Όσο πλησιάζουν οι εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου 2014 για την Ευρωβουλή και την Αυτοδιοίκηση, τόσο ανεβαίνει το θερμόμετρο και εντείνονται οι διεργασίες για τη συγκρότηση του κεντροαριστερού χώρου σαν ασπίδα προστασίας της χώρας, όχι μόνο από τα επονομαζόμενα δύο άκρα αλλά και από τα κόμματα του επονομαζόμενου κατ΄ευφημισμό δημοκρατικού τόξου. Και είναι ο κεντροαριστερός αυτός χώρος που θερμαίνει πάντα τις ελπίδες του λαού μας, που στάθηκε ανάχωμα και κυματοθραύστης σε δύσκολες περιόδους του εθνικού και πολιτικού μας βίου και έσωσε τη χώρα από περιπτώσεις κοινοβουλευτικού εκτροχιασμού ή δοκιμασίας της εθνικής μας ενότητας και ομοψυχίας. Είναι ο χώρος που υπηρέτησαν έντιμοι και αγνοί πατριώτες που βγήκαν από τα σπλάχνα του ίδιου του λαού μας.
Σήμερα αυτή η Κεντροαριστερά βρίσκεται σε προσωρινή χηρεία, με συνέπεια να συνωστίζονται οι επίδοξοι μνηστήρες για την κατάκτηση και τον εν συνεχεία βιασμό και εξουθένωσή της. Μνηστήρες παλαιάς κοπής και τρίτης επιλογής. Μνηστήρες άστεγοι και περιφερόμενοι, λιμοκοντόροι που κόπτονται για τη σωτηρία της και που στην πραγματικότητα επιδιώκουν να τη χρησιμοποιήσουν ως προμετωπίδα στη νομιμοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών και συμφερόντων.
Δεν στηρίζουμε όμως μια Κεντροαριστερά ελεγχόμενη και εξαρτημένη από ξένα κέντρα αποφάσεων. Δεν μας εκφράζει μια Κεντροαριστερά χειραγωγημένη στο άρμα του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος. Στηρίζουμε τη λαϊκή μαζική Κεντροαριστερά με βασικό κορμό την αστική τάξη των μικρομεσαίων και μη προνομιούχων. Μια Κεντροαριστερά με σοσιαλιστική φιλοσοφία, με έντονο κοινωνικό πρόσωπο και με πίστη και αφοσίωση στη Δημοκρατία.
Είναι η Κεντροαριστερά του Πλαστήρα που σήκωσε το βάρος της μετεμφυλιακής περιπέτειας, πρόλαβε τον εκβρεττανισμό της χώρας μας και έβαλε τα θεμέλια της εθνικής συμφιλίωσης και της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης και του εκδημοκρατισμού του κοινοβουλευτικού μας πολιτεύματος.
Είναι η Κεντροαριστερά του Γέρου της Δημοκρατίας που στα χρόνια της μαύρης βίβλου και της βίας και της νοθείας, στα χρόνια της δολοφονίας του Λαμπράκη και της βρώμικης αποστασίας και στα χρόνια του Βασιλικού πραξικοπήματος κήρυξε τον Ανένδοτο αγώνα με αγωνιστικό σύνθημα την προστασία του Συντάγματος, που θέρμανε τις ελπίδες ενός λαού που ζούσε κάτω από τον φόβο του αστυνομικού κράτους και έβαλε την ελληνική νεολαία μπροστάρη στους νέους αγώνες του λαού μας. Είναι τέλος η Κεντροαριστερά της Αλλαγής, η Κεντροαριστερά του Ανδρέα Παπανδρέου που χρεώθηκε το δύσκολο έργο να ενσαρκώσει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της μεταπολιτευτικής γενιάς, μιας γενιάς που γαλουχήθηκε με το όραμα μιας καινούργιας εποχής και μιας καινούργιας πορείας με πυξίδα την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την εθνική συμφιλίωση, την αποκέντρωση και την περιφερειακή ανάπτυξη.
Είναι όμως και η ίδια η Κεντροαριστερά που γέννησε και εξέθρεψε κάποια ζιζάνια και τρωκτικά, που γαλούχησε και προστάτεψε μιζαδόρους και κρατικοδίαιτους και που χρεώνεται ένα μέρος της σημερινής κακοδαιμονίας και της οικονομικής και πολιτικής της χρεωκοπίας της χώρας και που υποθήκευσε τέλος ένα μέρος του εθνικού μας πλούτου. Υπόλοιπα και ρετάλια αυτής της Κεντροαριστεράς είναι πολλοί από αυτούς που διεκδικούν σήμερα μερίδιο στην ανασυγκρότησή της.
