Κατά… λάθος δραπέτευσαν από το Τμήμα μόνο 2 και όχι 11!!

Aκρως αποκαλυπτική της απαράδεκτης κατάστασης που επικρατούσε στα κρατητήρια του Αστυνομικού Τμήματος Ρόδου λόγω της πλημμελούς συντήρησης και επιτήρησης τους είναι η κατάθεση που έδωσε εξεταζόμενος από αστυνομικό της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ρόδου ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών της απίθανης απόδρασης που σημειώθηκε την 9η Φεβρουαρίου 2010.
Μιας απόδρασης που προκάλεσε τριγμούς στο εσωτερικό της τοπικής ΕΛΑΣ η οποία όπως αποκαλύπτεται παρολίγον να βρισκόταν στη δυσάρεστη θέση να αναζητεί 11 δραπέτες και όχι δύο αφού από καθαρή σύμπτωση δεν ευοδώθηκε ο σχετικός σχεδιασμός.
Από εκεί και πέρα εξαιρετικό ενδιαφέρον από την μυθιστορηματική αφήγηση των συνθηκών της απόδρασης αλλά και των κινήσεων των δύο κακοποιών τις 16 μέρες που καταζητούνταν από την τοπική ΕΛΑΣ έχει το γεγονός ότι όχι μόνο κινούνταν ανενόχλητοι μισθώνοντας ταξί, επέβαιναν σε λεωφορεία και ψώνιζαν τρόφιμα από σούπερ μάρκετ αλλά έφτασαν στο σημείο παρά το σάλο που είχε δημιουργηθεί και τη μαζική δημοσιοποίηση φωτογραφιών τους να μισθώσουν και διαμέρισμα στη Λάρδο!!
Η κατάθεση ενός εκ των δύο αποδράσαντων μιλάει από μόνη της…
Στην Ρόδο ήρθαμε με συνοδεία αστυνομικών εγώ από τις φυλακές Κορυδαλού και ο φίλος μου Μίρι από τις φυλακές Αυλώνας για να δικαστούμε για κλοπές που είχαμε κάνει στη Ρόδο αρχές καλοκαιριού 2009. Φύγαμε από τον Πειραιά το Σάββατο 6-02-2010 και στη Ρόδο φτάσαμε την Κυριακή 07-02-2010 και το δικαστήριο έγινε την Δευτέρα 08-02-2010 και καταδικαστήκαμε σε ποινή φυλάκισης 8,5 χρόνια ο καθένας μας. Μόλις τελείωσε το δικαστήριο και επιστρέψαμε στα κρατητήρια περίπου 15:00 ώρα, ήρθε ένας ομοεθνής μας Αλβανός τον οποίο είχα γνωρίσει στο καράβι από Πειραιά για Ρόδο και κρατούνταν στην φυλακή της Αυλώνας για ναρκωτικά, και μας είπε “ελάτε να δείτε ένα κάγκελο από το παράθυρο που βρίσκεται στις τουαλέτες είναι κομμένο και βγαλμένο από την θέση του. Εγώ μαζί με άλλα άτομα πήγαμε δίπλα στην τουαλέτα κάποιοι μπήκαμε μέσα και είδαμε ότι πράγματι ένα κάγκελο έλειπε από την θέση του, ενώ το ακριβώς δίπλα κάγκελο ήταν δεμένο – τυλιγμένο με ένα κορδόνι παπουτσιού. Αυτός που είδε αρχικά το κομμένο κάγκελο έβαλε τα χέρια του πάνω στο παράθυρο έσπρωξε με τα πόδια του και ανέβηκε στο παράθυρο, έβγαλε το κορδόνι και είδαμε ότι και το δεύτερο κάγκελο ήταν κομμένο όλο από την κάτω πλευρά του και δεμένο μ’ ένα κορδόνι για να μην φαίνεται. Στη συνέχεια ο ίδιος Αλβανός που ονομάζεται Aziri Ilmir ρώτησε τον αστυνομικό σκοπό αν είχε μεταγωγή για να φύγει την ίδια ημέρα δηλαδή την Δευτέρα, ο αστυνομικός