιζε ο ΛΑ.Ο.Σ.
Ο υφυπουργός «μας» ήταν αιωνίως απών (και αυτό δεν το λέμε τώρα, αλλά το «φωνάζουμε» εδώ και χρόνια) και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η προσωπική του επιβίωση, μετερχόμενος μάλιστα παλαιοκομματικές και μακιαβελίστικες μεθόδους. Περιέφερε παντού το μόνο τελικά «προσόν» που διέθετε την… φωτογένειά του (!) βομβαρδίζοντας τα ΜΜΕ με φωτογραφίες του, ενώ δεν ενδιαφέρθηκε για τα ζητήματα του τόπου.
Δύο μόνο προτάσεις κατέθεσε κι αυτές «ανόητες». Πρώτον, η… ζεύξη Καλύμνου – Λέρου και δεύτερον η ανέγερση νέου κτηρίου του ΙΚΑ στο κέντρο της πόλεως, πάνω σε αρχαιολογικό χώρο, με μόνο σκοπό και επιδίωξη, να μην μεταστεγασθεί στο παλιό νοσοκομείο, όπως απαιτούσαν όλοι οι φορείς και οι τάξεις, αλλά να παραμείνει εκεί που βρίσκεται σήμερα και να πληρώνει εκατομμύρια το Δημόσιο από το υστέρημα των φορολογουμένων.
Είναι προφανές ότι εξέθεσε τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, ο οποίος τον περιέλαβε με την εμπιστοσύνη του. Ο ισχυρισμός της «παρεούλας» του ότι είναι «βούληση Καραμανλή» η επανεκλογή του εγγράφεται στο παθητικό του Πρωθυπουργού, αν οι φήμες είναι αληθείς, πράγμα το οποίο ποτέ δεν πίστεψε η «δ» και ούτε πιστεύει και σήμερα. Ο δωδ/κός λαός ήταν οργισμένος, γι’ αυτό, ούτε και ο κ. Γ. Αγγέλου μπόρεσε να τον σώσει με τις 3-4 έκτακτες επισκέψεις που πραγματοποίησε στη Ρόδο.
Σε ό,τι αφορά τα εκλογικά αποτελέσματα σε πανελλαδικό επίπεδο, η «δ» κατ’ επανάληψη έγραφε ότι είναι σίγουρη η αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, με περισσότερες των 153 εδρών, ποτέ όμως δεν φαντάστηκε ότι θα έφταναν τις 160! Ούτε και φαντάστηκε τη διαφορά να φτάνει στο 10% αφού, ακόμα και την Κυριακή, που διαφαινόταν η πανωλεθρία έγραφε ότι η ΝΔ θα περιορισθεί στις παραδοσιακές δυνάμεις της Δεξιάς περί το 35-38%.
Οπως αποδείχθηκε, όμως, η οργή και αγανάκτηση του λαού ήταν ασυγκράτητη και η απόφασή του να αποφύγει την ακυβερνησία, δεδομένη.
Σε ό,τι αφορά την ήττα της ΝΔ σε εθνικό επίπεδο τα αίτια είναι πολλά και θα μπορούσαν να γραφούν ολόκληρα βιβλία. Λίγες μόνο επισημάνσεις:
Οι άνθρωποι αποδεικνύεται πως δεν είχαν καταλάβει τίποτα. Ανυποψίαστοι επέσπευσαν ακόμη και τον χρόνο διενέργειας των εκλογών, επιζητώντας μια ώρα γρηγορότερα την… επιβράβευση.
Δεν είδαν ούτε αισθάνθηκαν τον θυμό ενός λαού που έβλεπε την κυβέρνησή του να ζει σε μια κατάσταση εκτός τόπου και χρόνου.
Δεν αντελήφθησαν ότι ένας ολόκληρος κόσμος είχε περάσει πλέον στο περιθώριο, ότι η οικονομική πολιτική που ασκούσαν οδηγούσε τη χώρα στην κατάρρευση και στερούσε από τον λαό και αυτή ακόμη την ελπίδα.
Δεν κατάλαβαν τίποτε, δεν διδάχθηκαν τίποτε, έμειναν αδιόρθωτοι.
Περιορίστηκαν στον ρόλο της αντιπολίτευσης, παρότι ήταν ήδη κυβέρνηση.
Και στο τέλος έφθασαν στο σημείο να αποδώσουν την ταπεινωτική εκλογική τους ήττα στον λαό που δήθεν δεν τους… κατάλαβε.
Εμειναν ως το τέλος ανυποψίαστοι… για τη λάθος πορεία τους.
Οπως όλοι οι ηγέτες έτσι και ο Καραμανλής έπεσε θύμα του «περιβάλλοντός» του. Εμπιστεύθηκε ανθρώπους που δεν το άξιζαν, ανθρώπους που τον παραπλανούσαν και τον παραπληροφορούσαν, ανθρώπους που τον έβαλαν μέσα σε μια γυάλα για να μην έχει γνώση και επίγνωση της πραγματικότητας και «πλήρωσε».
Σίγουρα άξιζε καλύτερης τύχης, ενός καλύτερου πολιτικού τέλους γιατί υπήρξε πράγματι ένας μεγάλος ηγέτης.
Ολοι όμως οι μεγάλοι ηγέτες της ιστορίας που δεν ήξεραν να επιλέγουν συνεργάτες, είχαν άσχημο τέλος.
Οι Πανέλληνες εύχονται, σίγουρα, να διδαχθεί ο διάδοχός του και να προφυλαχθεί.
