Και όμως κινείται

Τον στρίμωξαν τον Γαλιλαίο αλλά αυτός επέμενε ακόμα και μπροστά στον κίνδυνο της καρατόμησης, στο ότι και «όμως κινείται».
Στεκόμαστε ένα βήμα μπροστά από τη λαιμητόμο για πολλούς λόγους και αναρίθμητες αιτίες.
Το «δέον γενέσθαι» έχει πιο μεγάλη σημασία από την παρελθοντολογία και την εν θερμώ αναζήτηση ευθυνών.
Είναι στρουθοκαμηλισμός να «παίζουμε τις κουμπάρες» να αναρωτιόμαστε δήθεν και να αφήνουμε να ουρλιάζουν και να γίνονται τιμητές αυτοί που μέχρι χθες ήταν υπέρμαχοι υποστηρικτές και ευνοούμενοι του συστήματος διακυβέρνησης και διαφθοράς.
Από τους επώνυμους «ο αναμάρτητος, πρώτος τον λίθον βαλέτω» και από τους κατ´ επάγγελμα διαμορφωτές της κοινής γνώμης και διάσημους «τηλεπαραθυράκηδες» λίγη αυτογνωσία και αναψηλάφηση του παρελθόντος τους θα ήταν αυτό που θα τους ζητούσαν τουλάχιστον οι φίλοι τους για να περισώσουν ψήγματα υπόληψης και σεβασμού.
Δεν είμαι οπαδός της «συλλογικής χιτλερικής ευθύνης» αρνούμαι να καταδικάσω συλλήβδην την πολιτική και τους πολιτικούς, αρνούμαι να δεχτώ ότι «μαζί με ξερά καίγονται και χλωρά».
Η χώρα διαθέτει πολιτικό προσωπικό που μπορεί να απεμπλακεί από τις νοσηρές στρεβλώσεις και αν ο λαός κατανοήσει πως το συλλογικό συμφέρον είναι ο υπέρτατος στόχος και όχι το προσωπικό βόλεμα.
Η Κυβέρνηση και ο Πρόεδρος δείχνουν καλή πρόθεση, είναι όμως εμφανή και επικίνδυνα τα σημάδια της έλλειψης ξεκάθαρων ομογενοποιημένων πολιτικών στοχεύσεων και ενοποιημένης – συγκροτημένης πολιτικής δράσης.
Ούτε η «τιμαροποίηση, ούτε η δημιουργία φέουδων» αλλά ούτε και η «μεσσιανική» αντίληψη άσκησης εξουσίας είναι οι αναγκαίες και ορθές επιλογές.
Οι στόχοι και τα εργαλεία υλοποίησης τους πρέπει να βρίσκονται σε πλήρη αντιστοίχηση.
Με «καλαμίδι δεν οργώνεις χωράφι». Η χώρα έχει τεράστιες δυνατότητες. Δεν πρέπει να διαφεύγει από κανένα, ότι με βάση τους διεθνείς δείκτες βρισκόμαστε μέσα στον κατάλογο των 30 πιο πλούσιων χωρών του κόσμου.
Οι συνθήκες κρίσης στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο είναι μια ευκαιρία επανακαθορισμού της θέσης της χώρας στο Παγκόσμιο σκηνικό.
– Έχουμε χρέος να κάνουμε σοβαρές και μακροπρόθεσμες επιλογές αναπτυξιακών στόχων.
– Έχουμε χρέος να αναδιαρθρώσουμε την παραγωγική μας θέση.
-Έχουμε χρέος να δώσουμε τη σωστή διάσταση στον όρο της ανταγωνιστικότητας (ανταγωνιστικότητα δε σημαίνει πείνα του εργαζόμενου).
– Έχουμε χρέος να προστατεύσουμε τους οικονομικά αδύναμους.
– Έχουμε χρέος να βγούμε από τη γωνία, να πάψουμε να είμαστε το πρόβλημα και να γίνουμε συντελεστές της λύσης του προβλήματος.
– Έχουμε χρέος να επαναφέρουμε την αισιοδοξία και να δώσουμε ελπίδα και προοπτική και στο λαό και στη χώρα.
Οι κρίσεις και το ΧΑΟΣ είναι το υπόβαθρο της Δημιουργίας, της Υπέρβασης του Νέου και παρά τις αντιξοότητες μπορούμε και να πούμε «και όμως, κάτι μπορεί να κινηθεί».
Ρόδος 17/05/2010
Με Εκτίμηση
Παρασκευάς Γιάννης