του είπε ότι δεν είχε μεταγωγή την ίδια ημέρα και θα έφευγε την Τρίτη 09-02-2010 ή την Τετάρτη 10-02-2010. Μετά από αυτό καθίσαμε και μιλήσαμε και συμφωνήσαμε αρκετά άτομα από τους κρατούμενους να φύγουμε, την Τρίτη 09-02-2010 βραδινές ώρες. Λίγη ώρα αργότερα δηλαδή απογευματινές ώρες της Δευτέρας ο Ilmir μπήκε στην τουαλέτα προκειμένου να σπάσει την πάνω πλευρά που κρατούσε το κάγκελο, για να μην ακούγεται ο θόρυβος, ένας άλλος συγκρατούμενός μας Αλβανός που ονομάζεται Tanaka Θέμης άρχισε να τραγουδάει και μετά από πολύ λίγη ώρα ο Ilmir είχε σπάσει το κάγκελο το οποίο όπως μας είπε ήταν κούφιο και το έβαλε ξανά στη θέση του για να μην φαίνεται. Την Τρίτη 09-02-2010 ο Ilmir ρώτησε ξανά τον αστυνομικό πότε θα φύγουν για να κανονίσει την ώρα της απόδρασης και ο αστυνομικός του είπε ότι θα φύγουν την Τετάρτη ή την Πέμπτη και έτσι καταλήξαμε στην τελική απόφαση να φύγουμε την Τρίτη το βράδυ. Την Τρίτη και ώρα 16:00 αιφνιδιαστικά οι αστυνομικοί φώναξαν τα ονόματα 9 κρατουμένων που θα έφευγαν εκείνη την ώρα για μεταγωγή, ανάμεσά τους ήταν ο Ilmir και οι περισσότεροι από τους κρατουμένους που ήθελαν να αποδράσουν. Εγώ κάθισα και μίλησα με τον Miri και αποφασίσαμε το βράδυ να φύγουμε και στον μόνο που το είπαμε ήταν ο κρατούμενος Tanak. Tην 21:30 μπήκα εγώ πρώτος στην τουαλέτα αφού άκουσα τον αστυνομικό να είναι λίγο πιο πέρα από την πόρτα και μιλούσε με κάποιον που τον φώναξε, ενώ ο κρατούμενος Tanaka και πάλι τραγουδούσε για να μην ακούγεται θόρυβος εγώ ανέβηκα στο παράθυρο έσπρωξα το κάγκελο και βγήκα έξω στο προαύλειο, μετά ήρθε με τον ίδιο τρόπο και ο Miri και αμέσως από το πλάϊ της αυλής ανεβήκαμε σε κάποια σύρματα και κατεβήκαμε στον δρόμο χωρίς να μας δει κανένας.
Με τα πόδια πήγαμε στην πιάτσα ταξί μπήκαμε σε ένα και του είπα να μας πάει στην περιοχή Κολύμπια λόγω του ότι παλαιότερα είχα δουλέψει εκεί και ήξερα το μέρος. Στο σημείο αυτό θέλω να προσθέσω ότι την Κυριακή 07-02-2010 που μας έφεραν από τον Πειραιά στη Ρόδο μέσα στα κρατητήρια αγόρασα από ένα Τούρκο ένα κινητό τηλέφωνο και του έδωσα δέκα ευρώ. Μόλις πηγαίναμε στα Κολύμπια με το ταξί εγώ έβγαλα την κάρτα του κινητού την πέταξα και κράτησα μόνο την συσκευή. Μόλις φτάσαμε στα Κολύμπια πήγαμε σε ένα βουνό που είναι η Παναγιά Τσαμπίκα και καθίσαμε δυόμισι μέρες, βραδινές ώρες κατεβαίναμε και τρώγαμε από τα χωράφια πορτοκάλια. Μετά φύγαμε από το μέρος αυτό και πήγαμε στο χωριό Αφάντου, από ένα ξενοδοχείο που έκανε ανακαίνιση πήραμε δύο κουβέρτες μπλε χρώματος και μείναμε σε ένα χωράφι δίπλα στο νεκροταφείο τρία μερόνυχτα, ενώ πηγαίναμε εναλλάξ με τον Mίρι μια ο ένας και μια ο άλλος σε ένα σούπερ μάρκετ και παίρναμε λίγα τρόφιμα και τσιγάρα για να μην μας υποπτευθούν. Μετά πήραμε από το χωριό Αφάντου ταξί και πήγαμε στο Φαληράκι, κατεβήκαμε από το ταξί και αμέσως πήγαμε σε ένα σουβλατζίδικο που ξέραμε και παραγγείλαμε σε ένα Αλβανό υπάλληλο τέσσερις γύρους. Ο υπάλληλος μας έκανε γύρους αλλά κατάλαβε ότι είμαστε οι δραπέτες και φύγαμε γρήγορα από το Φαληράκι και πάλι με ταξί πήγαμε και πάλι στο χωριό Αφάντου όπου εγώ μόνος μου πήγα στο σπίτι μιας γυναίκας από Αγγλία με την οποία είχα δεσμό παλαιότερα και της ζήτησα να με φιλοξενήσει, αλλά αυτή αρνήθηκε γιατί όπως μου είπε είχε άλλο δεσμό και για τον λόγο αυτό πήγαμε ξανά και μείναμε δίπλα από το νεκροταφείο. Το ίδιο βράδυ και ενώ κοιμόμασταν ακούσαμε φωνές και καταλάβαμε ότι είναι αστυνομικοί και αμέσως φύγαμε και πήγαμε σε άλλο σημείο και πάλι στα Αφάντου. Την επόμενη ημέρα το πρωί και ενώ κοιμόμασταν σε ένα χωράφι ακούσαμε σκυλιά και είδαμε ένα κυνηγό αμέσως αρχίσαμε να τρέχουμε στα χωράφια με κατεύθυνση τα Κολύμπια, όπου διανυκτερεύσαμε. Την επόμενη ημέρα πήγαμε στο χωριό Αφάντου για να πάρουμε ένα ταξί από την πιάτσα, αλλά είδαμε τις φωτογραφίες μας, φοβηθήκαμε και φύγαμε, λίγο πιο κάτω πήραμε το λεωφορείο και πήγαμε στο χωριό Λάρδος γιατί ήταν μακριά ενώ στα Αφάντου και στα Κολύμπια μας είχαν πλησιάσει κάποιες φορές οι αστυνομικοί. Στην Λάρδο πήγα σ’ ένα σούπερ μάρκετ ψώνισα και μετά συνάντησα έναν Αλβανό τον οποίο έβλεπα για πρώτη φορά, του είπα ότι είμαστε χωρίς χαρτιά και του ζήτησα να μας βοηθήσει για να βρούμε σπίτι. Αυτός προσφέρθηκε να μας φιλοξενήσει για δύο ημέρες ώσπου να βρούμε σπίτι, και έτσι πήγαμε στο σπίτι του, όλη την ημέρα καθόμασταν σε διπλανό από το σπίτι του ποτάμι και το βράδυ πηγαίναμε στο σπίτι και κοιμόμασταν, ενώ κάποιες ώρες ψάχναμε σπίτι και σήμερα πρωινές ώρες βρήκαμε να νοικιάσουμε ένα σπίτι του οποίου τα κλειδιά θα παίρναμε 11:00 η ώρα.
Μετά πήγαμε για λίγο στο σπίτι του Αλβανού που μας φιλοξενούσε και λίγη ώρα αργότερα μας συνέλαβαν οι αστυνομικοί. Ερώτηση: Ολες αυτές τις ημέρες έχεις τηλεφωνήσει σε κάποιον για βοήθεια; Απόκριση: Οταν βρισκόμουν στο Φαληράκι αρχικά από καρτοτηλέφωνο τηλεφώνησα στην μητέρα μου στην Αλβανία όπου μας είπε ότι και η Αλβανική τηλεόραση είπε ότι δραπέτευσα. Μετά και πάλι από το Φαληράκι από κάποιον Πακιστανό που πουλούσε CD και διάφορα άλλα αγόρασα μια κάρτα κινητού τηλεφώνου με χρόνο ομιλίας 50 λεπτά την έβαλα στην συσκευή του κινητού τηλεφώνου που είχα αγοράσει στα κρατητήρια και τηλέφωνα κάποιες φορές μόνο στην Αλβανία και μίλησα με τους δικούς μου και τα παιδιά μου. Ζητώ συγγνώμη για την πράξη μου άλλο τίποτα δεν έχω να προσθέσω και υπογράφω.