Το “φάγωμα” του Βαγγέλη Κατσιδώνη, του τελευταίου Δωδεκανήσιου διαιτητή, είναι πλέον γεγονός. Η διαγραφή του από τον πίνακα των διαιτητών της Σούπερ Λιγκ, δε σήμαινε ότι περίμενε κάτι περισσότερο. Το μήνυμα από την νέα ΚΕΔ/ΕΠΟ, δόθηκε και η πιθανή τοποθέτηση του στον πίνακα της Β’ εθνικής, η οποία δεν έγινε, απλά δεν θα εξυπηρετούσε καμία κατάσταση, αφού είχε πάρει την απόφασή του να “κρεμάσει” τη σφυρίχτρα, ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων, που ανακοίνωσε χθες η επιτροπή.
Τα συμφέροντα του συνδέσμου της Θεσσαλονίκης εξυπηρετήθηκαν στο μέγιστο βαθμό, από την υποτονική στάση την οποία έδειξε ο σύνδεσμος, ανεξάρτητα αν υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις.
Η Δωδεκάνησος, η δωδεκανησιακή διαιτησία, δεν μπορεί να υπερηφανεύεται πλέον για τίποτα. Διαιτητικές προσωπικότητες, όπως των Γιάννη Τριανταφύλλου και Παντελή Αργυρίου, δεν έχουν πλέον καμία συνέχεια.
Το πνεύμα τους μέσα στο σύνδεσμο δεν υπάρχει πια. Πάει, χάθηκε, καθώς δεν υπάρχει πλέον κάτι που να τους θυμίζει. Νέα ήθη νέα έθιμα, ξένα προς εμάς, μπήκαν σε προτεραιότητα. Η εργατικότητα, η αφοσίωση, οι θυσίες και άλλα πολλά χαρακτηριστικά τους στοιχεία, εξανεμίστηκαν. Αντίθετα νέα δεδομένα βγήκαν στην επιφάνεια. Οπως, «δεν ακολουθώ το πρόγραμμα λειτουργίας του συνδέσμου, αγνοώντας τους Κανόνες και τα πρόσωπα που τον επέβαλαν, δεν παρουσιάζομαι στις ενημερωτικές συναντήσεις, δεν αναλαμβάνω ορισμούς σε τοπικό επίπεδο και άλλες πολλές συνήθειες οι οποίες προκαλούν, όμως στηρίζονται σε πρόσωπα τα οποία είμαι αρεστός για τους δικούς μου και περισσότερο τους δικούς τους λόγους».
Δεν κάνουμε καμία προσπάθεια για να μυθοποιήσουμε κανένα, ούτε να επικρίνουμε κάποιον. Απλά τονίζουμε τους τρόπους με τους οποίους λειτουργεί η διαιτησία και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί.
Δεν είναι μόνο το θέμα του Κατσιδώνη, το οποίο δηλώνει διαιτητικά ότι δεν υπάρχουμε. Γιατί αν ισχυριστεί κάποιος το αντίθετο, τότε μάλλον δεν έχει καταλάβει σε ποιο κόσμο ζει. Το Σιδηρόπουλο τον ήθελαν σε πρώτη φάση οι Θεσσαλονικείς της πρώην και νυν ΚΕΔ και σε δεύτερη οι “ερυθρόλευκες” αποχρώσεις, γνωστών, αγνώστων. Τι το καινούργιο; Τίποτα απολύτως. Απλά δεν υπάρχει κανένας δισταγμός και αυτό είναι το θέμα το οποίο ανησυχεί. Τα ίδια ισχύουν και στην περίπτωση του Νίκου Φεσσάρα. Το πρώτο θύμα δηλαδή του Σιδηρόπουλου. Υποψήφιος διαιτητής στη Β’, ωστόσο σύμφωνα με τα χθεσινά αποτελέσματα, έμεινε για μία ακόμη φορά εκτός.
Εκτός του πίνακα της κατηγορίας έμειναν ο Ηλίας Ασημακόπουλος και ο Σταμάτης Αντωνάς. Δεν είχαν το δικαίωμα για το λόγο ότι δεν είχαν οριστεί σε περισσότερα από επτά παιχνίδια, σύμφωνα με τον Κανονισμό.
Με βάση τα στοιχεία τα οποία παραθέτουμε, κάντε τους υπολογισμούς σας και αξιολογήσετε μετά από πόσα χρόνια θα δούμε Δωδεκανήσιο διαιτητή, στη Σούπερ Λιγκ.
Το θέμα σε αυτή την περίπτωση, είναι καθαρά πρόβλημα του συνδέσμου, το οποίο μεταφέρεται στο νέο τοπικό όργανο. Σε ποιους θα πρέπει να καταλογιστούν ευθύνες; Αυτοί που πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους θα έπρεπε να την έχουν ξεκινήσει ήδη.
Με άλλα λόγια καμία υποδομή, καμία σθεναρή αντίσταση και περισσότερο από όλα, έλλειψη προγραμματισμού βασισμένες σε εφήμερες πολιτικές, βασισμένες σε σκοπιμότητες.
