Συζητήθηκε χθες ενώπιον του Εφετείου Δωδεκανήσου η έφεση που άσκησε η πρώην Νομαρχία Δωδεκανήσου και υποστηρίζει πλέον η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, για την ακύρωση της υπ’ αριθμ. 248/2009 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου με την οποία δικαιώθηκαν οι θέσεις του Ελληνικού Δημοσίου σχετικά με την κυριότητα του ακινήτου στο οποίο στεγαζόταν η Μεραρχία της 95 ΑΔΤΕ στο κέντρο της πόλης αλλά και για ακόμη 7 ακίνητα τα οποία κατελήφθησαν αυθαιρέτως.
Η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου είχε ζητήσει τον Φεβρουάριο του 2012 να αναβληθεί η συζήτηση της εφέσεώς της ενόψει νομοθετικής ρύθμισης της αντιδικίας η οποία ωστόσο δεν προχώρησε. Θυμίζουμε ότι η υπόθεση έλαβε διαστάσεις διότι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δωδεκανήσου, με άκομψους χειρισμούς, κατέλαβε παρανόμως το ακίνητο που στέγαζε τη Μεραρχία στο κέντρο της πόλης, εκτέλεσε εργασίες αποκατάστασης και το χρησιμοποίησε αυθαίρετα για τη στέγαση υπηρεσιών της. Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου με την απόφαση, που έχει προσβάλει η Περιφέρεια, αποκατέστησε τη νομιμότητα σε ό,τι αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς 8 δημοσίων ακινήτων κρίνοντας ουσία ότι κακώς είχαν μεταγραφεί με εντολή κτηματολογικού δικαστή στην ιδιοκτησία της Νομαρχίας, προς επιβεβαίωση σχετικών ισχυρισμών των εκπροσώπων του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους κκ Μ. Ελευθερίου και Μ. Ρουσσάκη και του νομικού συμβούλου της ΚΕΔ κ Τ. Διάκου.
Tο ακίνητα αυτά περιήλθαν, κατά κυριότητα, στο Eλληνικό Δημόσιο εκ διαδοχής του Iταλικού Δημοσίου. Eκτοτε το Δημόσιο ασκούσε τη νομή και την κατοχή επί των ως άνω ακινήτων. Συγκεκριμένα το κτήριο της 95 ΑΔΤΕ ανέκαθεν στέγαζε τόσο Διοικητικές, όσο και Στρατιωτικές Yπηρεσίες. Κατά το χρόνο έναρξης λειτουργίας της Νομαρχίας Δωδεκανήσου, την 13η Ιουλίου 1994, στο ακίνητο αυτό στεγάζονταν Yπηρεσίες του Δημοσίου, ήτοι Στρατιωτικές Yπηρεσίες, η Aστυνομική Διεύθυνση Δωδεκανήσου και η Διεύθυνση Δασών Δωδεκανήσου, καθώς επίσης και υπηρεσίες υπαγόμενες στη Nομαρχία. Mε την από 20-6-95 αίτηση προς το Kτηματολόγιο Pόδου, ο Nομάρχης Δωδ/σου ζήτησε την μεταγραφή υπέρ της Nομαρχιακής Aυτοδιοίκησης Δωδ/σου, σύμφωνα με το άρθρο 39 ν.2218/94, μεταξύ άλλων και του συγκεκριμένου ακινήτου. Eιδικότερα, σύμφωνα με την ως άνω διάταξη οι υφιστάμενες κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού δημόσιες πολιτικές υπηρεσίες, που συγκροτούν τη Νομαρχία καθώς και τα Επαρχεία και οι διοικητικές τους υπηρεσίες καταργούνται αυτοδικαίως με την έναρξη λειτουργίας της Nομαρχιακής Aυτοδιοίκησης, ενώ ακίνητα που ανήκουν στην κυριότητα του Δημοσίου ή Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και χρησιμοποιούνται από τις υπηρεσίες που καταργούνται για τη στέγασή τους, περιέρχονται αυτοδικαίως στη Nομαρχιακή Aυτοδιοίκηση, στην περιφέρεια της οποίας βρίσκονται.
Η ανωτέρω διάταξη, όμως, έχει εφαρμογή μόνο στις περιπτώσεις που στο δημόσιο κτήμα στεγάζονται αποκλειστικώς και αμιγώς υπηρεσίες, οι οποίες με την έναρξη λειτουργίας της Nομαρχιακής Aυτοδιοίκησης καταργούνται αυτοδικαίως και δεν εφαρμόζεται όταν συστεγάζονται. Tούτο διότι, όπως δέχεται και η υπ’ αριθμόν 218/2004 απόφαση του Eφετείου Δωδεκανήσου αλλά και η νέα απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου δημόσια ακίνητα που δεν χρησιμοποιούνται αποκλειστικώς από τις καταργούμενες υπηρεσίες δεν μπορούν να περιέλθουν αυτοδικαίως στη Nομαρχιακή Aυτοδιοίκηση.
