Και πολιτική διάσταση στην υπόθεση της άδικης μεταχείρισης που έτυχε από το Αρχηγείο της ΕΛΑΣ και την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων ο Αστυνόμος Α’ κ Δημήτρης Δημητρακόπουλος, πρώην διοικητής του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών Ρόδου, εξ΄αφορμής λιβελογραφικής καταγγελίας που έγινε από άγνωστο πρόσωπο σε βάρος του για δήθεν κατάχρηση υπηρεσιακού αυτοκινήτου, με αναλυτική αναφορά σε όσα ακολούθησαν σε επίπεδο διοικητικής και ποινικής έρευνας, δίνει με κεντρικό πρωτοσέλιδο άρθρο της, που δημοσιεύθηκε το βράδυ της Τετάρτης, η ηλεκτρονική εφημερίδα «Ζούγκλα» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου.
Στο άρθρο με τίτλο «η εκδίκηση του Διοικητή», του δημοσιογράφου κ Στέφανου Χίου, γίνεται ιδιαίτερη μνεία στο γεγονός ότι ο πρώην Αρχηγός της ΕΛΑΣ κ Αν Δημοσχάκης και ο πρώην Διευθυντής της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων κ Β. Δασκαλάκης είναι ήδη ποινικά διωκόμενοι μετά από μήνυση του κ Δημητρακοπούλου.
Το στίγμα του άρθρου αποτυπώνεται με ευκρίνεια στον πρόλογο…
«Υποψίες και θεωρίες συνωμοσίας για λερωμένα γαλόνια, παρακολουθήσεις αξιωματικών και πληροφοριοδοτών της Δίωξης Ναρκωτικών από αστυνομικούς της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων που διέμεναν σε πολυτελή ξενοδοχεία, ψίθυροι και απίστευτο παρασκήνιο για πολιτικές παρεμβάσεις μεγάλων ονομάτων του δημοσίου βίου, εξώδικα που επιδίδονταν με δικαστικούς επιμελητές στο γραφείο του υπουργού Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης, επερωτήσεις βουλευτών, παραπλάνηση εισαγγελικών λειτουργών, κόντρες, αντιπαραθέσεις, κουκουλώματα, εξευτελισμός των θεσμών. Αυτά δεν συμβαίνουν ούτε σε κινηματογραφικές ταινίες. Κι όμως, μια 48ωρη παρακολούθηση βαθμοφόρου της ΕΛ.ΑΣ. για υπόθεση “διαφθοράς” -η οποία, ωστόσο, δεν αποδείχθηκε ποτέ- δεν πίστευε κανείς ότι θα ανέδυε τόσο μεγάλη “μπόχα” και θα αποκάλυπτε ένα απίστευτο παρασκήνιο για το πώς μπορεί να διαπλέκεται η πολιτική εξουσία με την αστυνομία, με τον υπόκοσμο, με σκοτεινούς μηχανισμούς, με τον ίδιο τον παραλογισμό».
