Με το υπ’ αρίθμ. 204/2010 βούλευμα του Ζ’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου που εκδόθηκε την 3η Φεβρουαρίου 2010, θεωρήθηκε την 22α Μαρτίου 2010 και απεστάλη για τα περαιτέρω στην Εισαγγελία Εφετών Δωδεκανήσου απερρίφθη η αίτηση του καταζητούμενου πλέον πρώην προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας Αιολικό Πάρκο ΑΕ κ. Μ. Χατζησάββα, για την αναίρεση του βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Δωδεκανήσου με το οποίο παραπέμφθηκε σε δίκη κατηγορούμενος για απιστία κατ’ εξακολούθηση με περιουσιακή ζημία που υπερβαίνει τα 15.000 ευρώ τελεσθείσα από την 10η Σεπτεμβρίου 2004 μέχρι την 20η Δεκεμβρίου 2004.
Το ανώτατο ακυρωτικό αποφαίνεται αμετακλήτως συγκεκριμένα για την παραπομπή του κ Χατζησάββα σε δίκη για ζημία ύψους μισού εκατομμυρίου ευρώ που φέρεται να προκάλεσε σε βάρος της Γερμανικής εταιρείας ΑΒΒ ενώ εκκρεμούν στο στάδιο της κυρίας ανάκρισης κι άλλες μηνύσεις για υπεξαιρέσεις ύψους 2,7 εκατ. ευρώ.
Εν πάση περιπτώσει στο βούλευμα αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:
Το έτος 1996 με το υπ’ αριθμ. 3960/21.6.1996 συμβόλαιο του Συμβολαιογράφου Αθηνών Ιωάννη Τζήμα, που καταχωρήθηκε στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιρειών με αριθμό 36580/80/Β/96/39, και δημοσιεύθηκε στο υπ’ αριθ. 7493/14.11.1996 ΦΕΚ, ιδρύθηκε η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «ΑΙΟΛΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΡΟΔΟΥ Α.Ε.» και με τον διακριτικό τίτλο «ΑΙΟΛΟΣ Α.Ε.» με έδρα τον Αγιο Ισίδωρο του Δήμου Ατταβύρου Ρόδου. Κύριος σκοπός της εταιρείας, σύμφωνα με το άρθρο 3 του καταστατικού της, ήταν η ίδρυση, κατασκευή και εκμετάλλευση του Αιολικού Πάρκου στη θέση Πιθανίτη της κοινότητας Αγίου Ισιδώρου Ρόδου, καθώς και η παραγωγή, εκμετάλλευση και πώληση της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας. Κατά το άρθρο 19 του καταστατικού της η εταιρεία διοικείται από διοικητικό συμβούλιο που αποτελείται από τρία έως επτά μέλη, τα οποία εκλέγει η γενική συνέλευση των μετόχων για χρόνο πέντε ετών. Περαιτέρω, με το από 3.12.2003 προσύμφωνο πώλησης μετοχών η γερμανικού δικαίου εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία “ABB Unterstürtzungseinrichtung GmbH”, η οποία ήταν η κυριότερη μέτοχος της «ΑΙΟΛΟΣ Α.Ε.» υποσχέθηκε στην ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «ΕΝΕΡΓΕΙΑ – ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ» και το διακριτικό τίτλο «ΕΝΕΛΟΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ» να της πωλήσει τις μετοχές της έως την 30.5.2004 και ανέλαβε την υποχρέωση να συγκαλέσει γενική συνέλευση για την εκλογή νέου τετραμελούς διοικητικού συμβουλίου, ένα από τα μέλη των οποίων θα διοριζόταν από τη δεύτερη των ανωτέρω εταιρειών. Προς εφαρμογή των παραπάνω την 22.12.2003 συγκλήθηκε έκτακτη γενική συνέλευση των μετόχων, η οποία αποφάσισε ότι το διοικητικό συμβούλιο της «ΑΙΟΛΟΣ Α.