Για την 15η Απριλίου 2010 προσδιορίστηκε από την Εισαγγελία Εφετών Δωδεκανήσου η επανεκδίκαση ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων της πολύκροτης υπόθεσης της συνταγογράφησης του διαδερμικού αναλγητικού ναρκωτικού επιθέματος Durogesic σε εξαρτημένα άτομα της Ρόδου με κατηγορούμενους για τις πράξεις της κατάχρησης ιδιότητας ιατρού και της ανθρωποκτονίας από αμέλεια 4 ιατρούς.
Αφορμή για την επανεξέταση της υπόθεσης ενώπιον του κακουργιοδικείου αποτέλεσε απόφαση του Στ’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου να αναιρέσει μερικώς την υπ’ αρίθμ. 67/4.6.2007 απόφαση του ίδιου δικαστηρίου.
Η εκδίκαση της υπόθεσης αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον ένεκα του γεγονότος ότι πέραν των άλλων θα υποβληθούν εκ νέου ενστάσεις από τους κατηγορούμενους και για το ότι με την απόφαση του το δικαστήριο του Αρείου Πάγου ουσιαστικά ακύρωσε το ένδικο μέσο της έφεσης που έχουν ήδη ασκήσει κατά της πρωτόδικης απόφασης του δικαστηρίου. Με άλλα λόγια η υπόθεση εκδικάζεται εκ νέου ενώ ταυτόχρονα εκκρεμεί προς εκδίκαση ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου και η συζήτηση της έφεσης κατά της πρωτόδικης καταδίκης τους.
Όπως απεκάλυψε η «δ» με την υπ’ αρίθμ. 2379/2009 απόφαση του το Στ΄ Τμήμα του Αρείου Πάγου έκρινε συγκεκριμένα ότι η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων που καταδίκασε 4 ιατρούς για το αδίκημα της κατάχρησης ιδιότητας ιατρού από αμέλεια (πλημμέλημα), με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και επέβαλε στον έναν ποινή φυλάκισης 2,5 ετών με 3ετή αναστολή και στους υπόλοιπους ποινή φυλάκισης 15 μηνών με 3ετή αναστολή περιέχει ασαφείς και αντιφατικές αιτιολογίες τόσον όσον αφορά την καταδικαστική κρίση του για την αξιόποινή πράξη της κατάχρησης της ιδιότητας ιατρού όσο και ό,τι αφορά την αθωωτική κρίση του επί της αξιόποινης πράξης της ανθρωποκτονίας από αμέλεια των θανόντων Σταματίου Ορφανού και Παναγιώτη Χρυσοβαλάντη Σπανού.
Το ίδιο δικαστικό συμβούλιο έκρινε παραπέρα ότι η αθωωτική κρίση στην απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων για τον θάνατο από αμέλεια των Παναγιώτη Κεχαγιόγλου και Εμμανουήλ Σαρρή για την έλλειψη αιτιώδους σύνδεσμου μεταξύ της αμελούς ενέργειας των ιατρών και του επέλθοντος θανατηφόρου αποτελέσματος ήταν επαρκής.
Το δικαστικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου έκρινε συγκεκριμένα, όσον αφορά την καταδικαστική κρίση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων για την αξιόποινή πράξη της κατάχρησης ιδιότητας ιατρού, ότι με την απόφαση του το δικαστήριο δέχεται όλως αντιφατικά ότι οι ιατροί από αμέλεια δεν προέβλεψαν το γεγονός ότι δεν υπήρχε πραγματική ένδειξη θεραπείας, που να δικαιολογούσε την έκδοση των συγκεκριμένων συνταγών και ότι το χορηγούμενο με βάση τις ίδιες συνταγές φάρμακο δεν θα χρησιμοποιείτο από τους τοξικομανείς για θεραπευτικούς σκοπούς αλλά για υποκατάσταση της ηρωίνης και των άλλων ναρκωτικών των οποίων έκαναν χρήση.
Για το σκέλος της απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων που αιτιολογείται η αθώωση τους από το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια των Σταμάτη Oρφανού και Παναγιώτη – Xρυσοβαλάντη Σπανού, που έχασαν την ζωή τους την 28-5-2002 και 5-10-2002 αντίστοιχα, ένεκα πνευμονικού οιδήματος, το δικαστικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου έκρινε ότι υπάρχει και στο σκέλος αυτό πρόβλημα στην αιτιολόγηση.
Τονίζεται συγκεκριμένα στο 29σέλιδο βούλευμα του Αρείου Πάγου ότι η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων σε ότι αφορά τους θανάτους των Σταματίου Ορφανού και Παναγιώτη Χρυσοβαλάντη Σπανού είναι ασαφής και αντιφατική.
Εξειδικεύοντας τη συγκεκριμένη κρίση του το δικαστικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου επισημαίνει ότι ενώ η απόφαση του κακουργιοδικείου δέχεται ότι οι περισσότεροι τοξικομανείς στους οποίους οι κατηγορούμενοι ιατροί χορήγησαν συνταγές για το διαδερμικό έμπλαστρο δεν το χρησιμοποίησαν σύμφωνα με τον προορισμό του, που συνίστατο στην εφαρμογή επί του δέρματος, αλλά προέβαιναν είτε στο κάψιμο του και την εισπνοή των παραγομένων αερίων είτε έκαναν ενδοφλέβια χρήση του περιεχομένου του, ήτοι της φαιντανύλη με κυριότερη συνέπεια την καταστολή της αναπνοής αλλά και ότι η φαιντανύλη, όταν συνδυαστεί με ουσίες κατασταλτικές του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος είναι δυνατόν να προκαλέσει καταστολή των κέντρων αναπνοής, δέχεται παράλληλα ότι δεν μπορεί να συναχθεί ασφαλές συμπέρασμα για τα αίτια του θανάτου των ανωτέρω.
Όπως τονίζεται παραπέρα το Durogesic είχε χρησιμοποιηθεί από τον Ορφανό με καπνιστή χρήση του ενώ ο Παναγιώτης Χρυσοβαλάντης Σπανός είχε προβεί ομοίως σε χρήση του με άλλες ουσίες.
Επισημαίνεται ακόμη ότι ο πρώτος κατηγορούμενος ιατρός είχε εκδώσει 1351 συνταγές, ο δεύτερος 728, ο τρίτος 361 και ο τέταρτος 110 και ότι καθημερινά ή ακόμη και περισσότερες φορές την ίδια ημέρα εξέδιδαν συνταγές για τα ίδια πρόσωπα. Εγκαλεί το δικαστικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου την απόφαση του κακουργιοδικείου και για το γεγονός αυτό επισημαίνοντας ότι το δικαστήριο δέχτηκε ότι η πράξη της συνταγογράφησης αυτής δεν θα μπορούσε κατά την κοινή αντίληψη να προκαλέσει το θάνατο των ανωτέρω και τελικά τον προκάλεσε επειδή δεν συνταγογράφησαν το φάρμακο στους παθόντες αλλά σε δύο τρίτους, κατονομαζόμενους, από τους οποίους το προμηθεύτηκαν οι εκλιπόντες.
