Χρονιά εντάσεων, μέσα στα δεκάδες και εκατοντάδες άσχημα, παράλογα και δυσάρεστα, το 2013 είχε άραγε κάποια όμορφα έλλογα και ευχάριστα; Προσπαθήσαμε να καταγράψουμε «τι μας άρεσε, τι δεν μας άρεσε», τι αγάπησαν και τι θέλουν να ξεχάσουν συμπολίτες μας, πολίτες και πολιτικοί απ’ αυτή την χρονιά, πριν πάρει τη θέση της στο παρελθόν.
Χρυσάνθη Καράκιζα: «Όταν είδα το ερώτημα, διαπίστωσα ότι όλα όσα στην αρχή σκέφτηκα ήταν αρνητικά: δεν μου αρέσει η Ελλάδα της κρίσης, της ανεργίας, της ρεμούλας, της διαφθοράς, της στασιμότητας, της αναξιοπρέπειας, της αδιαφορίας, του ωχ-αδερφισμού, του ατομικού βολέματος, της ισοπέδωσης. Για το νησί μας, για τον τόπο που ζω οι φωτιές του καλοκαιριού στη Νότια Ρόδο, οι φονικές πλημμύρες και το κλείσιμο της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου είναι τρία γεγονότα με κοινό παρανομαστή την ίδια λογική: αναζητώ λύση – και όχι πάντα δυστυχώς- μετά το πρόβλημα, αδιαφορώντας για το κόστος, είτε αυτό αφορά στον ίδιο τον τόπο και την εξέλιξή του ή ακόμη και σε ζωές που χάνονται. Δυσκολεύτηκα να απαντήσω στο δεύτερο μέρος του ερωτήματος, όμως ο χώρος της δουλειάς μου, τα παιδιά, δείχνουν πάντα το δρόμο της ελπίδας. Μου αρέσουν καινοτόμες δράσεις που γίνονται στα σχολεία με την ψυχή και το μεράκι συναδέλφων μου και παιδιών, που προϋποθέτουν δουλειά ομάδας, συνεργατικότητα, φαντασία. Τα παιδιά του 1ου γυμνασίου για παράδειγμα, έδειξαν νέους τρόπους προώθησης τοπικών προϊόντων μέσω προγραμμάτων που θα μπορούσε ο Δήμος να αξιοποιήσει, μαθητές του Επαγγελματικού Λυκείου επιδιορθώνουν υπολογιστές για να τους χρησιμοποιήσουν ξανά τα σχολεία, blogs, όπως τα «ουρανοποιηματάκια» του Δημ. Σχολείου Κοσκινού βραβεύονται και ξεχωρίζουν και τόσα, τόσα άλλα…».
Δημήτρης Τουβράς: «Δυστυχώς αρνητικά είναι αυτά που μου έρχονται. Έντονα θυμάμαι την πυρκαγιά στην Νότια Ρόδο. Έτυχε να βρίσκομαι στην Προφύλια. Το μαύρο σύννεφο καπνού που σκέπαζε τον καλοκαιρινό ήλιο, μαύριζε και την ψυχή μου. Ενα μήνα μετά που ξαναπήγα, με λυγμούς, αντίκριζα το πρώην καταπράσινο τοπίο, κρανίου τόπο. Οι ασυνήθιστα έντονες καταστροφές από τα καιρικά φαινόμενα, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι και αυτές είναι αποτέλεσμα της αδηφάγου ενεργοβόρας συμπεριφοράς του ανθρώπου στην γη. Ποτέ δεν θυμάμαι τόσο πολλές καταστροφές από βροχή και αέρα σε μια χρονιά. Και όπως όλοι ξέρουμε, αν είχαμε πιο καλές υποδομές σε δρόμους, χειμάρρους, θα είχαμε λιγότερες καταστροφές και δεν θα είχαμε ανθρώπινα θύματα. Φέτος θρηνήσαμε πάλι έναν αδικαιολόγητο αριθμό θυμάτων-ως επί το πλείστον νέα παιδιά- από δυστυχήματα στην άσφαλτο. Κυρίως από έλλειψη οδηγικής παιδείας. Στο νησί μας φέτος έχω δει τα περισσότερα καταθλιπτικά πρόσωπα από ποτέ. Οι λόγοι γνωστοί. Στα θετικά μπορώ να πω ότι είναι ο μεγάλος αριθμός τουριστών που επισκέφτηκε το νησί, αλλά όμως τα οικονομικά οφέλη καρπώθηκε μια γνωστή ομάδα επιχειρηματιών».
