«Στραβά που τα φέρνει καμιά φορά η ζωή. Προσπαθείς, ταλαιπωρείσαι, σχεδιάζεις με προσοχή και φροντίδα, ανοίγεις λάκκους για τους άλλους και εντελώς ξαφνικά εκεί που δεν το περιμένεις σκουντουφλάς και βρίσκεσαι εσύ ο ίδιος στους λάκκους που προόριζες για τους καλούς σου φίλους”.
Αυτό τονίζει εισαγωγικά σε ένα άκρως επίκαιρο άρθρο που δημοσιοποίησε χθες ο πρώην Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ Γιάννης Παρασκευάς, καυτηριάζοντας τους “λεονταρισμούς” του Νομάρχη Δωδεκανήσου κ Γιάννη Μαχαιρίδη μετά την έκδοση της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου με την οποία κρίθηκε παράνομη η μεταγραφή υπέρ της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου 8 ακινήτων ιδιοκτησίας του Ελληνικού Δημοσίου.
Ο πρώην Βουλευτής, με το λακωνικό άρθρο του, έρχεται να υπενθυμίσει ότι ο Νομάρχης Δωδεκανήσου κ Γιάννης Μαχαιρίδης, που εμφανίζεται σήμερα υπέρμαχος της ιδέας να αφαιρεθεί η αρμοδιότητα της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στα Δωδεκάνησα από το Ελληνικό Δημόσιο, με αιχμή του δόρατος το ακίνητο που στέγαζε την 95 ΑΔΤΕ, ήταν εκείνος που ενεργώντας στο παρελθόν ως κρατικός αξιωματούχος – Περιφερειακός Διευθυντής, εμπόδισε, ασκώντας προσφυγή υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, την ομαλή μετάβαση της κυριότητας των 8 επίδικων ακινήτων στη Nομαρχιακή Aυτοδιοίκηση Δωδεκανήσου!!!
Υπενθυμίζουμε συγκεκριμένα ότι επί Νομαρχίας του κ. Γ. Παρασκευά μεταγράφηκαν στο κτηματολόγιο υπέρ της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης 8 ακίνητα του δημοσίου.
Εν πάση περιπτώσει στο άρθρο του κ Γιάννη Παρασκευά που τιτλοφορείται «ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΕΡΝΑ… ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΙΝΕΙ» αναφέρονται τα εξής:
«Στραβά που τα φέρνει καμιά φορά η ζωή. Προσπαθείς ταλαιπωρείσαι, σχεδιάζεις με προσοχή και φροντίδα, ανοίγεις λάκκους για τους άλλους και εντελώς ξαφνικά εκεί που δεν το περιμένεις σκουντουφλάς και βρίσκεσαι εσύ ο ίδιος στους λάκκους που προόριζες για τους καλούς σου φίλους.
Με ποια καλπάζουσα φαντασία μπορεί άραγες να δει κάποιος τι σχεδιάζει το μέλλον χωρίς εμάς και για μας, λιγάκι δύσκολο όταν σε τυφλώνει η αγωνία και το πάθος της προσωπικής επιβίωσης, ανθρώπινα τα λάθη, ανθρώπινα τα πάθη.
Και μέχρι εδώ καλά, όπως στρώνεις κοιμάσαι κάπως έτσι το λένε στο χωριό μου, χαλά η συνταγή όμως όταν αντί ο ίδιος να πληρώνεις τις αμαρτίες σου «και τας εκ του πονηρού διαβολάς» τρώνε τη φόλα κάποιοι άλλοι άσχετοι και αμέτοχοι και στους σχεδιασμούς και στις στοχεύσεις και ακόμα πιο τραγικό όταν το κόστος των αμαρτιών σου το φορτώνεται το Κοινωνικό σύνολο.
Συνεπής όμως με τις αρχές και τα θέλω σου διαρρηγνύεις τα ιμάτια σου, στρέφεσαι εναντίον δικαίων και αδίκων και με περισσό θράσος και σθένος επιρρίπτεις ευθύνες δεξιά και αριστερά, αποφεύγοντας τεχνηέντως το κέντρο από φόβο και σκοπιμότητα μη τυχόν και τρακάρεις το λατρευτό εαυτούλη σου.
Η ανάληψη ευθύνης φαντάζει λιγάκι βαριά για ώμους που κουβαλούν πάντα τη γλυκιά αίσθηση της ικανοποίησης όταν αφημένος στο ρέμα παρασύρεσαι χωρίς κόπο, γιατί πάντα κάποιος βρισκόταν να σε σπρώχνει και φτάνεις σε απάνεμο λιμάνι, γεμάτος με την αίσθηση του νικητή και τροπαιούχου και αφήνεις το βλέμμα να πλανιέται χαζεύοντας τους από κάτω και μέσα σου να λες «δοξάστε με».
Κάποια στιγμή την αχλύ της δόξας την παρασύρει ο άνεμος της αλήθειας και τότε «ο Βασιλιάς γυμνός» εμφανίζεται και οι υπήκοοι «αποστρέφουν το πρόσωπο».
Καταντά κουραστική η επανάληψη της ρήσης ότι οι πολιτικές αντιθέσεις δεν λύνονται μέσα στα Δικαστήρια και όσοι προσπαθούν άλλους να δικάσουν οι ίδιοι στο τέλος καταδικάζονται.
Στα ίδια αλώνια τώρα, στους χώρους της «τυφλής Θέμιδος» κάποιοι θα πρέπει να παλέψουν και να ανασκευάσουν τα «κακώς ρηθέντα» για να μείνει ο Δημόσιος πλούτος σε αυτούς που τους ανήκει, στο Δωδεκανησιακό Λαό».
