Στο όριό της βρίσκεται η τοπική αγορά λιανεμπορίου ένδυσης και υπόδησης και ακόμα ολόκληρος ο χειμώνας βρίσκεται στο ξεκίνημά του. Τα ταμεία των εμπορικών επιχειρήσεων στην καρδιά της Ρόδου είναι άδεια, όπως άδεια είναι και τα αποθεματικά τους. Αυτό σημαίνει πως οι έμποροι θα δώσουν μια εξαιρετικά δύσκολη μάχη για να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους. Την ίδια στιγμή, τα κέρδη των μεγάλων αλυσίδων ένδυσης και υπόδησης είναι τεράστια.
Η μεγάλη απώλεια για τις εμπορικές επιχειρήσεις ξεκίνησε από τα μικρά και φθηνά είδη καθημερινής χρήσης. Εσώρουχα, κάλτσες, παντόφλες, φανελάκια και όλα εκείνα τα μικρά, που οι καταναλωτές αγόραζαν χωρίς ιδιαίτερο προβληματισμό. Αυτού του είδους τα εμπορεύματα ήταν και εκείνα που έδιναν στους καταστηματάρχες την απαραίτητη ρευστότητα για να καλύψουν τις καθημερινές υποχρεώσεις τους.
Αυτά τα εμπορεύματα πια η μάζα των καταναλωτών τα προμηθεύεται από συγκεκριμένα κεντρικά καταστήματα και από συγκεκριμένα σούπερ μάρκετ. Τα τελευταία εξευτελίζουν τις τιμές πώλησης, μόνο και μόνο για να κρατήσουν τους πελάτες μέσα στο κατάστημα, διαμορφώνοντας με τον τρόπο αυτό καταναλωτική συνείδηση διαμορφωμένη στις ανάγκες τους.
Ετσι, με τη μάζα των καταναλωτών να βρίσκεται πια μέσα στα μεγάλα καταστήματα, με την πλειονότητα των αγοραστών να προμηθεύεται από αυτά όλα τα μικρά και καθημερινά της αντικείμενα, δυστυχώς είναι αδύνατο για τους μικρούς να επιβιώσουν. Τα πιο ακριβά κομμάτια (συγκριτικά με τα φανελάκια, παντόφλες κλπ), τα πιο μεγάλα κομμάτια είναι αδύνατον να συντηρήσουν μια επιχείρηση, καθώς αυτά είναι δυσκολοπούλητα, έχουν μικρότερο ποσοστό κέρδους και στον κάθε καταναλωτή αντιστοιχούν μόνο λίγα τεμάχια ανά έτος.
Αυτή είναι η προφανής πραγματικότητα από την όλη πολιτική που ακολουθείται από τις μεγάλες επιχειρήσεις και αγκαλιάζεται από την τοπική καταναλωτική κοινωνία. Εκείνο που δεν φαίνεται είναι η καταστροφή και του παραγωγού. Οι βιοτεχνίες είναι αδύνατο να λειτουργήσουν υπό καθεστώς περαιτέρω συμπίεσης τιμών. Αυτό αφορά τόσο την ένδυση, όσο και τη διατροφή. Είναι χαρακτηριστικό πως αλυσίδα σούπερ μάρκετ προκειμένου να ξεκινήσει συνεργασία με Ρόδιο παραγωγό αυγών, ζήτησε και πέτυχε τιμή προς πέντε λεπτά το ένα. Δηλαδή, για κάθε 1000 αυγά που θα διαθέτει ο συγκεκριμένος παραγωγός, θα εισπράττει μόνο 50 ευρώ!
Με την ακολουθούμενη πολιτική των μεγάλων καταστημάτων και με την καλλιεργούμενη καταναλωτική συμπεριφορά, τότε σύντομα ολόκληρη η τοπική, παραγωγική κοινωνία θα εργάζεται για ένα κομμάτι ψωμί.
Το πρόβλημα είναι πως υπό την κάλυψη της «ελεύθερης αγοράς» οι αρμόδιοι θεωρούν και επικαλούνται πως είναι αδύνατον να πράξουν το οτιδήποτε. Επί του προκειμένου, ωστόσο, δεν πρόκειται για προστατευτισμό έναντι των επιχειρήσεων, αλλά για πολιτική προστασίας ολόκληρης της τοπικής οικονομίας. Μια πολιτική που μπορεί να ξεκινάει με την θέσπιση πραγματικών περιορισμών ως προς τη λειτουργία των επιχειρήσεων αυτών τις Κυριακές, ως προς την αύξηση του αριθμού των απασχολουμένων βάσει των τετραγωνικών μέτρων που καλύπτουν. Είναι σύνηθες το φαινόμενο για κεντρικά, μεγάλα καταστήματα της Ρόδου οι αγοραστές να περιμένουν στη σειρά ακόμα και μισή ώρα (με τα ρούχα στο χέρι) προκειμένου να πληρώσουν στο ταμείο.
Αραγε οι τιμές των ειδών αυτών θα ήταν ίδιες εάν οι επιχειρήσεις με τα υπερκέρδη θα είχαν την υποχρέωση να συντηρούν περισσότερο προσωπικό; ΅Η πιο δίκαια (διότι είμαστε κράτος δικαίου) δεν θα ήταν πιο σωστό τα μεγάλα κέρδη να συντηρούν περισσότερες οικογένειες απ’ όσες συντηρούν σήμερα;
Η εκκίνηση για την προστασία της τοπικής οικονομίας πρέπει να ξεκινήσει άμεσα και με την λογική εστιασμένη στην ανάγκη προστασίας του μέλλοντος αυτού του τόπου. Μπροστάρης σε όλη αυτή την ανάγκη οφείλει να σταθεί το Επιμελητήριο Δωδεκανήσου, που ο φυσικός του ρόλος είναι να λειτουργεί ως αδέκαστος σύμβουλος της πολιτείας.
https://www.dimokratiki.gr/arxeio/svinoun-ta-emporika-katastimata-katastrefete-i-topiki-ikonomia/