Mπάμπης Ευθυμιάδης: «Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας ποτέ δε λένε την αλήθεια ο κόσμος υποφέρει και πονά και ‘σεις τα ίδια παραμύθια…» Αλλά και ο Γκάντι με τις δικές του αρχές για να αλλάξουμε τον κόσμο, πάντα με ενέπνεε! Πρώτα θα σε αγνοήσουν, μετά θα γελάσουν με σένα, μετά θα σε πολεμήσουν και τότε κέρδισες!’ Τι κερδίσαμε αρχικά; Την δημιουργία του Δικτύου Προέδρων Δημοτικών και Τοπικών Κοινοτήτων με δική μου εισήγηση! Βάλαμε τις βάσεις για όλο το νησί και «πετύχαμε» τα αυτονόητα! Τώρα πρέπει να γίνουν οι ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ με όλους όσους τα πιστεύουν. Το 2014 είναι μπροστά μας, εύχομαι ανοίγοντας δρόμους με τις ιδέες μας να βρεθούν αυτοί που όλοι μαζί θα τις εφαρμόσουμε! Εύχομαι καλή και ανατρεπτική χρονιά σε όλους τους συνδημότες μας!
Μαρτίνος Κανελλάκης: Μας άρεσε που μεμονωμένα άτομα αλλά και ομάδες ασχολήθηκαν με την καθαριότητα των παραλιών μας, με τις πυρκαγιές, με τα ελάφια, με την ανακύκλωση, με την αιμοδοσία, με τα τροχαία, με την επισκευή μνημείων, με την κοινωνική αλληλεγγύη στις πλημμύρες και στα οικονομικά αδιέξοδα και όλους όσους ονειρεύτηκαν έναν καλύτερο τόπο και δεν μας άρεσε που κάποιοι δεν βοήθησαν στην προστασία και στη διατήρηση της καθαριότητας της φύσης, δεν φρόντισαν για την επιβίωση των ελαφιών, δεν στήριξαν την ανακύκλωση, δεν φρόντισαν να είναι αλληλέγγυοι στους συνανθρώπους τους και έμειναν προκλητικά κοιμισμένοι και απαθείς.
Αλέξανδρος Καλοκαιρινός: «Μια χρονιά που ξεκίνησε αισιόδοξα εξ αιτίας της τουριστικής κίνησης, με ελπίδες αναθέρμανσης της οικονομίας, αλλά δυστυχώς φεύγει και αφήνει στη μνήμη μας, όλους αυτούς τους συμπολίτες μας που χάθηκαν με βίαιο θάνατο.»
Δημήτρης Γρηγοριάδης: «Παρόλο που δεν υπήρξαν πολλά πραγματικά γεγονότα που να μας άρεσαν ή να μας έδωσαν αισιοδοξία το 2013, τουλάχιστον σε συλλογικό επίπεδο, η χρονιά που φεύγει μας έκανε όλους να συνειδητοποιήσουμε ποια είναι τα πράγματα εκείνα για τα οποία πρέπει να αγωνιστούμε σε πολλά επίπεδα. Είδαμε περισσότερη ευαισθητοποίηση σε θέματα περιβάλλοντος και κοινωνικής αλληλεγγύης, μια διάθεση να σταθούμε ο ένας πιο κοντά στον άλλο. Από την άλλη πλευρά το χειρότερο που μας έφερε το 2013, σε συνδυασμό με τις προηγούμενες χρονιές, είναι μια παρατεινόμενη απαισιοδοξία, μια πιο σκοτεινή ματιά για το μέλλον. Αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε ένα λαό πολύ περισσότερο στους Έλληνες που πολλές φορές λειτουργούμε με αυθορμητισμό και με βάση το συναίσθημα».
