Διακατεχόμενο καθαρά και μόνο από συντεχνιακή αντίληψη το ΤΕΕ (και ας υποστηρίζει το αντίθετο), με ανακοίνωση που εξέδωσε και την οποίαν κανείς δεν κρίνει σκόπιμο να υπογράψει, υπεισέρχεται στο έργο της Δικαιοσύνης με αφορμή τις ποινικές διώξεις που ασκήθηκαν για τον υποσταθμό της ΔΕΗ.
Είναι προφανές ότι αν επρόκειτο για άλλους πολίτες και όχι για μέλη της… πέρα θα έβρεχε για το ΤΕΕ.
Από το ΤΕΕ – Τμήμα Δωδ/νήσου εκδόθηκε χθες η ακόλουθη ανακοίνωση:
Λυπούμαστε αλλά για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται η Ελληνική πραγματικότητα.
Χρόνιες παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος σε όλο του το φάσμα και επομένως συγκεκριμένες επί μέρους πολιτικές ευθύνες που απορρέουν από αυτές, οι οποίες συνίστανται στην έλλειψη σχεδιασμού, στην απαράδεκτη πολυνομία, στο μη συντονισμό – συνεργασία της πολιτικής ηγεσίας με τη δημόσια διοίκηση και στη μονόπλευρα εξαρτημένη σχέση τους με δεσμούς εξουσίας – υποτέλειας, στην έλλειψη προγραμματισμού για την ορθολογική ανάπτυξη του δομημένου και αδόμητου περιβάλλοντος και τόσα άλλα, αποσβήνονται με την τιμωρία ή προσπάθεια για τιμωρία κάποιων εξιλαστήριων θυμάτων που συνήθως αποτελούν τον πιο αδύναμο κρίκο της σαθρής αλυσίδας παραγωγής δομημένου περιβάλλοντος και αναπτυξιακών διεργασιών. Έτσι διαιωνίζεται στην ουσία το πρόβλημα αφού κτίζουμε διαρκώς χωρίς θεμέλια.
Αναφερόμαστε ασφαλώς στις ποινικές διώξεις που πληροφορηθήκαμε μέσω του τύπου ότι ασκήθηκαν σε συνάδελφο της Δνσης Πολεοδομίας του Δήμου Ροδίων για το χειρισμό του θέματος έκδοσης αλλά και ανάκλησης της οικοδομικής άδειας του υποσταθμού της ΔΕΗ στην περιοχή του Αγ. Νικολάου.
Ευθύς εξ΄αρχής τοποθετηθήκαμε κατά της δημιουργίας του εν λόγω υποσταθμού, με όρους όμως αμιγώς αναπτυξιακούς στα πλαίσια της απαιτούμενης κατά την κρίση μας ανάπλασης της ευρύτερης περιοχής ενόψει της νέας μορφής που αυτή πρέπει να αποκτήσει στις σύγχρονες λειτουργίες της πόλης. Η θέση μας αυτή δεν είναι τωρινή και δεν εκφράσθηκε όταν δημιουργήθηκε το θέμα, αλλά πολύ νωρίτερα. Παράλληλα, όπως εκ του θεσμικού μας ρόλου επιβάλλονταν, δεν υπεισήλθαμε σε άλλες παραμέτρους που αφορούν στη διοικητική διαδικασία, στη νομιμότητα ή μη της οικοδομικής άδειας του υποσταθμού κλπ.
Δυστυχώς ο δημόσιος διάλογος για το θέμα αυτό προσανατολίσθηκε και ως εκ τούτου περιορίσθηκε, σε ερμηνείες πολεοδομικών διατάξεων και διαδικασιών, στο ποιος ήταν ενήμερος ή ποιος δεν ήταν, σε φυσικά πρόσωπα και δημόσιους λειτουργούς και στην εναγώνια προσπάθεια για ανάκληση της οικοδομικής άδειας υπό την πίεση πραγμάτων και καταστάσεων. Για την αναπτυξιακή προοπτική της περιοχής, για θέματα σχεδιασμού και ανάπτυξης που έπρεπε να είχαν γίνει (αναθεώρηση του σχεδίου πόλεως κλπ) ή που πρέπει να γίνουν, για την αξιοποίηση του παλαιού εργοστασίου με προσανατολισμό τον πολιτισμό, για την πιθανή ανταλλαγή οικοπέδων και τόσα άλλα θέματα πολιτικής κυρίως φύσεως που αν είχαν αντιμετωπισθεί δεν θα φθάναμε ως εδώ, ούτε λόγος.
Εύλογα επομένως η δικαιοσύνη προσανατολίσθηκε στη διερεύνηση του διαδικαστικού – νομικού σκέλους που αφορά στην οικοδομική άδεια.
Δεν πρόκειται ασφαλώς ούτε να σχολιάσουμε ούτε και να κρίνουμε τις όποιες αποφάσεις της. Διαπιστώνουμε απλά ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, ο φορέας μας συμπαρίσταται ηθικά σ΄αυτόν που στο τέλος καλείται να πληρώσει το μάρμαρο ως ο τελευταίος τροχός της αμάξης, ως ο πιο αδύναμος κρίκος. Σ΄αυτόν που μέχρι τελεσιδικίας, στα μάτια της κοινής γνώμης θα φαντάζει ως ένοχος με ότι αυτό συνεπάγεται για τον ίδιο και την οικογένειά του (το τεκμήριο αθωότητας αποτελεί νομικό και μόνο όρο) και που σε περίπτωση αθώωσής του η είδηση δεν θα περάσει ούτε στα «ψιλά» των εφημερίδων όπως συνήθως συμβαίνει. Σ΄αυτόν που είναι ένας από εμάς, εργάζεται σαν ένας από εμάς και που είχε την ατυχία να περιπλέξει σε ατέρμονα γρανάζια και συγκυρίες.
Συμπαραστεκόμαστε ηθικά στον υπό κατηγορία συνάδελφό μας έτσι τουλάχιστον όπως στον τύπο δημοσιεύεται, όχι με συντεχνιακή αντίληψη αλλά επειδή τον γνωρίζουμε και σαν πρόσωπο και σαν επιστήμονα και σαν δημόσιο λειτουργό.
Αλάνθαστος ουδείς. Με τη μονόπλευρη όμως ποινικοποίηση της δουλειάς του μέσου δημόσιου λειτουργού όχι απλά δεν επιλύεται κανένα πρόβλημα, αντιθέτως δημιουργούνται πολλά άλλα. Τα προβλήματα επιλύονται με τη συνεργασία διοίκησης και πολιτικής ηγεσίας, διοίκησης μεταξύ της σε όλες τις βαθμίδες και σχέσεις, διοίκησης – διοικούμενου και πάει λέγοντας, πράγμα που δυστυχώς δεν διαπιστώνουμε.
Λέμε ένα μεγάλο μπράβο στην αντίσταση που προέρχεται από δυνάμεις πολιτών που νοιάζονται για την περιοχή τους.
Λέμε ένα μεγάλο όχι στη μετακύλιση των πάσης φύσεως ευθυνών στον πιο αδύναμο κρίκο της αλυσίδας. Διαχρονικά.