Παρακάτω επισημαίνονται τα εξής:
«Η υπόθεση αρχίζει στις 3 Απριλίου του 2006. Στο γραφείο του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης, Βύρωνα Πολύδωρα… φθάνει μια ανώνυμη καταγγελία με αποδέκτη τον ίδιο. “Αγανακτισμένα μέλη της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Δωδεκανήσου” καταγγέλλουν ότι ο τότε διευθυντής της Δίωξης Ναρκωτικών Ρόδου χρησιμοποιεί το υπηρεσιακό αυτοκίνητο της Δίωξης, χρεώνοντας με καύσιμα την υπηρεσία του, για να πηγαίνει βόλτα τη γυναίκα του, να πηγαίνει για ψώνια την πεθερά του, να γλεντάει, να ξεσκάει στο εξοχικό του. Ο αστυνομικός παρουσιάζεται στην ανυπόγραφη καταγγελία ως ο σερίφης της Ρόδου που παρακάμπτει εισαγγελείς, στρατηγούς και ντόπιους παράγοντες και είναι ο απόλυτος άρχων του νησιού. Ο διευθυντής λέγεται Δημήτρης Δημητρακόπουλος, με 12 χρόνια προϋπηρεσίας στα ναρκωτικά, 68 υλικές και ηθικές αμοιβές, δύο τραυματισμούς σε επιχειρήσεις και λευκό ποινικό μητρώο. Αλλά, στην αστυνομία, αυτό δεν σημαίνει τίποτα, αφού όλοι είναι “βρόμικοι” μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Ο υπουργός δεν ασχολείται βέβαια με το θέμα. Έχει άλλες σκοτούρες στο μυαλό του εκείνη την εποχή. Ασχέτως εάν ο ίδιος αλλά και οι διάδοχοί του διατηρούν εις το ακέραιο την πολιτική ευθύνη για όλα όσα συνέβησαν στη συνέχεια. Την υπόθεση αναλαμβάνει μετά από εντολή του τότε γοητευτικού αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. Αναστάσιου Δημοσχάκη, ο πρώην επικεφαλής της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων, σημερινός υποστράτηγος Βασίλειος Δασκαλάκης, ο οποίος τώρα υπηρετεί ως προϊστάμενος του Κλάδου Οικονομικοτεχνικών και Πληροφορικής του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. Κλιμάκιο κατεβαίνει στο νησί, παρακολουθεί τον αξιωματικό, αλλά η καταγγελία αποδεικνύεται “πατάτα”. Μπαίνει στο αρχείο, αφού, μετά την ΕΔΕ και την προκαταρκτική εξέταση, ουδέν μεμπτό αποδεικνύεται για τον αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ.”».
Αφού αναφέρεται στη συνέχεια στις ενέργειες που προέβη ο κ Δημητρακόπουλος προς αποκατάσταση της τροθείσας τιμής του ο συντάκτης του άρθρου υποστηρίζει ότι οι καταγγελίες σε βάρος του κ Δημητρακοπούλου έγιναν εξ΄αφορμής μιας ενδοαστυνομικής βεντέτας υψηλόβαθμων αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ., αναφερόμενος σε άλλη υπόθεση με καταγγελλόμενο άλλο αξιωματικό.
Τονίζει δε ότι είχε ακουστεί ότι ο πρώην Αρχηγός ως επιτελάρχης τότε στο αρχηγείο είχε εμποδιστεί να κάνει σωστά τη δουλειά του στην προκείμενη υπόθεση ενώ προσθέτει ότι είχε ακουστεί ακόμη-πιθανόν λόγω κακοπροαίρετων κομματικών τοπικών αντιπαραθέσεων- και το όνομα του πρώην υπουργού κ. Αριστοτέλη Παυλίδη ως “σωσίβιο” σωτηρίας του καταγγελλόμενου βαθμοφόρου.
Επανερχόμενος στο θέμα Δημητρακοπούλου ο συντάκτης του άρθρου της Ζούγκλας αναφέρεται και στο γεγονός ότι μετά την αρχειοθέτηση όλων των καταγγελιών σε βάρος του κ Δημητρακόπουλου ο κ Δασκαλάκης επέλεξε για να αντικρούσει τη μήνυση που του υπεβλήθη να επικοινωνήσει με το γιο πληροφοριοδότη της Δίωξης Ναρκωτικών γνωρίζοντας του ότι ο κ Δημητρακόπουλος ήταν ελεγχόμενος για παράνομη χρήση υπηρεσιακού αυτοκινήτου της δίωξης και ζητώντας στοιχεία γύρω από μια συνάντηση που είχε ο πατέρας του μαζί του.
Όπως τονίζεται στο άρθρο «το συγκεκριμένο γεγονός, κατά πολλούς, θεωρήθηκε ανεπίτρεπτο, εάν αναλογιστεί κανείς ότι ο πληροφοριοδότης αυτός, κινδυνεύοντας, εμπιστεύτηκε πληροφορίες για τη σύλληψη διακινητή ναρκωτικών και διαπίστωσε ότι η δραστηριότητά του αυτή είχε γίνει ευρέως γνωστή».