Νίκος Θεοδωρίδης: «Δυστυχώς τα πράγματα που μου έμειναν στη μνήμη ήταν στην συντριπτική τους πλειοψηφία δυσάρεστα και αρνητικά. Το χειρότερο όλων ήταν βέβαια το τραγικό γεγονός των τεσσάρων θυμάτων της τελευταίας πλημμύρας της Ρόδου. Ευχάριστα γεγονότα σε εθνικό και τοπικό επίπεδο στη σημερινή συγκυρία είναι δύσκολο να βρεθούν. ΅Ομως μία προσωπική επιτυχία που ήταν η είσοδος της κόρης μου στο μεταπτυχιακό τμήμα “ευρωπαϊκής λογοτεχνίας και πολιτισμού” της φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, ήταν για μένα μια ευχάριστη αίσθηση!»
Γιώργος Χατζημάρκος: «Δύσκολη η ολιγόλογη απάντηση, αφού ο απολογισμός του 2013 είναι πλούσιος και ιδιαίτερος. Θα χωρίσω την απάντηση σε δύο επίπεδα, στο εθνικό και στο τοπικό. Σε εθνικό επίπεδο δεν μου άρεσε η συνεχιζόμενη προσπάθεια “διάσωσής” μας που για κάποιο “ανεξήγητο” λόγο μας οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερα βάθη καθώς και τα τηλεοπτικά panels που αντί να μας ενημερώνουν μας προσέθεταν εκνευρισμό. Μου άρεσε η πολυφωνία που φαίνεται πλέον να αναπτύσσεται ραγδαία στην πολιτική σκηνή της χώρας και μου άρεσε επίσης η πτώση στα ποσοστά τηλεθέασης του Πρετεντέρη. Σε τοπικό επίπεδο δεν μου άρεσε ο αισθητικός, πολιτικός και οικονομικός κατήφορος της Ρόδου και το ύφος των υπευθύνων τοπικών πολιτικών ταγών που συνέχισαν να απευθύνονται στον δημόσιο λόγο τους στην κοινωνία της δεκαετίας του ’70. Μου άρεσε η στροφή στην πολιτική που συναντώ όλο και συχνότερα στους νέους συμπολίτες μας και η διαφαινόμενη τάση άτακτης φυγής των τοπικών δεινόσαυρων».
Δημήτρης Κούκουλας: «Τι δεν μου άρεσε; Μα ότι φεύγει ένας ακόμα χρόνος, μάταιης αναμονής της πολυπόθητης και πολυδιαφημισμένης «ανάκαμψης». Και πως το μόνο που καθημερινά βιώνουμε είναι ανθρώπινο πόνο και δυστυχία σε μια κοινωνία που πάει από το κακό στο χειρότερο, με εκατομμύρια ανέργους, καταδικασμένους πέραν από την οικονομική εξαθλίωση και σε ψυχικό ή βιολογικό θάνατο. Και το χειρότερο, ότι αυτός ο λαός κοιτάζει μόνο προς τον ουρανό που θα του φέρει κάποιο θαύμα, αφού για να σωθεί, έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στους ίδιους που τον οδήγησαν σήμερα εδώ. Τραγωδία… Αν μου άρεσε κάτι; Ειλικρινά δε ξέρω. Με τόσο πόνο και ανθρώπινη δυστυχία γύρω μας, ακόμα και αν κάτι όμορφο γεννήθηκε, πώς να το αντιληφθείς; Ξεχωρίζω μόνο τη φύση, που επιμένει με τους αέναους κύκλους της να θέλει να μας διδάξει πως για να γεννηθεί κάτι φρέσκο και όμορφο, πρέπει να ολοκληρωθεί η αποσύνθεση στο παλιό και το σάπιο. Και αυτό μου δίνει Ελπίδα…».