Ε.», θα είναι τετραμελές με θητεία έως την 30.6.2005 ενώ με το με ίδια ημερομηνία πρακτικό του τετραμελούς πλέον διοικητικού συμβουλίου αυτό συγκροτήθηκε σε σώμα αποτελούμενο από τους Εμμανουήλ Χατζησάββα, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο (τον κατηγορούμενο), Νικόλαο Παρίση αντιπρόεδρο, Σμέλχερ Βέρνερ και Ρούντολφ Τσίμερμαν, μέλη (ΦΕΚ 2343/19.3.2004). Ο Νικόλαος Παρίσης διορίστηκε από την εταιρεία «ΕΝΕΛΟΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ» κατ’ εφαρμογή του προαναφερθέντος δικαιώματός της. Επίσης ορίστηκε ότι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του διοικητικού συμβουλίου, εκπροσωπεί την εταιρεία και τη δεσμεύει με μόνη την υπογραφή του για υποχρεώσεις κατώτερες του ποσού των 30.000 ευρώ, ενώ για την ανάληψη μεγαλύτερων υποχρεώσεων απαιτείτο η συνυπογραφή του αντιπροέδρου, του διοικητικού συμβουλίου. Επειδή όμως τελικά δεν επιτεύχθηκε η σύναψη σύμβασης πώλησης των μετοχών της πρώτης στη δεύτερη των παραπάνω εταιρειών, ο υποδειχθείς από τη τελευταία αντιπρόεδρος, Νικόλαος Παρίσης, του διοικητικού συμβουλίου παραιτήθηκε σιωπηρά σε απροσδιόριστο ακριβώς χρόνο, αλλά σε κάθε περίπτωση πριν από τον μήνα Νοέμβριο του έτους 2004, απέχοντας από την άσκηση των καθηκόντων του. Υπό την ιδιότητά του αυτή αλλά και ατομικώς ενεργώντας ο Εμμ. Χατζησάββας εξέδωσε, το χρονικό διάστημα από 10-9-2004 έως 20-12-2004, τις πιο κάτω αναφερόμενες επιταγές, χωρίς να υπάρχει καμία οφειλή της εν λόγω εταιρείας από την δραστηριότητά της, στα πρόσωπα τα οποία κατέστησαν κομιστές των εν λόγω επιταγών, δεδομένου μάλιστα ότι στις περισσότερες από αυτές, ήταν ο ίδιος ο εις διαταγή κομιστής. Οι επιταγές αυτές ήταν οι ακόλουθες:
1) η υπ’ αριθμ. 40043582-9 επιταγή εκδοθείσα την 10-9-2004 για ποσό 50.000 ευρώ πληρωτέα από την Τράπεζα EFG Eurobank – Ergasias σε διαταγή του ιδίου,
2) η υπ’ αριθμ. 3151091-4 επιταγή εκδοθείσα την 30-9-2004 για ποσό 20.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
3) η υπ’ αριθμ. 3151071-0 επιταγή εκδοθείσα την 30-9-2004 για ποσό 20.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
4) η υπ’ αριθμ. 3151092-2 επιταγή εκδοθείσα την 30-9-2004 για ποσό 20.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
5) η υπ’ αριθμ. 3110569-6 επιταγή εκδοθείσα την 28-10-2004 για ποσό 20.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
6) η υπ΄αριθμ. 3110522-6 επιταγή εκδοθείσα την 30-10-2004 για ποσό 22500 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
7) υπ’ αριθμ. 3151105-8 επιταγή εκδοθείσα την 25-11-2004 για ποσό 30.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
8) η υπ’ αριθμ. 3276623-8 επιταγή εκδοθείσα την 25-11-2004 για ποσό 25.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
9) η υπ’ αριθμ. 3236231-5 επιταγή εκδοθείσα την 30-11-2004 για ποσό 15.300 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
10) η υπ’ αριθμ. 40043594-2 επιταγή εκδοθείσα την 9-12-2004 για ποσό 50.000 ευρώ, πληρωτέα από την Τράπεζα EFG Eurobank – Ergasias σε διαταγή του Νικολάου Βαλκανά.
