Νόμιμες οι διαδικασίες για την αύξηση των τελών

Υπεραμύνεται της νομιμότητας των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν για την αναπροσαρμογή των τελών καθαριότητας και ηλεκτροφωτισμού του δήμου Λινδίων με έγγραφο που απέστειλε χθες στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου ο δήμαρχος κ. Μ. Παλλάς απαντώντας στις αιτιάσεις 9 κατοίκων του δήμου που προσέφυγαν αρμοδίως ζητώντας την ακύρωση της σχετικής απόφασης του δημοτικού συμβουλίου.
Στο έγγραφο του κ Παλλά αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:
«… η με αριθμό 146/2009 απόφαση για την αναπροσαρμογή των τελών ύδρευσης – αποχέτευσης – κοινοχρήστων χώρων και τελών καθαριότητας και ηλεκτροφωτισμού του Δήμου, ελήφθη μετά από εισήγηση της Οικονομικής Υπηρεσίας του Δήμου σε μια προσπάθεια «ούτως ώστε αυτά να τηρούν το μέτρο της ανταποδοτικότητας εσόδων – εξόδων, αλλά ταυτόχρονα να γίνεται και μια σαφής προσπάθεια εξορθολογισμού στην επιβολή των τελών με τη διατήρηση της ευνοϊκότερης μεταχείρισης των οικονομικά ασθενέστερων ομάδων του πληθυσμού (άποροι – πολύτεκνοι – τρίτεκνοι – χαμηλοσυνταξιούχοι). Για το λόγο αυτό υπάρχει σαφής διαχωρισμός και πρόβλεψη για τις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις». Ενδεικτικά σας αναφέρουμε ότι κατά τα έτη 2007 και 2008 το ύψος των εσόδων από τέλος καθαριότητας και ηλεκτροφωτισμού δεν ήταν ανάλογο του κόστους παροχής της αντίστοιχης υπηρεσίας. Πιο συγκεκριμένα κατά το έτος 2007 τα έξοδα από το τέλος καθαριότητας και φωτισμού ανέρχονταν στο ποσό των 813.628,59 Ευρώ και τα έσοδα 659.743,95 Ευρώ ενώ για το έτος 2008 τα έξοδα ανέρχονταν στο ποσό των 1.480.167,03 Ευρώ και τα έσοδα στο ποσό των 562.895,47 Ευρώ.
Τέλος, σας επισημαίνουμε ότι η τελευταία αναπροσαρμογή των τελών του Δήμου έγινε το έτος 2004 με εφαρμογή από 01-01-2005, που σημαίνει ότι τα πέντε (5) τελευταία χρόνια δεν υπήρξε καμία αύξηση στα τέλη ύδρευσης – αποχέτευσης – κοινοχρήστων χώρων και τελών καθαριότητας και ηλεκτροφωτισμού του Δήμου, καθότι τα τέλη παρέμειναν αμετάβλητα καθ’ όλη τη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας (από 01/01/2005 έως και 31/12/2009), επομένως οι ισχυρισμοί των προσφευγόντων περί ακαταλληλότητας του επίδικου μέτρου, έλλειψη αναγκαιότητας του επίδικου μέτρου και παράβασης της αρχής της ισότητας πρέπει να απορριφθούν ως αόριστοι, νομικά και ουσιαστικά αβάσιμοι και αναληθείς».