Δημήτρης Γάκης: «Δεν μου άρεσε, που τις εικόνες της φωτιάς, ήρθαν να τις συμπληρώσουν οι εικόνες αποκάλυψης που ζήσαμε στο νησί της Ρόδου και στην Ψέριμο, με συνανθρώπους μας να δίνουν υπεράνθρωπες μάχες με τις λάσπες. Κάθε λογής λάσπη… Η επόμενη μέρα κατέδειξε τις ψεύτικες βάσεις, τα πήλινα πόδια, στα οποία στηρίζεται η εκθαμβωτική τουριστική βιτρίνα του τουρισμού μας. Οι τέσσερις συνάνθρωποί μας που έχασαν τη ζωή τους εν έτει 2013, είναι η χειρότερη μνήμη αυτής της
χρονιάς και αντιπαλεύει εκείνες της ανεργίας και της φτώχειας που πλήττει και την χώρα και το νησί μας. Δεν μου αρέσει που τα φυσικά πλεονεκτήματα της περιοχής μας έχουν γίνει στόχος των οικονομικών και εδαφικών κατακτητών μας. ΅Ολες οι δημόσιες και ιδιωτικές υποδομές και εκτάσεις αλλάζουν ιδιοκτήτες. Δεν μου αρέσει που αποτελούμε το πειραματόζωο της μετατροπής μιας ολόκληρης περιοχής, της Δωδεκανήσου, αλλά ιδιαίτερα της Ρόδου και της Κω, σε ένα απέραντο τουριστικό θέρετρο. Η κοινωνία, οι Δωδεκανήσιοι, πρέπει «να εγχειρίσουμε τον καταρράκτη» που δεν μας επιτρέπει να δούμε μακριά. Δεν μου άρεσαν και με σοκάρισαν δύο συγκλονιστικές εικόνες: 1. Οι 2 σκοτωμένες αρκούδες με τα 3 αρκουδάκια και δίπλα τους να καμαρώνουν οι θύτες, τα δύο ανθρωποειδή που κατάφεραν με την δύναμη των όπλων να τα νικήσουν. 2. Το αποκεφαλισμένο ελάφι στο νησί μας, πιθανό θύμα «διακόσμησης» κάποιου τοίχου ενός σαλονιού. Σαν βουλευτής έζησα μια κορυφαία στιγμή, με έντονη πολιτική, κοινωνική και κομματική φόρτιση. ΅Οταν, εγκαταλείποντας την αίθουσα της Βουλής, κατά την συζήτηση του μεσοπροθέσμου του τρίτου μνημονίου, όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατεβήκαμε έξω στον δρόμο και ενωθήκαμε με τον κόσμο που πλημύριζε την πλατεία Συντάγματος, κλαίγοντας όλοι… Και ήταν η μόνη ίσως στιγμή που ένοιωσα την κορύφωση της ευθύνης μου. Ευχή και δέσμευση, να μην ξαναδώ ξυπόλυτα παιδικά ποδαράκια».
Παναγιώτης Σακελλαρίου: «¶λλη μία χρονιά γεμάτη γεγονότα, ευχάριστα, δυσάρεστα, συγκλονιστικά και σοκαριστικά, φεύγει, αφήνοντας τα σημάδια της τόσο στη μνήμη μας όσο και στην καθημερινότητά μας. Τι με ανησύχησε περισσότερο; Οι εκπτώσεις ήθους, θεσμών και ιδεών που σκιαγραφούν μια χώρα σε κατάσταση ανάγκης. Η κρίση ταυτότητας της χώρας, που ισχυροποιεί βίαιες τακτικές κι εγκληματικές πράξεις. Δολοφονίες με ρατσιστικά και πολιτικά κίνητρα, θάνατοι παιδιών από αυτοσχέδια μαγκάλια, τρομοκρατικά χτυπήματα, «Μανωλάδες» ανήθικων εργοδοτών, αλλά και πολύκροτες δίκες και βαριές καταδίκες πολιτικών προσώπων συνθέτουν την άσχημη εικόνα του 2013 στη χώρα μας. Σε τοπικό επίπεδο τo απόλυτο ξεγύμνωμα της αδιαφορίας και της αναλγησίας της κρατικής μηχανής, που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο τεσσάρων ανθρώπων και έφερε στην “επιφάνεια” την πολυεπίπεδη αδιαφορία και την ανικανότητα των αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το μόνο που κράτησα σαν ευχάριστο από την χρονιά που σε λίγο φεύγει, είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι, που επιλέγουν να λειτουργούν σε πείσμα των καιρών, με πνεύμα αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και αισιοδοξίας».
