Καταδίκη ιατρών για τα “τσιρότα”!

Ποινή φυλάκισης 5 ετών στους ιατρούς του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου κκ Ι. Κλιάφα και Β. Καραγιάννη και 3 ετών στους ιδιώτες ιατρούς κκ Ευστ. Μανούσο και Ν. Αϊβαλή επέβαλε χθες με 3ετή αναστολή το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων κρίνοντας τους ομοφώνως ένοχους κακουργηματικής κατάχρησης ιατρού με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου.
Το δικαστήριο επέβαλε και στους τέσσερις κατηγορούμενους και χρηματική ποινή 5.000 ευρώ ενώ τους έκρινε ομοφώνως αθώους για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια των Σταμάτη Oρφανού και Παναγιώτη – Xρυσοβαλάντη Σπανού καθώς, όπως ανακοινώθηκε από έδρας, δεν προκύπτει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της συνταγογράφησης του αναλγητικού επιθέματος Durogesic και του θανάτου των τελευταίων από τυχόν χρήση του.
Η υπόθεση επανεξετάστηκε μετά την υπ’ αρίθμ. 2379/2009 απόφαση του το Στ’ Τμήματος του Αρείου Πάγου που αναίρεσε μερικώς την υπ’ αρίθμ. 67/4.6.2007 απόφαση του ίδιου δικαστηρίου.
Με τη τελευταία απόφαση οι ίδιοι κατηγορούμενοι είχαν καταδικαστεί για το αδίκημα της κατάχρησης ιδιότητας ιατρού από αμέλεια (πλημμέλημα), με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Στον κ Κλιάφα είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης 2,5 ετών με 3ετή αναστολή και στους υπόλοιπους ποινή φυλάκισης 15 μηνών με 3ετή αναστολή.
Το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων έκρινε τον Ιούνιο του 2007 ότι οι 4 ιατροί συνταγογράφησαν το αναλγητικό φάρμακο “durogesic” για την αντιμετώπιση πόνων του στερητικού συνδρόμου σε ηρωινομανείς και συγκεκριμένα ότι κατά το έτος 2002 χορήγησαν σε τοξικομανείς, με βάση προσήκουσες ιατρικές συνταγές, το “durogesic”, όχι για υποκατάσταση της εξάρτησης τους όπως εσφαλμένα είχαν κατηγορηθεί, αλλά για την αντιμετώπιση των σωματικών τους πόνων.
Tο πρώτο δικαστήριο δεν δέχτηκε συγκεκριμένα ότι οι ιατροί συνταγογραφούσαν, το συγκεκριμένο σκεύασμα, που περιέχει τη ναρκωτική ουσία φαιντανύλη, σε τοξικομανείς με τη διάγνωση 304 (στερητικό σύνδρομο τοξικομανία) σε υπερδοσολογικό σχήμα κατά παράβαση της Y6γ/3911/2000 απόφασης της Yφυπουργού Yγείας που ορίζει ως μέγιστη ημερήσια δόση τα 300 μg/hr.
Είχε κρίνει συγκεκριμένα ότι οι ιατροί από αμέλεια προχώρησαν σε συνταγογράφηση του σκευάσματος και ότι εσφαλμένα έκριναν ότι ήταν κατάλληλο για την αντιμετώπιση των πόνων των ηρωινομανών αναλαμβάνοντας την περίθαλψή τους ελλείψει οργανωμένης κλινικής υποκατάστασης από τα ναρκωτικά του OKANA.
Χθες το ίδιο δικαστήριο, με διαφορετική σύνθεση, έκρινε ότι υφίστατο δόλος και όχι αμέλεια με αποτέλεσμα να καταδικάσει τους ιατρούς για κατάχρηση ιδιότητας σε βαθμό κακουργήματος.
Απηλλάγησαν εξάλλου από την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από αμέλεια των εξαρτημένων που φέρονται να έχασαν την ζωή τους από την χρήση του “durogesic”.
Το δικαστήριο δέχτηκε εκ νέου συγκεκριμένα ότι οι ως άνω ιατροί ουδέποτε συνταγογράφησαν ή διέθεσαν με οποιονδήποτε τρόπο το ναρκωτικό αναλγητικό σκεύασμα στους νεαρούς που έχασαν τη ζωή τους λόγω πνευμονικού οιδήματος.
Σημειώνεται δε ότι οι δικαστές του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων ευθυγραμμίστηκαν πλήρως με την πρόταση του Εισαγγελέα της έδρας κ Στ. Αθανασάκη.
Στην αγόρευση του ο συνήγορος πολιτικής αγωγής κ Μ. Βλάχος επέμεινε ότι υφίσταται αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της συνταγογράφησης του φαρμάκου και του θανάτου του Ορφανού καθώς όπως τόνισε ο θάνατος του τελευταίου προέκυψε μετά τη χρήση «τσιρότου» που του έδωσε εξαρτημένος ο οποίος το είχε λάβει μετά από συνταγογράφηση την προηγούμενη ημέρα του συμβάντος.