Όλοι όμως αυτοί οι γελωτοποιοί και φανφαρόνοι της πολιτικής μας ζωής και όλοι οι λαομπαίκτες της σημερινής κομματικής νομενκλατούρας ας κάμουν την αυτοκριτική τους και ας αποσυρθούν μόνοι τους στο περιθώριο της ιστορίας που τους αξίζει. Δεν τους εκφράζει η Κεντροαριστερά ιδεολογία και πρακτική. Απεδείχθησαν επίορκοι και εν πάσει περιπτώσει ανίκανοι και μικρότεροι των περιστάσεων που επέβαλλαν η αιμάσσουσα σήμερα σοσιαλιστική δημοκρατία στη χώρα μας.
Ας αφήσουν ελεύθερη τη νέα γενιά να χτίσει το δικό της μέλλον. Ας αφήσουν τη νέα γενιά να χτίσει τη δική της Κεντροαριστερά στηριγμένη πάνω στα δικά της όνειρα και στις δικές της ελπίδες. Μια Κεντροαριστερά με δημοκρατικό και σοσιαλιστικό υπόβαθρο, με κοινωνικό πρόσωπο, απαλλαγμένη από τη διαφθορά και τη χρεωκοπία του σάπιου πολιτικού μας συστήματος.
Δεν μας χρειάζονται ούτε οι ετικέτες τους, ούτε οι τραυματικές εμπειρίες που μας κληροδοτούν.
Όμως αυτό το νέο κεντροαριστερό όραμα δεν μπορεί να δομηθεί μέσα από ένα στείρο πολιτικό λόγο και μέσα από θεωρητικές πολιτικές θέσεις, που έχουν ήδη δοκιμασθεί στην πράξη χωρίς θετικά αποτελέσματα. Δεν χτίζεται με διαμαρτυρίες και στείρες διακηρύξεις. Γεννιέται, ανδρώνεται και γιγαντώνεται μέσα από τον ίδιο το λαό, μέσα από τα οράματα και τους αγώνες του και μέσα από τη συνέχεια και τη συνέπειά του στις αρχές και τις διακηρύξεις του, που μεταλλάσσονται σε λαϊκές κατακτήσεις και κοινωνικές παροχές, που δυναμώνουν το εργατικό κίνημα και ανασυγκροτούν την ελληνική ύπαιθρο, που δίνουν σε όλους τους Έλληνες ίσες ευκαιρίες στη ζωή και την εργασία, που χτίζουν γέφυρες ίσης πρόσβασης και συμμετοχής στα κέντρα των αποφάσεων.
Δεν είναι ακόμη μια συρραφή γνωστών και αναμασημένων πολιτικών διακηρύξεων, ούτε η ομοσπονδία μικροκομμάτων με φιλόδοξους αρχηγίσκους που μείδησαν από τα κομματικά τους στρατόπεδα για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές ματαιοδοξίες τους.
Είναι η ενιαία πολιτική φιλοσοφία και ιδεολογία στηριγμένη στον αμοιβαίο σεβασμό, στη δημοκρατία, τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Είναι η πολιτική, κοινωνική και οικονομική σύγκλιση σε μια ενιαία προγραμματική πλατφόρμα που θα απαντά στο κύριο βασανιστικό και μαζί καθοριστικό για το μέλλον της χώρας πολιτικό πρόβλημα της άμεσης εξόδου από την κρίση της ταχύτερης δυνατόν εκκίνησης της ατμομηχανής της ανάπτυξης, της αποκατάστασης του κοινωνικού κράτους και του κράτους πρόνοιας, της πάταξης της φοροδιαφυγής, της κοινωνικής δικαιοσύνης και ισοπολιτείας, της τιμωρίας όλων των υπεύθυνων των αντιλαϊκών μνημονίων και της αποκατάστασης της εθνικής περηφάνειας και αξιοπρέπειας.
Αυτό πρέπει να είναι το πολιτικό και κοινωνικό μανιφέστο και το νέο συμβόλαιο με το λαό μιας Κεντροαριστεράς που φιλοδοξεί να φανεί άξια των περιστάσεων και εκφραστής μιας δοκιμαζόμενης κοινωνίας, να δώσει όραμα και ελπίδα στο λαό μας και να δικαιώσει τις προσδοκίες που επενδύουμε όλοι στη συγκρότησή της.