Γιώργος Υψηλάντης: «Δεν μ’ αρέσει που οι περισσότεροι γυρνάμε με άδειες τσέπες και δεν σηκώνουμε το τηλέφωνο, κουρασμένοι από τις “εισπρακτικές” και τους “δοσατζήδες”. Μ’ αρέσει αν και διαφωνώ, η επιλογή της βουβής και “αξιοπρεπούς” ατομικής διαχείρισης του προβλήματος. Πόσο όμως θα αντέξουμε; Δεν μ’ αρέσει η ανεργία των νέων ανθρώπων και ο βίαιος ξεριζωμός τους, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για παιδιά με λαμπρές σπουδές και ξεχωριστά προσόντα! Μ’ αρέσει που κάποιοι από επιλογή ή από ανάγκη, παραμένουμε εδώ, αποφασισμένοι να παλέψουμε για την επιβίωση μας και την επιβίωση του τόπου. Δεν μ’ αρέσει η προκλητική επίδειξη από τους έχοντες και κατέχοντες, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Μ’ αρέσουν τα “δεκάρικα” μεζεδοπωλεία που προσπαθούν να κρατήσουν πόρτα ανοιχτή στην ανάγκη μας για διασκέδαση και κοινωνική συναναστροφή. Δεν μ’ άρεσε ο όλεθρος της πυρκαγιάς στη Νότια Ρόδο και οι απίστευτες καταστροφές του νησιού από τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Μ’ αρέσει που κάποιοι προσπαθούν ν’ ανοίξουν την κουβέντα όχι τόσο για την απόδοση ευθυνών, αλλά κυρίως για να μην ξαναγίνουμε στο ίδιο έργο θεατές. Δεν μ’ άρεσε το κλείσιμο της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου και η απόλυση τόσων εργαζόμενων, χρονιάρες μέρες. Εδώ τι να μ’ αρέσει; Το ό,τι οι λέξεις Συνεταιριστική Πρωτοβουλία, θα γίνουν το πιο σύντομο ανέκδοτο; Δεν μ’ άρεσε η βύθιση του «Nour M» μέσα στο λιμάνι, ενώ αυτά που ήταν μισοπέλαγα δεν έπαθαν το παραμικρό. Μ’ αρέσει το ρεκόρ Γκίνες που θα κατακτήσουμε χωρίς προσπάθεια. Σαράντα χρόνια φτιάχνουμε λιμάνι και λιμάνι δεν έχουμε! Δεν μ’ αρέσει η εκμετάλλευση της κρίσης ως δικαιολογία ξεζουμίσματος των ξενοδοχοϋπαλλήλων, των οικοδόμων ή των ιδιωτικών υπαλλήλων των κάθε λογής επιχειρήσεων. Μ’ αρέσει η αύξηση της τουριστικής κίνησης, γιατί αφήνει παράθυρο ελάφρυνσης της κρίσης. Με την προϋπόθεση διάχυσης του οφέλους στην κοινωνία. Δεν μ’ αρέσει που κάθε φορά προεκλογικά νοιαζόμαστε για τα βάρη των φτωχών, των ανέργων, των πολυτέκνων, των ΑΜΕΑ, που θυμόμαστε να ρίξουμε