11) η υπ’ αριθμ. 3236232-3 επιταγή εκδοθείσα την 5-12-2004 για ποσό 19.800 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
12) η υπ’ αριθμ. 3151095-7 επιταγή εκδοθείσα την 5-12-2004 για ποσό 25.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή Νικολάου Βαλκανά.
13) η υπ’ αριθμ. 3151096-5 επιταγή εκδοθείσα την 10-12-2004 για ποσό 20.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή Νικολάου Βαλκανά.
14) η υπ’ αριθμ. 3236233-1επιταγή εκδοθείσα την 10-12-2004 για ποσό 20.200 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
15) η υπ΄αριθμ. 3151107-4 επιταγή εκδοθείσα την 10-12-2004 για ποσό 25.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
16) η υπ’ αριθμ. 3151097-3 επιταγή εκδοθείσα την 15-12-2004 για ποσό 20.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή Νικολάου Βαλκανά,
17) η υπ’ αριθμ 3236242-1 επιταγή εκδοθείσα την 15-12-2004 για ποσό 25.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
18) η υπ’ αριθμ. 3236235-8 επιταγή εκδοθείσα την 15-12-2004 για ποσό 15.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
19) η υπ΄αριθμ. 3236245-5 επιταγή εκδοθείσα την 20-12-2004 για ποσό 20.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου.
20) η υπ’ αριθμ. 3236243-9 επιταγή εκδοθείσα την 20-12-2004 για ποσό 20.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου και
21) η υπ’ αριθμ. 3236244-7 επιταγή εκδοθείσα ποσό 15.000 ευρώ πληρωτέα από την Εγνατία Τράπεζα σε διαταγή του ιδίου. Περί τις αρχές Ιανουαρίου του 2005, η εταιρεία «ΑΙΟΛΟΣ Α.Ε.», έγινε δέκτης παραπόνων από λήπτες και κομιστές των παραπάνω επιταγών, επειδή τις εμφάνισαν στις πληρώτριες τράπεζες και δεν πληρώθηκαν ελλείψει διαθεσίμων κεφαλαίων.
Κατόπιν αυτών την 28-1-2005 ο RUDOLF ZEVIMERMANN του KARL, δικηγόρος, κάτοικος NEULUSSHE της Γερμανίας και η εταιρεία με την επωνυμία «ABB Unterstürzungseinrichtung GmbH» με έδρα το Μανχάιμ της Γερμανίας, νόμιμα εκπροσωπούμενη, κατέθεσαν έγκληση και ασκήθηκε η προαναφερόμενη ποινική δίωξη. Για όλες τις επιταγές εκδόθηκαν διαταγές πληρωμής. Η έκδοση της πρώτης, της έβδομης και της δέκατης από τις πιο πάνω επιταγές, που ως ποσά είχαν αντίστοιχα 50.000 ευρώ, 30.000 ευρώ και 50.000 ευρώ, έγινε, κατά τα ανωτέρω, κατά παράβαση της από 22.12.2003 απόφασης της έκτακτης γενικής συνέλευσης των μετόχων, αφού δεν έφεραν και την απαιτούμενη υπογραφή του Νικολάου Παρίση, και για τον λόγο αυτό οι εκδοθείσες διαταγές πληρωμής, μετά από ανακοπές της εταιρείας «ΑΙΟΛΟΣ», ακυρώθηκαν με αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου. Περαιτέρω, και όσον αφορά τις επιταγές που εξέδωσε ο κατηγορούμενος, σε διαταγή του, αποδείχθηκε ότι με βάση το άρθρο 20 παρ. 3 του καταστατικού της εταιρείας «ΑΙΟΛΟΣ Α.Ε.» το διοικητικό συμβούλιο είχε το δικαίωμα να αναθέτει την άσκηση όλων των εξουσιών και αρμοδιοτήτων του (πλην αυτών που απαιτούσαν συλλογική ενέργεια), καθώς και την εκπροσώπηση της εταιρείας σε ένα ή περισσότερα πρόσωπα, μέλη του ή όχι, καθορίζοντας συγχρόνως και την έκταση αναθέσεως αυτής, με τον πρόσθετο όρο, ότι οι αρμοδιότητες αυτές του διοικητικού συμβουλίου τελούν υπό την επιφύλαξη των άρθρων 10 και 23 του ν. 2190/1920, σύμφωνα δε με την παρ. 3 του άρθρου 26 του αυτού καταστατικού, δάνεια της εταιρείας προς μέλη του διοικητικού συμβουλίου, καθώς και η παροχή πιστώσεων προς αυτούς καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή παροχή εγγυήσεων υπέρ αυτών προς τρίτους απαγορευόταν απολύτως και ήταν άκυρα, ενώ για οποιαδήποτε άλλη σύμβαση μεταξύ της εταιρείας και των προσώπων αυτών, χρειάζονταν απαραίτητα προηγούμενη ειδική άδεια της γενικής συνέλευσης.