Ο έτερος συνήγορος πολιτικής αγωγής κ Λ. Παπαμιχαήλ υποστήριξε ότι οι κατηγορούμενοι μπορούσαν να είχαν προβλέψει ότι θα οδηγούνταν στο θάνατο εξαρτημένοι, ότι γνώριζαν ότι οι εξαρτημένοι έκαναν καπνιστή χρήση του φαρμάκου και ότι το φάρμακο είναι εθιστικό και έχει αποτελέσματα 100 φορές ισχυρότερα από αυτά της ηρωίνης χωρίς να ενδείκνυται για την υποκατάσταση αυτής και για τη θεραπεία ευρισκόμενων σε στερητικό σύνδρομο.
Τόνισε δε ότι έγινε αλόγιστη και υπέρμετρη συνταγογράφηση του φαρμάκου μόνο στη Ρόδο.
Από την άλλη η συνήγορος υπεράσπισης κ Γ. Κακούρου έκανε λόγο για αφάνταστη ταλαιπωρία και διασυρμό των ιατρών λόγω υπερβάλλοντος ζήλου του Αρείου Πάγου που αναίρεσε απόφαση για πρώτη φορά στα δικαστικά χρονικά ενώ είχε ασκηθεί το ένδικο μέσο της έφεσης. Μίλησε για βάναυση καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των κατηγορούμενων τονίζοντας παραπέρα ότι η όλη υπόθεση «έχει τραβηχτεί από τα μαλλιά» προκειμένου να βρεθούν εκ νέου κατηγορούμενοι για ανθρωποκτονία από αμέλεια.
Χαράκτηρισε επιπλέον τους ιατρούς εξιλαστήρια θύματα της πολιτείας που δεν φρόντισε παρά τις κραυγές αγωνίας τους και τα αιτήματα τους για την παροχή βοήθειας στους εξαρτημένους την περίοδο 1997 -2003. Επεσήμανε επιπλέον ότι υπήρξε κακή, ανεύθυνη και κατευθυνόμενη πληροφόρηση για το φάρμακο το οποίο αβασάνιστα είχε θεωρηθεί ότι ενδείκνυται μόνο για τη θεραπεία πόνων καρκινοπαθών ενώ επιτέθηκε κατά των επιθεωρητών του Υπουργείου Υγείας και των διαλαμβανομένων σε σχετικό με την υπόθεση πόρισμα τους.
Ο έτερος συνήγορος υπεράσπισης κ Μ. Κουτσούκος ξεκίνησε την αγόρευση του κάνοντας λόγο για σκοπιμότητες που οδήγησαν εκ νέου τους ιατρούς στο εδώλιο του κατηγορουμένου αφήνοντας αιχμές κατά δύο τηλεοπτικών εκπομπών της Αθήνας που έχουν μετατραπεί σε ακροατήρια δικαστηρίων.
Ο κ Κουτσούκος έκανε λόγο για εγκληματικά δικονομικά σφάλματα από την προδικασία μέχρι και τη σύνταξη του κατηγορητηρίου σε βάρος των ιατρών μιλώντας παραπέρα για «κραυγές» που αλλάζουν την πορεία δικών.
Αφησε αιχμές κατά των γονέων δύο εξαρτημένων ατόμων που φέρονταν να έχασαν τη ζωή τους από τη χρήση του φαρμάκου επισημαίνοντας ότι επιδιώκουν οικονομικό όφελος ενώ τόνισε ότι ο αριθμός των “τσιρότων” που αναφέρεται στο κατηγορητήριο είναι πλασματικός.
Επεσήμανε με επίκληση σχετικών βεβαιώσεων ότι το φάρμακο χορηγείται σε κάθε περίπτωση οξέων πόνων ενώ διέψευσε ότι γινόταν καπνιστή χρήση του και με επίκληση συγκεκριμένων στοιχείων τόνισε ότι η δραστική ουσία του όταν καίγεται καταστρέφεται. Αρνήθηκε επιπλέον κατηγορηματικά ότι υπήρξε υπερσυνταγράφηση τονίζοντας ότι διατέθηκαν 400 κουτιά του φαρμάκου σε 80 τοξικομανείς σε ένα χρόνο για την αντιμετώπιση των στερητικών τους συνδρόμων.
Τόνισε παραπέρα ότι το φάρμακο όπως προκύπτει από επίσημα στοιχεία είναι ισχυρό οποιοειδές αναλγητικό και όχι οπιούχο ενώ δεν θεωρείται υποκατάστατο αφού δρα σε διαφορετικό υποδοχέα του εγκεφάλου από εκείνον στον οποίο κατευθύνονται τα ναρκωτικά και τα υποκατάστατα.