ασφάλτους, να κάνουμε έργα, κλπ. Τα προηγούμενα χρόνια άραγε τι είχαν; Δίσεκτα ήταν; Μ’ αρέσει που δεν είμαστε χρυσόψαρα και έχουμε λίγη μνήμη παραπάνω. Ευτυχώς ακόμα που η επανάληψη εξακολουθεί να είναι μήτηρ μαθήσεως κι έτσι το μάθαμε πια το ποίημα. Δεν μ’ αρέσει να φτιάχνουμε και να προσφέρουμε στο πιάτο ροδίτικη περιουσία στο Ελληνικό Δημόσιο κι ύστερα να ζητάμε να μας την νοικιάσει σε καλή τιμή (βλέπε Ροδιακή Έπαυλη). Μ’ αρέσει που εσχάτως κάποιοι ανακαλύπτουν πως στην άσκηση πολιτικής, υπάρχει και η διεκδίκηση, η περηφάνεια και ο τσαμπουκάς των Ροδιτών. Μακάρι να το πίστευαν βέβαια, αλλά δεν το’χουν! Δεν μ’ αρέσει το χάλι του Ροδινιού, του πεζόδρομου στις Κάτω Πέτρες, η εγκατάλειψη των υπόγειων κάδων, όπως δεν μ’ αρέσουν τόσα και τόσα άλλα που δεν αρέσουν και σε σας. Μ’ αρέσει που έστω και με καθυστέρηση, θα ολοκληρωθεί το ξύλινο παραλιακό πεζοδρόμιο, ένα από τα πιο όμορφα έργα του Γιώργου του Γιαννόπουλου. Δεν μ’ αρέσει που η αδιαφορία μας να διαχειριστούμε σωστά τα σκουπίδια μας, θα μας επιβαρύνει όχι μόνο περιβαλλοντικά αλλά και οικονομικά, από δω και πέρα. Μ’ αρέσει που η κρίση είχε ένα τουλάχιστον θετικό αποτέλεσμα. Βοήθησε να μειώσουμε τα σκουπίδια που παράγουμε! Δεν μ’ αρέσει η ακραία εμπορευματοποίηση και η ποιοτική υποβάθμιση του πολιτισμού και της διασκέδασης. Μ’ αρέσει η λαϊκή πολιτιστική παραγωγή του τόπου, το Συμιακό θέατρο, η θεατρική ομάδα Κοσκινού, το Αμπερνάλλι, ο Φαέθων, το Καμάρι, το Σπήλαιο, ο Κερωνιάτης, και τόσοι άλλοι! Δεν μ’ άρεσε η απώλεια τόσων ανθρώπινων ζωών ιδίως νέων ανθρώπων, που μαύρισε ακόμα παραπάνω τη ψυχή μας. Μ’ αρέσει η αυξανόμενη κοινωνική αλληλεγγύη η αλληλοκατανόηση και η έκφραση συμπάθειας και συμπόνοιας, σε αντίβαρο των εκδηλώσεων κοινωνικού αυτοματισμού. Δεν μ’ αρέσει που αυτά που δεν μ’ άρεσαν είναι πιο πολλά απ’ αυτά που μ’ άρεσαν. Δύσκολη χρονιά το 2013. Ας πάει στο καλό! Μ’ αρέσει που πάντα υπάρχει η Ελπίδα να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Στο χέρι μας είναι, να κάνουμε την ανατροπή! Καλή Χρονιά το 2014, για όλους μας, για τη Ρόδο μας, για την έρμη την Πατρίδα!»