Ενόψει αυτών οι προαναφερθείσες επιταγές, δεν δέσμευαν την εταιρεία «ΑΙΟΛΟΣ Α.Ε.», για τον λόγο ότι η αξιογραφική ενοχή που γεννήθηκε με την υπογραφή και οπισθογράφησή τους, περιείχε τα στοιχεία της απαγορευμένης αυτοσύμβασης, αφού δικαιούχος της απαίτησης από τις επιταγές ήταν ο κατηγορούμενος Εμμ. Χατζησάββας, ο οποίος με την ιδιότητα του νομίμου εκπροσώπου της εταιρείας υπέγραψε και στην θέση του εκδότη, θέτοντας την εταιρική σφραγίδα. Εφόσον δε η έκδοση ή οπισθογράφηση των επιταγών με αυτοσύμβαση δεν είχε επιτραπεί από την εταιρεία «ΑΙΟΛΟΣ Α.Ε.», στον ως άνω πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου, ήταν ανίσχυρες για την εταιρεία και δεν τη δέσμευε ως αντίθετη στα συμφέροντά της και εκτός των ορίων των τρεχουσών συναλλαγών και των πελατών της, αφού με την έκδοση των ανωτέρω επιταγών δεν εκπληρώθηκαν κάποιες υποχρεώσεις της προς τον νόμιμο εκπρόσωπό της ή κάποιον πελάτη της. Σε κάθε περίπτωση δεν είχε χορηγηθεί η απαιτούμενη ειδική άδεια από τη γενική συνέλευση για την οπισθογράφηση επιταγής εκδόσεως της εταιρείας προς τον ίδιο τον πρόεδρό της, κατά τις προαναφερθείσες διατάξεις του καταστατικού. Κατόπιν τούτων οι εν λόγω επιταγές ήταν ανίσχυρες και ακυρώθηκαν οι διαταγές πληρωμής που εκδόθηκαν για αυτές, από το ίδιο ως άνω δικαστήριο, (το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου), μετά από ανακοπές της εταιρείας «ΑΙΟΛΟΣ Α.Ε.». Οσον αφορά την δωδέκατη, την δέκατη Τρίτη και την δέκατη έκτη από τις πιο πάνω επιταγές που εξέδωσε ο κατηγορούμενος σε διαταγή του Νικ. Βαλκανά, προκύπτει από τις μαρτυρικές καταθέσεις ότι καμία πραγματική συναλλαγή δεν είχε πραγματοποιηθεί μεταξύ της εταιρείας και του Ν. Βαλκανά, και ως εκ τούτου και οι επιταγές ήταν ανίσχυρες και δεν δέσμευαν την εταιρεία, και για τον λόγο αυτό ακυρώθηκαν από το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου, οι διαταγές πληρωμής που είχαν εκδοθεί.