Γιάννης Λεριάς: «Μου άρεσε: 1. Η επανασύνδεση με κάποιους παλιούς φίλους. Ελέω συνθηκών οι δυνατότητες για εκτεταμένες και δαπανηρές κοινωνικές συνευρέσεις που περιλαμβάνουν εξόδους, ταξίδια κ.λπ. είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Ευτυχώς έχουμε ακόμα τη δυνατότητα μιας εξόρμησης για μπάνιο σε μια από τις πολλές ωραίες παραλίες της Ρόδου, πάντα με καλή παρέα. 2. Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι. Το τιμήσαμε δεόντως στην παραλία Ενυδρείου. 3. Το Open Doors του Σεπτεμβρίου. Η Μεσαιωνική Πόλη είχε την τιμητική της. 4. Η επανεργοποίηση της Αερολέσχης Ρόδου και οι εκδηλώσεις στη γιορτή της Πολεμικής Αεροπορίας. 5. Σημαντικότερο όλων: Οι εκδηλώσεις αγάπης του κόσμου προς ένα μικρό παιδί που ταλαιπωρείται δίνοντας μια άνιση μάχη με τον καρκίνο. Η καμπάνια «Save an Angel» άγγιξε όλο τον κόσμο και πλέον το ξαδερφάκι μου είναι σε καλά χέρια στο εξωτερικό και η κατάσταση της υγείας του εξελίσσεται ικανοποιητικά. Δεν μου άρεσε: 1. Η «ναυαρχίδα» του τουρισμού που για μία ακόμα χρονιά έμεινε πίσω στον τομέα τόσο της υποδομής όσο και της παροχής υπηρεσιών. Μαρίνα δεν υπάρχει, το λιμάνι είναι σε θλιβερή κατάσταση, το αεροδρόμιο επίσης, το οδικό δίκτυο ανεπαρκές και επικίνδυνο και οι δημόσιες συγκοινωνίες σε κατάσταση μάλλον πρωτόγονη. Οι κάθε φιλοδοξία για τουρισμό 12 μηνών ή έστω για εκτεταμένη τουριστική σεζόν πάει περίπατο. 2. Η πολιτική ηγεσία σε επίπεδο Δήμου, ήταν, όπως πάντα, κατώτερη των περιστάσεων. Η «γύμνια» της πολιτείας γίνεται φανερή καθημερινά και οι τραγωδίες του Νοεμβρίου διέλυσαν κάθε αμφιβολία. 3. Οι παντός είδους πολιτιστικές εκδηλώσεις δεν ήταν ποτέ το «δυνατό χαρτί» της Ρόδου αλλά ειδικά την τελευταία χρονιά νομίζω ότι η αδιαφορία πέτυχε νέο ρεκόρ. 4. Η συμπεριφορά ορισμένων επιχειρηματιών-εργοδοτών οι οποίοι με το πρόσχημα της άσχημης οικονομικής κατάστασης αφήνουν συστηματικά απλήρωτους προσωπικό-προμηθευτές-συνεργάτες ενώ οι ίδιοι διάγουν προκλητικά πολυτελή βίο. Δεν είναι νέο φαινόμενο, αλλά ειδικά την τελευταία χρόνια, (η οποία από άποψη προσέλευσης τουριστών ήταν πολύ καλή) δε δικαιολογείται, όπως και να το δει κανείς. 5. Η στάση του κόσμου απέναντι στις αποφάσεις που παίρνουν άλλοι για εμάς ήταν για μία ακόμα φορά από παθητική έως υποτονική. Τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας και ο εθισμός στην παθητικότητα δεν προμηνύει τίποτε καλό για το μέλλον του τόπου».
Σάββας Διακοσταματίου: «Το τι άρεσε σε μένα ή τι δεν μου άρεσε τη χρονιά που φεύγει δεν έχει σημασία, την στιγμή που επιχειρείται η βίαιη μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας σκορπώντας δυστυχία, πόνο και ανασφάλεια στους ανθρώπους της. Σίγουρα η απώλεια ανθρωπίνων ζωών στο χρόνο που πέρασε, ανεξάρτητα από τις όποιες αιτίες, σημάδεψε το μυαλό και την ψυχή μας. ΅Όμως η ζωή πρέπει να προχωρήσει μπροστά με αισιοδοξία, σκέψη, δημιουργία και καινοτομία. Ιδιαίτερα πρέπει να εμφυσήσουμε και να καλλιεργήσουμε στους νέους ανθρώπους μια κουλτούρα εξωστρέφειας, κριτικής σκέψης, συμμετοχής και δημιουργίας. Ελπίζω, πιστεύω και θέλω το 2014 να είναι ένα έτος με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, ώστε όταν έρθει η ώρα να απαντηθεί εκ νέου το ερώτημά σας να μπορεί κάποιος να επικεντρωθεί σε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός που θα σημάνει ότι γενικότερα θα επιστρέψει το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων».
Μανώλης Ηρωνίας: «Η χρονιά που φεύγει μας αφήνει γλυκοπικρόξινες γεύσεις και εξηγούμαι : μου άρεσε (μέχρι αηδίας ;!) η υπομονή του ΅Ελληνα φορολογουμένου – ναι αυτού του τεμπέλη – όπως όλος ο κόσμος ξέρει τώρα πια και δεν μου άρεσαν τα ανταποδοτικά “τέλη” που αυτός εισπράττει. Δεν αντέχω να βλέπω σεβάσμια πρόσωπα να ταλαιπωρούνται στις ουρές …. στις όποιες ουρές. Κατά τα άλλα, επειδή ο καιρός έχει γυρίσματα, ευελπιστώ ότι θα περάσουμε και αυτόν τον κάβο».
Ελένη Καρύδη: «Τι μας άρεσε: Oι δράσεις της ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσει τους συμπολίτες μας και τους ιθύνοντες στο θέμα της οδικής ασφάλειας. Δράσεις δημιουργικές, στοχεύοντας στην πρόοδο με την ελπίδα βελτίωσης της σημερινής κατάστασης για το πώς αντιμετωπίζονται τα τροχαία συμβάντα. Η κατάθεση του υπομνήματος για την οδική ασφάλεια και την κατάσταση του οδικού δικτύου του νησιού μας προς όλους τους φορείς προκειμένου να ενδιαφερθούν για την ασφάλεια των χρηστών. Τι δεν μας άρεσε: Όλα αυτά που βιώνουμε όλοι μας. Όλα αυτά που εξευτελίζουν και υποβαθμίζουν τη ζωή των συνανθρώπων μας, όλα αυτά που βοηθούν στην ανάπτυξη συναισθημάτων κατωτερότητας ή εχθρότητας προς το κοινωνικό σύνολο, η κρίση αξιών και θεσμών, η παθητικότητα, η αδράνεια, ο φόβος, η απαισιοδοξία, η απόγνωση, η αβεβαιότητα, ο χαμός ανθρώπινων ζωών στην άσφαλτο που κανένας δεν νοιάζεται».
Μανώλης Σαββής: «Κάθε πέρσι και καλύτερα, λέει σοφά ο λαός μας. Μόνο που δεν αντέχεται πλέον (όλα έχουν και την κόκκινη γραμμή). Ώρα για αναστροφή, ανατροπή στη σκέψη και τη δράση, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά (είναι επιτακτικό και μονόδρομος). Το 2013 μας έκανε πιο σαφές: -Ο τόπος μας διαθέτει δυνάμεις πλούτου για όλους, αρκεί να τις αξιοποιήσουμε σωστά και κυρίως να κατανέμονται δικαιότερα (+) -Τιμώρησε τον εφησυχασμό λόγω «χάρτινης» ευμάρειας με καταστροφές και ανθρώπινες απώλειες, δηλαδή λάθος προτεραιότητες (-) Ώρα για περισσότερη συλλογικότητα και αλληλεγγύη. Να ρίξουμε πέτρα στην αλαζονεία και το λαϊκισμό. ΑΓΑΘΑ ΚΟΠΟΙΣ ΚΤΩΝΤΑΙ….».
Χαρούλα Γιασιράνη: «Τι δε μου άρεσε: Τα αυξημένα κρούσματα βίας στις γυναίκες έγιναν καθημερινότητα…Οι Γυναίκες Χωρίς Σύνορα, αντιμετωπίσαμε και διαχειριστήκαμε τα περισσότερα γνωστά περιστατικά και άλλα πολλά που παραμένουν στο σκοτάδι για ειδικούς λόγους. Τι μου άρεσε: Μερικά ζευγάρια μάτια που μας βλέπουν τώρα ασφαλή και χαμογελαστά! Καλή Χρονιά, απαλλαγμένη από κάθε μορφή βίας»!
Βασίλης Βούκκης: «Δεν μου άρεσε: Η καταστροφική πυρκαγιά στην Νότια Ρόδο. Oι πλημμύρες που έγιναν και τα αντιπλημμυρικά που δεν έγιναν. Όλος ο ντόρος με τους Δήμους (πόσοι θα γίνουν, αν σπάσουν κ.λπ.).Το ξεπούλημα της Τράπεζας Δωδεκανήσου. Μου άρεσε: ΅Ότι πήγε καλά ο τουρισμός».
